سهشنبه ۱۶آبان۹۱ به نقل از باشگاه خبر نگاران جوان در پورتال خبری ممتاز نیوز انتشار یافته است،
بر اساس یک نظرسنجی که نتیجه آن در سپتامبر قبل انتشار یافت، یک سوم شهروندان شهرنشین روسیه تلاش می‌کنند که از کشورشان مهاجرت نمایند. این رقم نزد جوانان در حدود ۵۰ درصد رشد داشته است. بیشتر آنها تمایل دارند که به اروپا، ایالات متحده امریکا، استرالیا و نیوزیلند مهاجرت نمایند.
به گزارش تفسیری خبرگزاری رویترز، در ۱۳ سال اخیری که وی بر روسیه حکم رانی نموده به رغم شکوفایی های بسیار بالای اقتصادی و ثبات سیاسی این نگرانی نزد روس ها همچنان وجود دارد که آیا این ثبات می تواند ادامه داشته باشد؟
به نظر می رسد که ثروتمندان روسیه نگاه چندان مثبتی به این موضوع ندارند، به گونه ای که بسیاری معتقدند که در دوران ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین این اقلیت کوچک در اعتراض به سیاست های وی به مسکو پشت نموده اند. این دیدگاه حتی نزد قشر متوسط جامعه روسیه نیز وجود دارد.
بر اساس یک نظرسنجی که نتیجه آن در سپتامبر قبل انتشار یافت، یک سوم شهروندان شهرنشین روسیه تلاش می نمایند که از کشورشان مهاجرت نمایند. این رقم نزد جوانان در حدود ۵۰ درصد رشد داشته است. بیشتر آنها تمایل دارند که به اروپا، ایالات متحده امریکا، استرالیا و نیوزیلند مهاجرت نمایند.
از دلایل اصلی این مهاجرت افزایش این احساس نزد مردم به خصوص روشنفکران روسیه است که کشورشان به سمت یک مسیر اشتباه در حرکت است و بعید است که به این سریعی ها تغییری در این رویکرد حاصل شود.
این در حالی است که پوتین که در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹ جانشین بوریس یلتسین شد، سبب شکوفایی اقتصادی روسیه شد به گونه ای که در طول دوران زمامداری وی بر روسیه تولید ناخالص داخلی این کشور ۱۰ برابر شده و طبقه متوسط تازه این کشور نیز شاهد جهش رشد اقتصادی بوده است. به واسطه سیاست های پوتین وزرای اصلاح طلبی چون الکسی کودرین، وزیر حاویی و جرمن گریف، وزیر اقتصاد روسیه زمامدار اقتصاد روسیه شدند که وجود آنها سبب شد تا تغییرات حقیقی در روند اقتصادی روسیه به وجود آید، سرمایه گذاری بخش خصوص به شکل بی سابقه ای افزایش یابد، صنایع و تاسیسات زیربنایی روسیه به روز شوند و تکیه به صادرات مواد خام کاهش یابد.
در مارس ۲۰۱۲ پوتین دوران تازه ریاست جمهوری خود را برای مدت شش سال آغاز نمود، وی به هواخواهانش گفت که تا سال ۲۰۲۴ در راس قدرت خواهد ماند تا بدین ترتیب پس از استالین اولین فردی در روسیه باشد که حضورش در کرملین تا این اندازه طولانی شده است.
ظاهرا این گونه است که پوتین سیاست اصلاح طلبانه خود را ادامه می دهد و وی و دوستانش همچنان صحبت از توسعه اقتصادی و ایجاد فضای کار بیشتر برای مردم روسیه می زنند. پوتین در نشست اقتصادی روسیه که در ماه تابستان برگزار شده بود، گفته بود که حکومتش در جهتی ایجاد فضای اقتصادی تازه عمل خواهد نمود و حتما ۲۵ میلیون فرصت کاری به وجود خواهد آورد و به سریعی روسیه به صادرکننده کالاهای اساسی و خدمات نوآورانه تبدیل خواهد شد.
اما حقیقت این است که در عالم واقع اوضاع به شکل دیگری است. از وقتی که مدودوف در سال ۲۰۰۸ رئیس جمهوری روسیه شد تا سال ۲۰۱۲ که پوتین اول وزیر دولت وی شده بود، اوضاع دقیقا مغایر با وعده های اصلاح طلبانه پوتین بود. در طول این مدت رهبران مخالفان به اتهام هایی که سازمان های حقوق بشر آنها را واهی می دانند، دستگیر شدند، محدودیت های تازه ای برای استفاده از اینترنت ایجاد شد و تصمیم های مدودوف برای لغو قوانین مجازات دشنام و اهانت به مقام های عالی رتبه کشور لغو شد. حتی این شایعه بر سر زبان ها افتاده بود که پوتین، مدودوف را پیش از پایان دوره ریاست جمهوری اش از سمتش برکنار خواهد نمود.
در طول این مدت رشد عادلانه ثروت نیز در محاق رفته است به گونه ای که مسکو بیشترین شمار میلیاردرهای دنیا را در خود جای داده، فساد همه جا را فرا گرفته و ثروت کشور به شکل ناعادلانه ای توزیع شده است.
گریف کودرین، رئیس مرکز مطالعات استراتژیک در گفت وگوی مطبوعاتی که اخیرا در مسکو انجام داد، در این باره گفت: «روس ها از این که بتوانند فرصت تغییر در میان نخبگان حاکم داشته باشند، ناامید شده اند. برای همین بسیاری معتقدند که احتمال وقوع انقلابی در روسیه علیه وضعیت موجود بسیار است و حتی آن را اتفاقی خوب می دانند.»
وی در ادامه همچنین گفت: «مدودوف با ایجاد زمینه های لازم برای بازگشت پوتین به کرملین همه امیدها را ناامید نمود. وی چهره ای بود که در قبل بسیاری به او امیدوار بودند. به خصوص آن دسته از کسانی که توقع داشتند که تغییرات گسترده اقتصادی در کشور در وقت حضور وی در کرملین به وجود آید. اقتصادی که کرملین با چنگ و دندان بر آن مستولی است. اما اکنون همه این امیدها از بین رفته و کسی نسبت به آینده سیاسی و اقتصادی روسیه امیدوار نمی باشد.»
باشگاه خبرنگاران