جایگزینی دندان با ایمپلنت

۲۱اردیبهشت،
ممتاز نیوز : پیر نیست، اما کار دندان‌هایش به جایی رسیده که یا در دهانش خرد می‌شوند یا مجبور می‌شود به سبب درد یکی‌یکی آنها را به دندانپزشک بسپارد تا از دهانش خارجشان کند.دندانپزشکش می گوید اگر اصول مراقبت از دندان را رعایت می کرد، شاید اوضاع دندان هایش به این روز نمی رسید و اکنون باید هر طور شده این دندان ها جایگزین شوند.

دکتر ساینا شمس، دندانپزشک و عضو پژوهشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی هم به «جام جم» می گوید: حتما باید برای حفظ دندان ها مراقبت روزانه و رعایت بهداشت مانند استفاده از مسواک، نخ دندان، دهانشویه، معاینه های دوره ای مرتب و درمان مشکلات و بیماری های احتمالی دهان و دندان را جدی گرفت.

به گفته او، شایع ترین بیماری دهان و دندان، پوسیدگی است که از دلایل مهم از دست رفتن دندان ها هم محسوب می گردد. ضربه به دندان ها و نداشتن دندان بر اثر ناهنجاری های مادرزادی هم سبب از بین رفتن دندان می گردد و جایگزین کردن دندان از دست رفته ضروری است تا در تکلم، جویدن و ظاهر تاثیر منفی نگذارد.

جایگزینی دندان با پروتز و دست دندان

دکتر شمس به سبب نقش مهمی که دندان ها در زندگی اشخاص دارند، در صورت از دست رفتن دندان ها به هر سبب، جایگزین کردن آنها را ضروری می داند و می گوید: جایگزین کردن دندان اغلب با پروتز های دندانی ثابت مانند «بریج» یا پروتز های متحرک مانند «دست دندان کامل یا نیمه» انجام می گردد، اما هرکدام از این روش ها، مشکلاتی دارند.

بیمارانی که از انواع دست دندان استفاده می کنند، با گذشت زمان با مشکلاتی از قبیل لقی دست دندان، تحلیل استخوان فک و ایجاد ضایعاتی روی مخاط دهان مواجه می شوند.

برای قرار دادن پروتزهای دندانی هم یک یا دو دندان سالم به عنوان پایه تراش داده می گردد و یک پروتز یکپارچه روی این پایه ها قرار می گیرد، اما بر اثر این تراش احتمال پوسیدگی دندان پایه به مرور زمان افزایش می یابد و می تواند سبب از بین رفتن دندان شود. از طرفی به سبب وجود گیر غذایی در این ناحیه، رعایت بهداشت نیز دشوار است.

ایمپلنت بهتر از پروتز و دست دندان

یکی از روش هایی که بتازگی برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می گردد، ایمپلنت های دندانی است. دکتر شمس در این باره توضیح می دهد: ایمپلنت های دندانی از دو جزء اصلی تشکیل شده اند؛ پایه و تاج ایمپلنت. پایه، قطعه ای فلزی است که در استخوان فک قرار می گیرد. این فلز اغلب از جنس تیتانیوم یا آلیاژ های تیتانیوم است و با قرار گرفتن در استخوان فک، اتصال محکمی بین این فلز و استخوان فک به وجود می آید؛ استحکا می مشابه ریشه دندان طبیعی. پروتز نهایی هم به شکل تاج طبیعی دندان روی پایه گذاشته می گردد.

این دندانپزشک ادامه می دهد: این روش نسبت به روش های معمول دارای محاسنی است؛ از تحلیل استخوان فک در ناحیه بی دندان جلوگیری و علاوه بر حفظ ظاهر مطلوب و بهبود توانایی جویدن و صحبت کردن، کیفیت زندگی را افزایش می دهد و درد و ناراحتی بیمار را برطرف می کند. ** ایمپلنت برای چه کسانی موثر است؟

این عضو پژوهشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی، به این پرسش این گونه پاسخ می دهد: انجام ایمپلنت برای بیمارانی که کل دندان ها، تعدادی از دندان ها یا فقط یک دندان خود را از دست داده اند، امکان پذیر است. اگر کسی فقط یک دندان خود را از دست داده باشد، دندان از دست رفته با یک ایمپلنت جایگزین خواهد شد. در این شرایط دیگر نیازی به تراش دندان های مجاور ناحیه بی دندان نیست.

وی توضیح می دهد: در بیمارانی که چند دندان مجاور را در یک فک از دست داده باشند، با توجه به وضع استخوان دو نوع درمان وجود دارد؛ می توان به جای هر دندان از یک ایمپلنت استفاده کرد یا با قرار دادن حداقل دو پایه و بریج ثابت، دندان های از دست رفته را جایگزین کرد.

