چرا رولزرویس می‌تواند شاسی بلند داشته باشد

مدیران رولزرویس با جدیت در حال مذاکره با مدیران ب ام و می باشند تا بتوانند رضایت آنها را برای ساخت یک مدل شاسی بلند به دست آورند. برخلاف رولزرویس که بازاری جذاب و پرسود را دربرابرش میبیند، ب ام و با وسواس بسیاری به این پروڑه نگاه میکنند و نگران است ورود این مارک قدیمی انگلیسی به بازارهای تازه به اعتبارش لطمه بزند.

این احتیاط ب ام و تا حدی قابل درک است. تنها با نگاهی به مدلهای این کارخانه و تغییرات آن در سالهای قبل میتوان دریافت که ب ام و کارخانه ای بسیار محافظه کار است که مهندسی در آن از همه چیز مهمتر است. علاوه بر این، به نظر میرسد  ب ام و  کمی بیش از اندازه نسبت به تحول مارکهای انگلیسی، که بیش از بیست سال است در اختیار دارد، حساس است.

ب ام و با مینی، مارک دیگر انگلیسی تحت مالکیتش، هم تجربه مشابهی داشت. طراحان مینی مجبور شدند بعد از ساعت اداری و در وقت خودشان نمونه ای از مدل کانتری من را در ابعاد واقعی بسازند تا بتوانند به مدیران ب ام و ثابت کنند که مارک مینی قابلیت گسترش به بخشهای دیگر در بازار خودرو را دارد و باید مدلهای متنوعی با این مارک به بازار عرضه شود.

نکته جالب دربارهٔ رولزرویس این است که سابقه اش در بازار ماشین های لوکسی که برای راندن در خارج از جاده مناسب باشد، به پیش از جنگ جهانی اول برمیگردد. به نوعی میتوان گفت رولزرویس طلیعه دار کلاسی از خودرو است که امروز ما آنرا شاسی بلند لوکس میدانیم. 

بسیاری از اولین خودروهای لوکسی که به نام «شوتینگ بریک» برای شکار رفتن اشرافزادگان ساخته شد، رولزرویس بود. اکثر این ماشین ها، خودروهای سوپرلوکسی بود که توسط خودروسازان مستقل بر روی شاسی های رولزرویس ساخته میشد. با این خودروها میشد در مسیرهای ناهموار حرکت کرد و در عین لوکس بودن جای کافی برای تفنگ و لوازم شکار هم داشت. مشهورترین این خودروها به سفارش دوک بوچلوش و براساس مدل ١٩١٠ سیلور گوست ساخته شد.

• استفاده از مطالب و تصاویر این پایگاه اینترنتی تنها با ذکر منبع و لینک به “سایت خودرو” مجاز است