جام جم آنلاین: حضور چهرههای شاخص از دیگر رشتهها در عرصه موسیقی معمولا چهار هدف عمده را دنبال میکند: مطرح کردن فرد یا موزیسین، مطرح کردن مارک تجاری، اعلام حضور در میادین مختلف، و در نهایت: کمک به پخش هنر.
معمولا حمایتها در این زمینه از کسانی است که جزو شاخصهای موسیقی به شمار نمیآیند و آنها را بیشتر، میتوان چهرههای مردمی دانست.
در ارزشگذاریهای شورای عالی موسیقی در وزارت ارشاد نیز، معمولا برای چنین آثاری درجه تجاری یک تا شش را در نظر میگیرند و از ارزشگذاری موسیقی جدی و مقامی و محلی برای این گروه خودداری میکنند.
تک آلبومها در بازار یا به منظور نشان دادن ورزشکاران یا بازیگران هنر دوست است یا برای مطرح کردن افراد هنرمند که در پله اول باید از طریقی وارد عرصه موسیقی شوند.
تولید چنین آثاری از یک جهت میتواند به هسته اصلی موسیقی آسیب بزند و از جهت دیگر بدون هیچ مشکلی از آن میگذرد. میزان آسیبرسانی آن وابسته به نوع موسیقی انتخابی از سوی خواننده و آهنگساز است.
موسیقی فاخر ایرانی از چنین حرکتهایی آسیب نمیبیند زیرا وسعتش آنقدر زیاد و در عین حال مشخص است که چنین آثاری اشکالی در حرکت اصلی آن ایجاد نمیکند.
از لحاظ هنری نیز آثار ضعیف خودبهخود حذف میشوند و باقی نمیمانند. ولی در بخش عامه امکان آسیب رسیدن به شنوایی موسیقی مردم وجود دارد.
وقتی یک شرکت تجاری همواره موسیقی سطح پایین تولید کند، در طول زمان شنوایی خوب را از مردم میگیرد. در این حالت، هنرمندان موسیقی فاخر نیز باید تلاش بیشتری برای از بین بردن چنین تاثیراتی انجام دهند.
نکته دیگر این که سابقه تاریخی موسیقی ما معمولا در اختیار دولتمردان و خانوادههای آنان بوده است. از انقلاب مشروطه به بعد، این طبقه تغییر کرده است و امروزه، شرکتهای تجاری هستند که از موسیقی مردمی حمایت میکنند. موسیقی فاخر نیازی به این حمایتها ندارد، و خودش راه خودش را میرود.
و چه بسا دیگر گروهها و شرکتهای تجاری برای باقی ماندن و مطرح شدن محتاج موسیقی فاخر هستند. شاید لازم است که بار دیگر موسیقی فاخر را تعریف کنم. موسیقی فاخر عبارت است از خرد قومی فرهنگ یک ملت که در طول زمان راه خودش را پیدا میکند و آن را طی میکند.
علاوه بر شرکتهای تجاری (جدا از موسیقی فاخر) لازم است که بگویم موسیقی زیرزمینی نیز تاثیر زیادی بر ذائقه شنوایی مردم میگذارد. چون هیچ سازمان و صنفی بر موسیقی زیرزمینی نظارت نمیکند، و به عبارتی در روندی غیرقانونی تولید میشود.
به همین سبب استعدادها در این عرصه به بیراهه میرود و بحثهای مختلفی در آن ایجاد میشود که نیاز به باز کردن مباحثاش در اینجا نیست زیرا معمولا اهدافی جز اهداف موسیقی در این نوع خاص دنبال میشود و هنرمندان هم درگیر این اهداف خاص میشوند. لازم است که جایگاه این موسیقیها و خط مشی آنها مشخص شود و تاثیراتشان نیز مورد بررسی قرار بگیرد.
رضا مبصری – نویسنده و عضو هیات مدیره کانون پژوهشگران خانه موسیقی ایران
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version