نمی دانم مسئول محترمی که زیر کولر و تصفیه هوای خارجی دفتر لوکس خود از غیرکشنده بودن ذرات معلق گرد و غبار خوزستان دم میزند، چه تصوری از آن دارد. خوزستان سرزمینی که در سالهای نه چندان دور آنچنان “آبادان” بود که وصف امکاناتش به قدری برای ساکنان دیگر مناطق غیر باور بود که به کنایه آنها را “لاف زن” می خواندند.
تاریخ گذشت و در گذر روزگار، این سرزمین به ناگاه مورد هجمه مردمانی قرار گرفت که سالها در حسرت این “خرم شهر” بودند. به هر سو با ایستادگی مردم، دیکتاتور عراق حسرت الحاق خوزستان را به گور برد. اما این پایان راه نبود. خوزستانی که بر سر ویرانه های جنگ در عطش جرعه ای آب سالم به سر می برد، باز هم پدیده جدیدی را تجربه کرد. گویا مصائب همسایه غربی را پایانی نبود.
… و این بار گرد و خاک. گرمای سوزان و بی آبی کم بود که دست تقدیر این بار خاک را میهمان ریه های مردم صبور خوزستان کرد. “اکسیژن غنی شده با خاک”. گویی علاوه بر مسئولان، طبیعت هم میانه خوبی با خوزستان نداشت. بدین ترتیب در سایه سکوت مسئولان با هر نفس اجباراً درصدی خاک وارد ریه های خشکیده مردم شد و روح و روان مردم را درگیر خود کرد و کار را به آنجا رساند که در شرایط فعلی به جرات می توان گفت درصدی از بدن هر خوزستانی را خاک سرزمین های عربی تشکیل داده است.
به هر سو خوزستان نجیب این بار هم دم نزد و غریبانه درصدد تسکین آلام خود برآمد. اما این داستان تا کی ادامه خواهد داشت. آیا سزاوار است خوزستانی که با منابع غنی خود سهم عظیمی در توسعه کل کشور را به عهده دارد اینچنین مورد بی مهری قرار گیرد. آیا زیبنده حکومت جمهوری اسلامی است خوزستانی که مردانه در مقابل تجاوز دشمنان انقلاب ایستاد را اینچنین نحیف و رنجور رها کند. آیا مردمان این منطقه با ساکنان دیگر مناطق متفاوتند. مردم تا کی باید تاوان سوءمدیریت دیگران را بدهند.
آقای رئیس، گرد و خاک امان مردم را بریده، شیوع انواع بیماری های شناخته شده و ناشناخته در شهر بیداد می کند. آمار بیماری های قلبی، ریوی و چشمی به شدت افزایش پیدا کرده و هزاران مساله ریز و درشت دیگر که به سبب آن زندگی مردم مختل شده است. آقای رئیس شاید اطلاعات نادرست به شما می دهند، لطفا به خوزستان بروید تا از نزدیک شاهد مصائب مردم در مصاف با این پدیده شوم باشید. شاید آنوقت نظرتان عرض شد. ایران فقط تهران نیست.
۴۷۴۷
دانلود
خبرآنلاین