جناب کربلایی احمد تهرانی درباره تعلق خاطر به دنیا فرمودند:«همه ناراحتی های ما به این خاطر است که نسبت به جلوه های دنیایی درخواست داریم و آن ها را می طلبیم. پس هنگامی که به آمال هایمان نرسیدیم حالت حزن و ناراحتی به ما دست می دهد. اگر از همان ابتدا تعلق خاطری به دنیا نداشته باشیم، هیچ گاه محزون و مکدر نخواهیم شد… تنها چیزی که انسان را راحت می کند آن است که از آرزو و آمالش دست بکشد.»
پندهای آسمانی-ص۱۷
باشگاه خبرنگاران