این دیکتاتورهای سادیست، کارگردان های بزرگی می باشند/ از تیراندازی در صحنه تا خورد کردن تلفن همراه و ورود با ماشین ارتشی/ روش‌های عجیب کارگردانی، از کوبریک تا آقای جان فورد

کافه سینما- چه اتفاقی می افتد وقتی کارگردانان مست و مسخ قدرت شان می شوند؟ این مطلب نگاهی دارد iبه ۱۰ استاد سینمای جهان که سر صحنه فیلم هایشان iبه حاکمان ستمگری تبدیل می شوند.

مایکل بی

کنترل وسواس گونه وی بر همه جزئیات، موقع فیلم برداری ۲ قسمت اول «ترانسفور مرز» سبب شد که «مگان فاکس» این کارگردان سخت گیر را با «هیتلر» و «ناپلئون» مقایسه کند. iبه گزارش تفسیری کافه سینما جر و بحث و خشم و غضب این ۲ وقتی iبه اوج خودش رسید که مایکل بی از «مگان فاکس» خواست که مقداری وزن اضافه کند و دوباره برای فیلم سوم iبه حالت پیشی اش بازگردد. درخواستی که سبب شد خانم فاکس از همه حق و حقوق و امتیازاتش بگذرد و از این فیلم کنار بکشد.

دیوید. او.راسل

بسیاری از کارگردانان iبه سختگیر بودن شهرت دارندوبه این که کار با آن ها دشوار است. برخی دیگر از آن ها هم سرتان داد و فریاد می کنند. آن ها سیل ناسزا را سمت بازیگر روانه می کنند وکمتر بازیگری شهامت پاسخ iبه آن ها را دارد. «دیوید او.راسل» جزو کارگردانان بددهنی است که اولین مواجهه او سر فیلم «۳پادشاه»، با جورج کلونی iبه زد و خورد کشید. درگیری بعدی سر فیلم «من هوکابی را دوست دارم» بود. فیلمی که در آن راسل iبه خاطر بددهنی ها و حرف های شدیداللحن ترسناکی که خطاب iبه گروهش می زد، مشهور شد.

ورنر هرتسوگ

کارگردان درجه یک بداخلاق، ورنر هرتسوگ، iبه خاطر برخورد بد و دیوانه وارش با بازیگر مشهور «کلاوس کینسکی» در این فهرست قرار گرفته است. هرتسوگ در گفت وگویی درباره این که یکی از افراد گروهش را تهدید کرده است که با اسلحه iبه وی شلیک می کند، ابراز کرد:«بین ما یک احترام متقابل و ۲طرفه برقرار است. حتی اگر در مغزمان نقشه قتل همدیگر را طراحی کنیم!» البته این را هم می گویند که پیش از فیلم برداری «آگوئیر: خشم خدا» هرتسوگ از روی تعمد «کینسکی»را خشمگین کرد تا او iبه خوبی بتواند دیوانگی و غضب نقش «آگوئیر» را نشان دهد. در واقع این حرکت هرتسوگ برای ملموس شدن و باورپذیر بودن فیلمش بوده است.

استنلی کوبریک

استنلی کوبریک یک سینماگر نابغه اما کمی هم عصبی بود iبه طوری که گروه تولیدسر صحنه فیلم «درخشش» با دشواری زیادی روبه رو می شوند. چون کوبریک تمایل دیوانه واری داشته که هر صحنه را بارها و بارها تکرار کند. بازیگران تقریبا iبه زانو درمی آمدند و چیزی نمانده بود که iبه گریه بیفتند. فشار عصبی آن قدر زیاد بود که موهای سر ستاره فیلم، «شلی دووال»، آغاز iبه ریختن می کند. البته اصلا تعجب نمی کنید وقتی بدانید که کوبریک iبه عمد کاری کرده بود که «دووال» تصور کند استنلی می خواهد او را اخراج کند، فقط برای این که او iبه اندازه کافی هیستریک باشد تا بتواند نقش قربانی فیلم را درست ایفا کند.

ویلیام فریدکین

استنلی کوبریک می خواست «جن گیر» را بسازد اما تهیه کنندگان فیلم او را قبول نکردند چون iبه نظرشان کوبریک بیش از اندازه وسواس و یکدنده بود. iبه جای او ویلیام فریدکین را انتخاب کردند که حتی از کوبریک هم وسواسی تر و دقیق تر و لجبازتر بود. سر یک صحنه فریدکین برای این که از بازیگرش واکنش احساسی مناسب را بگیرد، محکم iبه صورت او سیلی زد. برای آمادگی و تحریک کردن گروه برای یک سکانس ترسناک، فریدکین یک تفنگ برمی داشت و بدون اطلاع پیشی و یک باره تیر هوایی شلیک می کرد. حتی آهنگساز فیلم هم از دست فریدکین جان سالم iبه در نبرد. فریدکین قطعه نهایی را که وی ساخته و تنظیم کرده بود، دوست نداشت و آن را از پنجره iبه بیرون پرت کرد.

