علی زارعینجفدری: آسیبشناسی نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران نیاز به یک بررسی واقع بینانه دارد.
باید ببینیم نمایشگاه کتاب از منظر کدام واقعیت و پارامتر مورد بررسی و آسیب شناسی ما قرار گرفته است تا بتوانیم به یک بررسی آسیبشناسانه صحیح دست پیدا کنیم، چون گاهی نمایشگاه را نسبت به حرکتهای فرهنگی منطقه مورد توجه و بررسی قرار میدهیم و گاهی نسبت به نمایشگاههای برجسته کتاب در جهان و در هر بررسی به تناسب رویدادی که در حال مقایسه آن با نمایشگاه کتاب تهران هستیم، به نتیجه خاصی دست پیدا میکنیم.
به زعم من اگر از منظر انتظارات نظام اسلامی که خمیرمایه فرهنگی دارد و نیز از منظر منویات مقام معظم رهبری و امام راحل (ره) و نیز خواست و شأن مردم در نظام اسلامی به نمایشگاه کتاب نگاه کنیم، باید گفت که ما بسیار عقبیم و کارهای بر زمین مانده زیادی را نیز پیش رو داریم، البته نمایشگاه کتاب ما نسبت به برخی از نمایشگاههای کتاب در جهان جلوتر است.
عمر نمایشگاه ما با بضاعت فعلی تنها ۲۵ سال است و به تناسب این مدت حضور نسبت به بسیاری از سایر نمایشگاهها موفق بوده است، اما معتقدم مکان برگزاری آن باعث شده که این نمایشگاه نتواند به شکل شایستهای دیده شود.
مکان برگزاری فعلی نمایشگاه باعث شده بسیاری از فعالیتهای ناشران در نمایشگاه کتاب دیده نشود و زمینه بروز و ظهور آنها فراهم نشود.
به نظرم البته محیط قبلی هم برای نمایشگاه کتاب مناسب نبود و فضای آن غیرفرهنگی بود، پس باید قبل از هرچیز برای این موضوع فکری کرد.
اما مسئله هدف گذاری برای حضور مخاطبان در نمایشگاه رانیز نباید فراموش کرد.
برخی نمایشگاههای کتاب در جهان در دنیا با هدف خرید و فروش و برخی با هدف معرفی ناشران و برخی نیز با حضور معرفی نویسندگان برگزار میشوند که در مورد نمایشگاه ما این مسئله بر محور فروش واقع و ایجاد میشود، پس لازم است که تمام امکانات نمایشگاه و نیز فضا و شیوه استقرار ناشران در آن نیز بر همین مبنا سازماندهی شود.
به نظر میرسد با وجود گامهای جدی تری که برای ساخت مکان دائمی نمایشگاه بینالمللی کتاب در تپههای عباس آباد در دست اقدام و تدارک است، بتوانیم به زودی شاهد ارتقای کمی و کیفی قابل اعتنایی در برگزاری نمایشگاه کتاب در ایران باشیم.
جوان آنلاین – آخرین عناوین فرهنگی