بچه‌ها قبل از ۶ سالگی معمولا نمی‌توانند براحتی تفاوتی میان خیال و واقعیت قائل شوند. اما پدر و مادرها باید بدانند تعریف کردن داستان‌های طولانی و خیالپردازی توسط بچه‌ها با دروغ تفاوتی اساسی دارد. این داستان‌پردازی‌ها معمولا فقط تصور و تخیل کودکان است که به هیچ‌کس هم آسیبی نمی‌رساند.
اما دروغ گفتن بچه‌ها اگر چه خوشایند هیچ پدر و مادری نیست، دلایل متفاوتی دارد. شاید با دانستن علت دروغگویی آنها بهتر بتوانیم این عادت را از بین ببریم.
گاهی ممکن است بچه‌ها نخواهند پدر و مادر را ناامید کنند، برای همین به آنها دروغ میگویند. آنها از ناامید کردن والدین می‌ترسند و در حقیقت با دروغ خود می‌کوشند آنها را شاد کنند. در برخی موارد نیز با دروغ گفتن از تنبیه نجات پیدا خواهند کرد. پس ترجیح می‌دهند با دروغ راه فراری برای خود فراهم کنند.
خیلی از پدر و مادرها با این رفتار بچه‌ها هنگام گرفتن نمره‌ها و کارنامه مواجه می‌شوند.
همان‌طور که در همه موارد نیز متخصصان میگویند بچه‌ها به دنبال جلب توجه هستند، دروغ گاهی می‌تواند راهی برای جلب توجه بیشتر اطرافیان به آنها باشد.
در شرایط استرس‌زا و هنگام نگرانی‌ها نیز دروغ می‌تواند به کمک کودک بیاید و او از این شیوه برای کاهش استرس خود استفاده کند و بدتر از همه این است که گاهی کودک به تقلید از پدر و مادر دروغ می‌گوید.
اما نکته مهم آن است که برای اصلاح رفتار او ما باید ارزش و اهمیت راستگویی را به کودک بیاموزیم. بهترین راه هم این است که خودمان نمونه‌ای مثبت و راستگو باشیم و در هیچ شرایطی دروغ نگوییم. حتی از دروغ‌های کوچک و به قولی مصلحتی نیز اجتناب کنیم تا کودکان هیچ‌وقت دروغگویی را نیاموزند.
اگر زمانی کودک دروغی می‌گوید، هیچ عذر و بهانه‌ای را قبول نکنید. بلکه به او یاد دهید که دروغ به هیچ‌وجه قابل قبول نیست و او باید از دروغی که گفته است، عذرخواهی کند.
بعلاوه آنها معمولا برای خوشحال کردن شما یا معلم به دروغ رو می‌آورند. پس اجازه دهید او درک کند که شما در همه حال و در هر موقعیتی از راستگویی‌اش بیشتر خوشحال می‌شوید.
با همین نکات ساده، شاید بتوانیم عادت ناپسند دروغگویی را از کودکمان دور کنیم و شیرینی زندگی بدون دروغ را به او بچشانیم.
خبر .:: پایگاه خبری رسانه کودک ::.