به گزارش خبرآنلاین، ایرج امینی فرزند وی در کتاب «بر بال بحران» که زندگی سیاسی علی امینی را روایت می‌کند، نوشته است: اواسط مهرماه ۱۳۳۹، در دفتر کار پدرم در پارک امین الدوله مشغول صحبت با او بودم که ناگهان صدای انفجارهای پی در پی از دور به گوش رسید. پدرم با لبخندی گفت: «اگر اتفاقی بیفتد یا مرا می‌گیرند یا که نخست وزیر می‌شوم». معلوم شد که صداهای مزبور ناشی از آتش بازی در نمایشگاه ایران و آلمان است. این حرف دکتر امینی هرچند جنبه شوخی داشت مع هذا در برگیرنده دو حقیقت مهم بود. اول اینکه او در انتظار نخست وزیری بود و دوم اینکه به نخست وزیری رسیدن خود را تنها در یک وضعیت بحرانی و انفجاری ممکن می‌دانست. وضعیتی که اوایل سل ۴۰ رخ داد.
به دنبال تقدیم لایحه «اشل حقوقی جدید برای فرهنگیان» از سوی دولت شریف امامی به مجلس که منجر به افزایش حقوق این قشر نمی‌شد، اعتراضات و اعتصابات معلمان آنچنان بالا گرفت که او پس از دو روز ناگزیر از استعفا از مسند نخست وزیری شد.
به این ترتیب اگرچه شاه پس از شکست کودتای سرلشکر قرنی گفته بود «آرزوی نخست وزیری را به دل امینی می‌گذارم»؛ اما ماموریت تشکیل کابینه جدید را به او واگذار کرد. او نیز انحلال مجلسین سنا و شورای ملی و لزوم پاسخگویی وزرا به نخست وزیر و ارتباط آنها با شاه تنها از کانال نخست وزیر را شرط پذیرش این پست اعلام کرد.
روزنامه جهان که از طرفداران جدی شریف امامی بود در سرمقاله خود پس از انتصاب امینی در ۱۶ اردیبهشت ۴۰، نوشت: «اگر امینی از عهده کنترل فضا بر نیاید؛ غرق خواهد شد».
/۲۹۲۹
دانلود
خبرآنلاین