ˈخلاقیتˈ؛ حلقه مفقوده سینمای کودک ونوجوان

سینمای نجیب ایران نگاهی نو و متفاوت به کودک ونوجوان دارد که این رویکرد با ساخت فیلم ˈبچه های آسمانˈ به سقف پرواز و اوجی دست نیافتنی رسید.

ردپای سینمای کودک را کمتر می توان در سینمای پیش از انقلاب یافت و در این زمینه فقط فیلم هایی همچون ˈهفت تیرهای چوبیˈ به کارگردانی مرحوم شاپور قریب و آثار کوتاهی همچون ˈزنگ تفریحˈ و ˈنان و کوچهˈ به کارگردانی عباس کیارستمی ساخته شدند؛ اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سینمای کودک و نوجوان رنگ و بوی تازه ای گرفت و آثار زیادی برای این گروه سنی ساخته شد که از جمله آنها می توان به ˈگربه آوازه خوانˈ، ˈعلی و غول جنگلˈ، ˈگلنارˈ، ˈدزد عروسک هاˈ، ˈمدرسه موش هاˈ، ˈالوالو من جوجو امˈ، ˈسفر جادوییˈ و ˈکلاه قرمزی و پسرخالهˈ اشاره کرد که اغلب در دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ ساخته شدند.

با وجود رونق سینمای کودک ونوجوان در سال های مورد اشاره، ساخت و کیفیت این گونه سینمایی روندی نزولی یافت تا جاییکه به اعتقاد بسیاری از کارشناسان بیش از یک دهه در این عرصه فیلم شاخصی ساخته نشد و به اکران عمومی نرسید، اما در اواخر دهه ۸۰ و ابتدای دهه ۹۰ تلاش هایی برای احیای سینمای کودک صورت گرفت و برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان نیز به تولید چند فیلم سینمایی کودک و نوجوان کمک کرد.

با این وجود بررسی فیلم های تولید شده در جشنواره فیلم های کودک و نوجوان در سه سال اخیر نشان می دهد که سینمای کودک اکنون در قابی کلیشه ای روایت شده و خلاقیت در تولید چنین آثاری دیده نمی شود.

به باور کارشناسان، در بسیاری از فیلم های سینمایی کودک ونوجوان در دهه ۶۰ همچون ˈدزد عروسک هاˈ و ˈسفر جادوییˈ و آثاری از این دست فیلمسازان دست به خلاقیت زده و راهی نوین را در سینمای کودک و نوجوان گشودند در حالیکه این خلاقیت حلقه مفقوده این روزهای سینمای ایران است.

ذائقه مخاطب کودک ونوجوان در دهه ۹۰ همچنان برای فیلمسازان مستتر مانده و به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، فیلمسازان بیشتر بجای ساخت فیلم برای کودکان، نظر به نیازهای کودکی خود فیلم می سازند و استفاده از عروسک های نمایشی در فیلم های سینمایی دلیلی بر این مدعا است.

فارغ از برخی عروسک های سینمایی همچون ˈکلاه قرمزیˈ و ˈپسرخالهˈ که به نوعی یک شخصیت خاطره انگیز برای کودکان و نوجوانان دهه ۷۰ محسوب می شود، اکنون عروسک حیوانات در دنیایی که کودک با انواع انیمیشن های فانتزی روبرو است، برای کودک جذابیتی ایجاد نمی کند.

کام کودکان و نوجوانان امروز با کودکان دهه ۶۰ و ۷۰ تفاوت های بسیاری کرده و اثری که برای کودکان دهه ۷۰ جذابیت دارد، برای کودکان امروز جذاب نیست.

ساخت فیلم کودک به حتم اتفاق خوبی در سینمای ایران است اما کارشناسان بر این اعتقادند که باید سیاستگذاری ها در ساخت فیلم های سینمایی کودک و نوجوان تغییر کند.

به گفته صاحبنظران، سینمای امروز کودک ونوجوان نیازمند تولید فیلم های به اصطلاح فانتزی با ایده های جذاب است و بازی گرفتن از عروسک های سیاه وسفید، قدرت ترغیب کودکان به استفاده از فیلم های داخلی را ندارند و ادامه روند کنونی موجب می شود که روز به روز به تعداد استفاده کنندگان از محصولات خارجی در عرصه سینمای کودک و نوجوان افزوده شود.

فراهنگ ** ۱۹۸۳ ** ۱۰۷۱

انتهای پیام /*

Cultural@irna.ir