اگر کل دندان ها از دست رفته باشند نیز دو روش برای بازسازی ناحیه بی دندان وجود دارد؛ در روش اول با قرار دادن حداقل شش تا هشت ایمپلنت در هر فک بریج ثابت روی پایه ها قرار داد و در روش دوم اگر به هر سببی نتوان از این تعداد ایمپلنت در یک فک استفاده کرد، با قرار دادن دو تا چهار ایمپلنت در فک پایین و چهار تا شش ایمپلنت در فک بالا می توان پروتز متحرکی تهیه کرد که روی ایمپلنت ها قرار بگیرد. ** کسانی که ایمپلنت برای شان مناسب نیست

استفاده از ایمپلنت محدودیت سنی ندارد، اما بهتر است سیستم اسکلتی رشد کافی داشته باشد و درمان پس از اتمام سن بلوغ جسمی آغاز شود. مرحله بسیار مهم در قرار دادن ایمپلنت تشخیص و ارائه طرح درمان مناسب به وسیله دندانپزشک است.

دکتر شمس با اشاره به این که دندانپزشک با معاینه بیمار و انجام بررسی های کلینیکی و رادیوگرافی، کمیت و کیفیت استخوان فک، شرایط لثه و سلامت عمو می بیمار را بررسی و تاکید می کند: سلامت عمو می فرد در درمان موفق با ایمپلنت بسیار اهمیت دارد و در بیمارانی که سابقه رادیوتراپی دارند یا به امراضی مانند دیابت کنترل نشده یا بیماری ضعف سیستم ایمنی مانند لوسمی مبتلا می باشند، میزان موفقیت این روش کاهش می یابد.

همچنین بیمارانی که سیگار می کشند گزینه مناسبی برای این روش نیستند. این دندانپزشک می افزاید: یکی دیگر از عواملی که باید مورد توجه دندانپزشک قرار گیرد، میزان استخوان کافی است که با استفاده از رادیوگرافی های پیشرفته سه بعدی (CT scan) بررسی می گردد. در صورتی که استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد، ابتدا باید پیوند استخوان انجام داد و پس از گذشت حدود سه ماه اقدام به قرار دادن ایمپلنت کرد. ** برای قرار دادن ایمپلنت، جراحی لازم است

جراحی ایمپلنت به دو صورت انجام می گردد؛ روشی که فقط یک مرحله جراحی دارد و قسمت تاجی نیز در همان جلسه قرار داده می گردد و روش دومرحله ای که دو مرحله جراحی دارد و قسمت تاجی در جلسه دوم (پس از چند ماه) روی پایه قرار می گیرد.

دکتر شمس دربارهٔ عوارض جراحی برای قرار دادن ایمپلنت می گوید: جراحی ایمپلنت همراه با بی حسی موضعی و در مطب انجام می گردد و عوارض آن مانند دیگر جراحی های متداول شامل تورم و درد است که با مصرف داروها قبل و بعد از جراحی می توان این عوارض را کاهش داد.

آنچه موفقیت درمان ایمپلنت را کم می کند

قرار دادن ایمپلنت های دندانی معمولا با موفقیت بالایی انجام می گردد، اما عواملی وجود دارد که می تواند سبب کاهش میزان این موفقیت شود. دکتر شمس این عوامل را این گونه برمی شمارد: بهداشت پایین بیمار، ایجادنشدن اتصال بین ایمپلنت و استخوان، مصرف دخانیات، مهارت ناکافی دندانپزشک، کیفیت پایین استخوان و ایمپلنت نامرغوب.

وی در مورد علائم ناموفق بودن کارگذاری ایمپلنت هم می گوید: لقی و بلندشدن دندان از علائم ناموفق بودن عمل است و بیمار پس از ملاحظه چنین علائمی باید سریع به دندانپزشک مراجعه کند.

رعایت بهداشت، کلید حفظ ایمپلنت

رعایت بهداشت دهان در حفظ و نگهداری از ایمپلنت های جایگزین شده اهمیت بسیاری دارد که به طور عمده با مسواک زدن و کشیدن نخ دندان انجام می گردد. این عضو پژوهشکده دندانپزشکی تاکید می کند: بهتر است بیماران از مسواک هایی با سرکوچک و رشته های نرم و خمیردندان های غیرساینده استفاده کنند. اطراف پایه های ایمپلنت باید با سوپرفلاس تمیز نگه داشته شود.

وی ادامه می دهد: یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه داشت، انجام معاینه های دوره ای با مراجعه به دندانپزشک است که این مراجعه ها برای کنترل ایمپلنت و برداشتن جرم روی آن انجام می گیرد. روش برداشتن جرم های روی ایمپلنت با دندان های طبیعی متفاوت است؛ در نتیجه این کار باید به وسیله دندانپزشکی که سابقه کار ایمپلنت دارد، انجام شود.

منبع: ممتاز نیوز
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.