شرایط “تعلیق اجرای مجازات” در قانون مجازات اسلامی

به گزارش خبرنگار حقوقی قضایی باشگاه خبرنگاران، متوقف ساختن مجازات کسی که به کیفرهای تعزیری یا بازدارنده محکوم شده است، تعلیق اجرای مجازات گفته می‌شود؛ چنانچه در مدت معینی پس از آن مرتکب جرم دیگری نشود و از دستورهایی که دادگاه می‌دهد پیروی کند، مجازات او نادیده گرفته می‌شود.  
 
 به موجب ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی در همه محکومیت‌های تعزیری و بازدارنده، حاکم می‌تواند اجرای تمام یا قسمتی از مجازات را با رعایت شرایط از ۲ تا ۵ سال معلق نماید.
 
ماده ۲۸ قانون مجازات اسلامی نیز اشاره دارد که دادگاه هنگام صدور رأی باید جهات و موجبات تعلیق و دستورهایی که باید محکوم علیه در مدت تعلیق از آن تبعیت نماید، در حکم خود تصریح و مدت تعلیق را نیز بر حسب نوع جرم و حالات شخصی مجرم و با رعایت مدت مذکور در ماده ۲۵ قانون مرقوم ، تعیین نماید.
 
شرایط تعلیق مجازات
 
تعلیق مجازات تابع شرایطی است که برخی به ماهیت محکومیت‌های سابق و وضع مجرم و برخی دیگر به جنبه شکلی آن مربوط می‌شود.  
 
۱) شرایط ماهوی
 
الف) نداشتن سوء‌سابقه به اتهام یکی از جرایم مستلزم مجازات‌های زیر:
 
۱) محکومیت قطعی به حد.
۲) محکومیت قطعی به قطع یا نقص عضو.
۳) مجازات حبس به بیش از یک سال در جرایم عمدی.   
۴) محکومیت قطعی به جزای نقدی به مبلغ بیش از دو میلیون ریال.
۵) سابقه محکومیت قطعی دوبار یا بیشتر به علت جرم‌های عمدی به هر میزان مجازات. 

 ب) شرط دیگر استحقاق مجرم است. یعنی : «دادگاه با ملاحظه وضع اجتماعی و سوابق زندگی محکوم علیه و اوضاع و احوالی که موجب ارتکاب جرم شده است، اجرای تمام یا قسمتی از مجازات را مناسب نداند».  
 
۲) شرایط شکلی
 
الف) همزمانی صدور حکم محکومیت و قرار تعلیق.
ب) مستدل بودن حکم دادگاه.
ج) هشدار دادگاه و آگاهی دادن محکوم علیه به پیامدهای رفتار مخالف دستور دادگاه.
 
یادداشت: سید علی شاه صاحبی؛ وکیل پایه یک دادگستری
 
انتهای پیام/