در باره مصفا

این تمجید نشریه معتبر هالیوود ریپورتر از دومین ساخته فیلمسازی است که هنوز اهالی سینما او را به نقش‌های ماندگارش در فیلم‌های مهرجویی به یاد می‌آورند.

مصفا در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمد، پدرش مظاهر مصفا از استادان معروف دانشگاه و شاعر و مصحح معتبر ایرانی است، اما علی مصفا توسط حبیب کاوش کشف شد، کارگردانی که سال‌هاست در مدیریت بخشی از سینما فعالیت می‌کند و این روزها حسابی سرگرم اتفاقات اکران است.

علی مصفا در سال ۷۰ اولین بار جلوی دوربین او در فیلم «امید» رفت، سال بعد فیلم همه دختران من را بازی کرد تا توسط مهرجویی برای فیلم «پری» انتخاب شد.

این آغاز دوره کاری علی مصفا شد. حضور او در فیلم‌های مهرجویی ادامه پیدا کرد تا تفکر سینمایی او شکل بگیرد و نگاهش در سینما تغییری اساسی کند.

پری، لیلا، دختر دایی گمشده، میکس و آسمان محبوب از دیگر فیلم‌هایی بود که مصفا جلوی دوربین مهرجویی نقش‌آفرینی کرد. فیلم کوتاه همسایه اولین تجربه کارگردانی‌اش بود، پس از آن مستند داستانی «فریب شعر» را ساخت تا سال ۱۳۸۲ توانست اولین فیلم بلند خود با عنوان «سیمای زنی در دوردست» را بسازد.

فیلمی که اکران عمومی نشد و پس از توزیع در شبکه رسانه‌های تصویری هم منتقدان چندان روی خوشی به فیلم نشان ندادند.

اما این موضوع در دومین فیلم او شکل دیگری پیدا کرد. پله آخر نه‌تنها در جشنواره سی‌ام فیلم فجر بسیاری را شیفته خود کرد بلکه در جشنواره‌های خارجی هم موفق بود. تعریف و تمجیدهای منتقدان از فیلم در حالی شکل می‌گرفت که این فیلم هنوز در ایران اکران نشده است.