آهنگ‌ها‌یی که ما را به یاد فیلم‌ها‌ و قبل می‌اندازند

۱۴۹۲: فتح بهشت (کارگردان: ریدلی اسکات- موسیقی: ونجلیس): بیش از این که موسیقی ۱۴۹۲ را به خاطر خود فیلم ریدلی اسکات به یاد داشته باشیم آن را به خاطر انواع کلیپ‌ها‌ی جور واجوری که تلویزیون از آن استفاده کرده به یاد می‌آوریم. موسیقی حماسی ونجلیس آن قدر پرشور و حماسی است که گاهی خود را با کریستف کلمب اشتباه می‌گیرید!

پاپیون (کارگردان: فرانکلین جی شافنر- موسیقی: جری گولد اسمیت): گولد اسمیت به خاطر موسیقی متن فیلم «طالع نحس» یک مجسمه طلایی به جیب زده، اما ما او را بیشتر با آن تک آهنگ معرفی می‌شناسیم که در فیلم پاپیون به اجرایش گذاشت و شد خاطره ای برای تمام فصول، تیتراژ آغاز برنامه «۱۰۰ فیلم» را که یادتان هست؟

پدرخوانده (کارگردان: فرانسیس فورد کوپلا- موسیقی: نینوروتا): هیچ چیز این فیلم احتیاج به تعریف و تمجید ندارد. هر بخش آن خودش یک شاهکار محسوب می‌شود؛ از بازیگران و بازی‌شان بگیرید تا برسید به خود کارگردانی کاپولای کبیر. موسیقی بی‌نظیر روتا هم مثل یک خامه روی کیک، فیلم را کرده شاهکار ابدی سینما. نوای موسیقی فیلم خود به خود چهره مارلو براندو و آن اتاق تاریک را به تصویر می‌کشد و دیگر احتیاجی به خود فیلم نیست.

سینما پارادیزو (کارگردان: جوزپه تورناتوره- موسیقی: انیو موریکونه): فیلم تماما نوستالژیک جوزپه تورناتوره فقط موسیقی موریکونه را کم داشت تا بشود فیلمی ‌تمام عیار برای دوستداران سینما. موسیقی متن فیلم هر جا به گوش می‌رسد خاطرات آلفردو، توتو و سینما پارادیزو به خودی خود زنده می‌شود.

پیام (محمد رسوال االله(ص) ) (کارگردان: مصطفی عقاد- موسیقی: موریس ژار): یکی از نوستالژیک‌ترین موسیقی‌ها‌ی متن فیلم برای همه مسلمانان بی برو برگرد آهنگی است که ژار برای فیلم محمد رسوال الله(ص) نواخته. بازی‌ها‌ی آنتونی کوئین در نقش حمزه با این موسیقی جذاب رنگ و جلای دیگری به خودش گرفته که همیشه دیدنی است.