آقای رییس‌جمهور مردم خانه‌دار نشدند، اجاره‌نشین شدند

 چندی پیش از سوی سامانه مرکز مشاورین املاک آماری انتشار یافت که یادآور یکی از وعده‌های عظیم و فراموش‌نشدنی دولت نهم بود. این دولت و شخص رییس‌جمهور و دیگر مسئولان از جمله وزیر راه‌وشهرسازی-مسکن و شهرسازی سابق- وعده دادند که تمام ایرانیان را خانه‌دار می‌کنند تا بالاخره معضل دیرینه خانوارهای کشور را ریشه‌کن کنند. این وعده به خودی‌خود جذاب و خوش‌آیند بود و بسیاری هم منتظر تحقق آن بودند. حال امروز بر اساس آمار نه تنها مردم خانه‌دار نشدند بلکه در تهران خانوارهای اجاره‌نشین ۵۶ درصد رشد عددی داشته‌اند. یعنی نسبت به سال ۹۰، که سال تحقق بخشی از وعده‌های دولت بود ۵۶ درصد از مردم بیشتر از سال‌های قبل به قشر اجاره‌نشین پیوسته‌اند.

براساس وعده‌های مسئولین در سال ۸۶ که قیمت ملک در سراسر کشور، ناگهان بالا رفت، محمد سعیدی‌ کیا، وزیر مسکن و شهر‌سازی دولت نهم، طرحی را به نام «مسکن مهر» پیشنهاد داد تا با اجرای آن، دولت ۲هدف مهم را محقق کند: اول قیمت مسکن کنترل شود و دوم «آرزوی همه مستاجرها برآورده شود». بر این اساس مسکن مهر یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های دولت در جهت کاهش قیمت مسکن و تامین مسکن اقشار کم درآمد بود.

بسیاری از کارشناسان و نمایندگان معتقد بودند که وعده خانه‌دار کردن تمام مردم نه تنها عملی نیست بلکه بیشتر ایده‌ای سیاسی را دنبال می‌کند تا از این راه دولت نهم سیاست‌های خود را عدالت‌طلبانه‌تر نشان دهند. اینکه تمام خانوارهای کشور خانه‌دار شوند نه تنها بد نیست بلکه موضوعی‌است که آرزوی تمام ایرانیان به حساب می‌آید. اما مسئولین عموما باید وعده‌هایی را به زبان بیاورند که بتوانند تحت یک برنامه مدون و طولانی مدت آنرا محقق کنند، نه اینکه تنها انتظاراتی به‌وجود بیاورند که امکان تحقق ندارد.

این موضوع در حالی‌ بود که تا پایان شهریور ماه سال ۹۰ باید ۵۰۰ هزار واحد مسکونی از طرح ملی مسکن مهر به بهره‌برداری می‌رسید اما بنا بر اعلام یک مقام مسئول این حوزه تا پایان شهریور ماه آن سال حدود ۱۴۲هزار واحد افتتاح شد. همچنین پروژه‌های مسکن مهر در بعضی مناطق با مشکل تامین تاسیسات زیربنایی مانند آب، برق و گاز مواجه شد و در برخی شهرها همین مشکلات همچنان باقی‌است.

با این حال باید اذعان کرد بخش عظیمی از پروژه‌های مسکن مهر بالاخص در شهر‌های کوچک تا‌کنون به بهره‌برداری رسیده‌اند و تعداد بسیاری از هموطنان از این طریق خانه دار شده‌اند  اما خانه‌دار شدن بخشی از اشخاص، با خانه‌دار شدن تمام خانوارهای کشور تفاوتی عمیق و اساسی دارد.

نکته اینجاست که سیاست‌های ناقص یا نادرست دولت سبب شد که قیمت مسکن به طور چشم‌گیری افزایش پیدا کند. قیمت‌های سرسام‌آور مسکن هم بسیار بالاتر از سقف توانایی مالی خانوارهای کشور است و بنابراین کمتر کسی پیدا می‌شود که بتواند در تهران برای خود خانه‌ای خریداری کند. به بیان بهتر نه تنها دولت نتوانست با طرح‌های خود مردم ایران را به‌کلی خانه‌دار کند بلکه شرایط توانایی خانه‌دار شدن آنها از راه‌های دیگر را هم گرفت و راه آنها را سد کرد.

بنابراین این روزها بسیاری از خانوارها از وعده خانه‌دار شدن توسط دولت نهم و دهم دل بریده‌اند زیرا متوجه غیرعملی بودن آن شده‌اند. با این وجود اما اکنون توانی برای خانه‌دار شدن برای آنها وجود ندارد و آنها باید باز هم منتظر باشند تا ببینند در آینده چه اتفاقی برای بازار مسکن و شرایط مالی آنها رخ می‌دهد.
منبع: شفاف