نویسنده این وبلاگ در این بخش به بحث محکم و متشابه در قرآن پرداخته است.
به عبارت دیگر، تعیین مصداق دانش ارجمند تاویل – همچون دانش ظهر و بطن (باز گردانیدن مفاهیم به مصادیق تازه) – تنها کار راسخان در علم است. بنابراین میتوان گفت که «تنزیل» یعنى، مصادیق گذشته و «تاویل» یعنى، مصادیق آینده. (۴۲) و این مطلب از قانون جرى و اطباق نیز استفاده میگردد. (۴۳)
پی نوشت:
۴۲- سیدعلى دزفولى، شناخت قرآن، ص ۳۰ -۴۳
۴۳- علامه طباطبائى; تاویل قرآن را عبارت از حقایقى میداند که در ام الکتاب، نزد خداست و از مختصات غیب او می باشد و بر پایه آیه ۸۰ سوره واقعه (الا المطهرون…) علم به تاویل (غیب) به نحو استقلال، اختصاص به خدا دارد و «مطهرون» به دلالت این آیه، حقیقت قرآن را مس می نمایند و با ضمیمه آیه تطهیر – که به موجب روایات متواتر، در حق اهلبیت پیامبر(ص) فرود آمده – اهلبیت رسول خدا(ص) از پاک شدگان و عالم به تاویل (و غیب) می باشند. (سیدمحمدحسین طباطبائى، قرآن در اسلام،۴۶ -۴۹)
باشگاه خبرنگاران