نسرین وزیری: محمود احمدینژاد که پاسخگوی سوالات نمایندگان مجلس هشتم در آخرین ماههای عمر آن مجلس بود {اینجا و اینجا}، بار دیگر در نخستین ماههای عمر مجلس نهم از سوی نمایندگان این مجلس در معرض سوال قرار گرفته است. به این ترتیب او نه تنها اولین رئیس جمهوری است که تابوی طرح سوال از رئیس جمهور در دوره او شکست، بلکه ممکن است رکورد دو بار حضور در صحن علنی برای پاسخگویی به سوالات نمایندگان را نیز بشکند. {متن کامل سوال از رئیس جمهور در مجلس هشتم را اینجا بخوانید}.
او که در فاصله سالهای ۸۶ تا ۹۰ در دو دولت نهم و دهم، ۱۲ بار در معرض سوالات نمایندگان قرار گرفته بود، بالاخره زمستان سال گذشته در صحن علنی مجلس حضور یافت تا در آخرین روزهای کاری دولت و مجلس -۲۴ اسفند ماه- گفتوگویی رو در رو با نمایندگان در خانه ملت داشته باشد.
لحن کلام رئیسجمهور و شوخیهای او در آن روز {اینجا و اینجا}، اعتراضها و تذکرهای نمایندگان را به دنبال داشت. {اینجا و اینجا} آنگونه که علی لاریجانی، رئیس مجلس نیز به آن واکنش نشان داد.{اینجا} پاسخهای رئیس جمهور به گونهای بود که حتی نمایندگان حامیاش را هم قانع نکرد.{اینجا} تا آنجا که در اعتراض به آن بیانیه امضا کرده {اینجا} و سوال کنندگان را نیز به واکنش واداشت تا از پاسخگویی دوباره به او سخن بگویند و بیافزایند که «شرایط جهانی ایجاب میکند فعلا با احمدینژاد بسازیم والا استیضاحش میکردیم». هرچند که آنها با حسن نیت میگفتند که طرح سال از رئیسجمهور باید عادی تلقی شود و قصد تخریب احمدینژاد را ندارند.{اینجا} چه آنکه علی مطهری او را فرد زیرکی میخواند که کار را به اغراض سیاسی نمیکشاند.
با این حال نگرانیها نمایندگان از قدرت لابی دولت برای منتفی کردن طرح سوال از رئیس جمهور و نواقص آییننامه داخلی مجلس در بررسی این سوال، نمایندگان مجلس هشتم را بر آن داشت تا پیش از ترک کرسیهای خود، اقدام به اصلاح روند برگزاری این سوال کرده و تدبیر کنند که شکایت از رئیسجمهور به قوه قضاییه؛ عاقبت پاسخهای غیراقناعی رئیسجمهور باشد. به این ترتیب گام بلند مجلس برای پاسخگو کردن رئیس جمهور به نمایندگان برداشته شد. {اینجا} اقدامی که با واکنش مخالف دولت مواجه شد و آن را تلاش برای سوق دادن دولت به سوی سقوط تعبیر کرد. {اینجا}
آییننامه مجلس اصلاح شد و به مدد نمایندگان تازه وارد به دور نهم خانه ملت رسید تا نه در آخرین سال فعالیتشان که در نخستین ماههای نمایندگیاشان از این ابزار نظارتی مجلس بهره بگیرند. مهرماه امسال، مهری دوباره بر پرونده سوال از رئیسجمهور زده شد. چه آنکه از اوایل این ماه تلاشی دوباره برای طرح سوال از احمدینژاد درباره بازار ارز، آغاز شد و نخستین خبرها از امضای ۴۰ نماینده حکایت داشت.{اینجا و اینجا} ۱۰ روز بعد تعداد امضاها به ۹۴ رسید و از مرز حدنصاب گذشت. تا اینکه بالاخره متن سوال از رئیس جمهور این بار تنها در یک محور در موضوع مسائل اقتصادی کشور بویژه نوسانات بازار ارز با ۱۰۲ امضا در جلسه روز چهارشنبه ۱۹ مهرماه به محمدرضا باهنر نایب رئیس مجلس تقدیم شد تا با ارجاع به کمیسیون اقتصادی روند یک هفتهای بررسی را با حضور رئیسجمهور یا معاونانش طی کند. البته بلافاصله لطفالله فروزنده معان رئیسجمهور در راهروهای مجلس حضور یافت تا بگوید: فضای مجلس موافق سوال از رییس جمهور نیست. این در حالی است که پیش از او موسیالرضا ثروتی یکی از طراحان سوال از رئیسجمهور گفته بود که اگر آقای احمدینژاد به سوالات نمایندگان بد جواب بدهد، ممکن است نمایندگان به عدم کفایت سیاسی هم فکر کنند. {اینجا} البته از طرح سوال از رئیسجمهور تا بررسی عدم کفایت سیاسی او فاصلهای از مجلس اول تا هشتم وجود دارد که حتی از نظر خود ثروتی نیز دور از انتظار است.
اگرچه مجلس هشتمیها سوالی با ۱۱ محور را در اسفند سال گذشته از رئیسجمهور پرسیدند و این بار تنها در یک محور او را مورد سوال قرار میدهند، اما هر دوبار سوالات حول محوری واحد بود و آن اینکه «چرا در مواردی خلاف قانون اساسی رفتار شده است؟» باید منتظر ماند و دید که او این بار چگونه به سوال نمایندگان پاسخ میدهد؟ اصلا نمایندگان بر سوال خود تا آخرین مرحله ایستادگی میکنند تا کار به حضور رئیسجمهور در صحن علنی بکشد یا فاصله کمتر از یکساله تا پایان عمر دولت دهم و لزوم همراهی قوای مقننه و مجریه در شرایط بینالمللی کنونی، مانع میشود؟
/۲۷۲۹
دانلود
خبرآنلاین
بازنشر:ممتازنیوز www.momtaznews.com