“یک کشور به شدت دو دسته که در بن‌بست ۲۶۹-۲۶۹ رای الکترال برابر گیر افتاده باشد، به مجلس نمایندگان آمریکا برای انتخاب رئیس‌جمهوری بعدی مراجعه می‌کند. چنین سناریوی بعیدی مورد بحث دونالد ترامپ و نانسی پلوسی قرار گرفته است.”
به گزارش ممتازنیوز به نقل از ایسنا، به نقل از شبکه ای‌بی‌سی نیوز، چنین سناریوی بعیدی در قانون اساسی دور از ذهن به نظر می‌رسد و از ۱۸۲۴ رخ نداده است. اما در سالی که تغییرات رای‌گیری مرتبط با ویروس کرونا می‌تواند تاثیر غیر قابل پیش‌بینی روی رقابت ریاست جمهوری رقابتی میان دونالد ترامپ و جو بایدن داشته باشد، این یک احتمال است، حتی اگر دور از ذهن به نظر برسد.
براساس متمم ۱۲ قانون اساسی آمریکا، چنانچه هیچ نامزدی نتواند اکثریت آرای کالج الکترال را به دست آورد، مجلس نمایندگان آمریکا رئیس‌جمهوری آتی و سنا معاون رئیس‌جمهوری آتی را انتخاب می‌کند.
طبق قانون، ایالت‌ها تا هشتم دسامبر مهلت دارند تا نتایج خودشان را شفاف‌سازی کرده یا قانونگذاران ایالتی برای انتخاب برگزینندگان رای الکترال انتخاب کنند که قرار است ۱۴ دسامبر تشکیل جلسه بدهد. کنگره رسما در ششم ژانویه آرای الکترال را شمارش کرده و برنده را اعلام می‌کند.
در سناریوی آرای الکترال برابر، هر ایالت تنها یک رای در مجلس نمایندگان آمریکا خواهد داشت. هر حزب با بیشترین کرسی‌ها در مجلس نمایندگان، رای ریاست جمهوری را مشخص خواهد کرد.
جمهوری‌خواهان کنترل ۲۶ هیات ایالتی را در دست دارند و دموکرات‌ها ۲۳ مورد. پنسیلوانیا بین دو حزب تقسیم شده است و همچنین جمهوری‌خواهان این فرصت را دارند تا تساوی برابر با دموکرات‌ها را در میشیگان و مینه‌سوتا بشکنند و این در صورتی است که آنها یک کرسی اضافه‌تر در هر کدام از این ایالت‌ها به دست آورند.
این محاسبات در هفته‌های پایانی انتخابات، در ذهن رهبران دموکرات، حامیان مالی و استراتژیست‌ها هست. با توجه به اینکه اکثر کاندیداهای دموکرات‌ها در مناطق مایل به ترامپ در پول غرق شده‌اند و در نظرسنجی‌های دولتی و خصوصی از رقبای جمهوری‌خواه جلوتر هستند، این حزب برای توسعه نقشه خود و ارائه مسیر گسترده‌تر برای کسب اکثریت برای خودشان در مجلس نمایندگان آمریکا تلاش می‌کند.
این شامل سرمایه‌گذاری در مناطق حومه‌نشین تحت رقابت در میشیگان، پنسیلوانیا و فلوریدا می‌شود اما همچنین رقابت‌های تازه‌تری را در مناطق روستایی مونتانا و آلاسکا شامل می‌شود. هر کدام از آنها تنها یک کرسی در کنگره دارند و آرایی که در سال ۲۰۱۶ ترامپ از آنها گرفته به ترتیب ۱۵ درصد و ۲۰ درصد بوده است.
دموکرات‌ها کنترل هیات‌هایی در بیشتر ایالت‌های رقابتی از جمله آریزونا، آیوا، مینه‌سوتا و نوادا را تنها با یک کرسی در دست دارند و جمهوری‌خواهان با یک کرسی در فلوریدا برتری دارند.
کایل کوندیک، مدیر رسانه‌ای کانون سیاست دانشگاه ویرجینیا با بیان اینکه بعید است رقابت ریاست جمهوری آمریکا به تساوی آرای الکترال برسد، بر پیشتازی بایدن مقابل ترامپ در چندین ماه گذشته در نظرسنجی‌های ملی و در ایالت‌های مهم اشاره دارد اما وقوع چند سناریو بر پایه نتایج انتخابات ۲۰۱۶ را دور از ذهن نمی‌داند.
اولین مورد، پیروزی بایدن در تمام ایالت‌هایی است که هیلاری کلینتون هم توانست در سال ۲۰۱۶ در آنها پیروز شود.
اما به گفته او، وضعیتی که دموکرات‌ها در آن بتوانند کرسی‌های مجلس نمایندگان آمریکا در آلاسکا و مونتانا را بگیرند و کنترل هیات‌های آنها را هم داشته باشند، وضعیتی است که در آن بایدن باید بیش از ۲۷۰ رای الکترال بگیرد و بتواند موازنه مجلس نمایندگان برای تعیین رئیس‌جمهوری بعدی را در اختیار داشته باشد.
درک مولر، پروفسور حقوق در دانشگاه آیوا که پیش از انتخابات ۲۰۱۶ در این رابطه مطلبی نوشته بود، احتمال اینکه مجلس نمایندگان آمریکا رئیس‌جمهوری بعدی را تعیین کند “بسیار بعید” دانست.
علاوه بر بحث تساوی آرای الکترال، کارشناسان انتخاباتی به چندین سناریوی محتمل دیگر اشاره می‌کنند که می‌توانند رقابت کاخ سفید را در ژانویه و زمانی که کنگره نتایج را تایید می‌کند، به هرج و مرج بکشانند.
در حالی که ۳۲ ایالت و واشنگتن دی.سی باید از برگزینندگان ریاست جمهوری بخواهند که متعهد شوند تا به برنده آرای مردمی در ایالت‌هایشان رای بدهند، اما برگزینندگان “خائن” ممکن است از رای دادن به نامزدی که برنده رای مردمی است، خودداری کنند.
نگرانی دیگر احتمال نتایج منافشه‌برانگیز در ایالت‌های رقابتی مهم با دولت‌های تقسیم‌شده است، از جمله پنسیلوانیا، میشیگان و ویسکانسین. این ایالت‌ها فرمانداران دموکرات با قانونگذاران جمهوری‌خواه دارند.
چنانچه رهبران ایالت‌های تقسیم‌شده نتوانند روی نتایج انتخابات توافق کنند، هر کدام ممکن است فهرست انتخاباتی خودشان را به واشنگتن بفرستند و تصمیم به رسمیت شناختن هر گروه را به رهبران حزبی واگذار کنند.
این اتفاق تنها یک بار در ۱۹۶۰ در هاوایی رخ داد که کنگره برگزینندگان دموکرات را به رسمیت شناخت. اما آرای الکترال هاوایی نتوانست نتیجه رقابت میان جان اف. کندی و ریچارد نیکسون را تغییر دهد.
انتهای پیام