جیمز کامرون

«آواتار» و «تایتانیک» ۲ تا از پرفروش ترین فیلم های تاریخ سینما می باشند با وجود این بسیاری از بازیگران از کار با «جیمز کامرون» امتناع می کنند. دلیل این کارشان قابل درک است اگر بدانید که iبه طور مثال کامرون iبه زنگ تلفن موقع کار حساس است و اگر وقت آماده شدن برای فیلم برداری تلفن همراه کسی زنگ بخورد آن را iبه دیوار می زند و خرد و خمیر می کند. موقع فیلم برداری فیلم «مغاک»، یکی از ستارگان فیلم سر صحنه فریاد کشید که: «ما که حیوان نیستیم!»، در حالی که بازیگر سختی مثل «اد هریس» هم داشت مانند بچه ها گریه می کرد. اما کامرون «ترمیناتور ۲» را ساخت و iبه خاطر همین فیلم می توان او رابخشید.

جان هیوستن

جان هیوستن، خدای سپیدموی کارگردانان، هر کاری را مطابق خواسته ها و میل خودش انجام می داد. برای ساختن فیلم «ملکه آفریقایی»، اصرار داشت که بر فراز قاره آفریقا پرواز کند تا در نهایت بتواند لوکیشن مورد نظرش را بیابد. بالاخره هم حرفش را iبه کرسی نشاند و برای پیدا کردن محل فیلم برداری ۲۵هزار مایل پرواز کرد. بازیگران و بقیه اعضای گروه فیلم سازی رنج های زیادی را در طول مدت فیلم برداری این فیلم که خیلی هم طولانی بود، تحمل کردند و مجبور شدند با کروکودیل ها و انگل های آفریقایی دست و پنجه نرم کنند. در حالی که خود هیوستن بیشتر گرفتار شکار حیوانات بزرگ بود و حتی نزدیک بود یک بار خودش و «کاترین هپبورن» را زیر پای چهارپایان iبه کشتن دهد.

جان فورد

جان فورد وسترن های کلاسیکی چون «جویندگان» را کارگردانی کرده است و مطمئنا قدر خودش را می دانست و iبه نبوغش آگاه بود. سبک کاری جان فورد iبه نوعی شبیه شخصیت جان وین در فیلم هایش شده بود که دائم می گفت: «لعنتی تو یک آشغال هستی!»

جالب ترین مسئله درباره وی، روش اش برای ظاهرشدن جلوی گروه فیلم سازی برای سلام دادن iبه آن ها بود. فورد در یک خودروی بزرگ iبه گروه خوشامد می گفت در حالی که این خودرو با پرچم های ارتشی تزئین شده بود و هم وقت دستیارش هم با آکاردئون آهنگ «درود بر فرمانده» را می خواند.وی در یادداشتی iبه اسپیلبرگ نوشته بود: «یک کارگردان واقعی این طوری باید iبه صحنه وارد شود.»

دنیس هوپر

وقتی ساخت «ایزی رایدر» را iبه پایان رساند دیگر دچار پارانویا و تقریبا دیوانه شده بود. اواخر فیلم برداری با مشت iبه صورت فیلم بردار کوبید و با خودش یک اسلحه iبه این طرف و آن طرف می برد تا iبه خیال خودش از اموال فیلم در برابر مهاجمان و متجاوزان محافظت کند. وقتی مشغول فیلم برداری در یک شهر کوچک بودند، «هوپر» iبه محلی های آن جا گفت که ستاره های فیلمش یک دختر را در شهر کشته اند فقط برای این که بتواند توهین ها و واکنش آن ها را جلوی دوربین شکار کند. خب این هم روشی برای کارگردانی و گرفتن واکنش آدم ها جلوی دوربین است.

اتوپرمینجر

اتوپرمینجر برای کارگردانی کلاسیک های مشهوری چون «ژوان مقدس» شهرت یافت. وی بسیار ایده آل گرا و وسواسی بود. موقع فیلم برداری سکانس ناهار فیلم «رفتن» پرمینجر اصرار داشت که بازیگران فیلم و حتی سیاهی لشکرها، غذای اعضای پشت صحنه را جلوی آن ها بخورند. سپس این صحنه را ۲۱بار هم تکرار کرد .این بدان معنی بود که بازیگران باید ۲۱غذای اضافه دیگر را هم می خوردند. پرمینجر فقط وقتی آن ها را رها کرد که از نظر هر تماشاگری بیمار و در حال مرگ iبه نظر می آمدند!

خراسان