اخبار فرهنگی:مگر چند ˝بوف کور˝ در این سرزمین نوشته می‌شود۳ آبان ۹۱

گروه فرهنگ ادب هنرآنلاین، نوبل ادبیات، یکی از پنج جایزه نوبل است و هرسال iبه نویسنده‌ای تعلق می‌گیرد که iبه نقل از آلفرد نوبل، بنیان‌گذار آن، برجسته‌ترین اثر با گرایش آرمانخواهانه را نوشته باشد. آکادمی سوئد برنده را تعیین و اوایل اکتبر هرسال معرفی می‌کند. تاکنون نویسندگانی چون ژوزه ساراماگو، گونتر گراس، آندره ژید، ارنست همینگوی، آلبر کامو، ویلیام فاکنر، برتراند راسل، هرمان هسه و… موفق iبه دریافت این جایزه شده‌اند؛ اما تاکنون هیچ کدام از شاعران و نویسندگان ایرانی نتوانسته‌اند جایزه نوبل را از آن خود نمایند؛ تنها یک بار احمد شاملو، نامزد دریافت نوبل شد و…

بعضی براین باورند که زبان فارسی، گستره جغرافیایی بسیار محدودتری را iبه نسبت زبان‌هایی چون انگلیسی و اسپانیایی دربرمی‌گیرد. اما علی باباچاهی، در گفت‌وگو با هنرآنلاین iبه بی‌گناهی زبان فارسی اشاره می‌کند و می‌گوید: نمی‌توان همه گناهان را iبه گردن مهجوریت زبان فارسی انداخت چراکه ما شاعرانی چون خیام و مولانا و سعدی و حافظ داشته‌ایم که مردم دنیا با شعر و اندیشه‌شان آشنا می باشند حال، چرا شاعران معاصر این اقبال را نداشته و ندارند، موضوعی است که باید iبه آن پرداخته شود.

ترجمه، یکی از موارد مهمی است که iبه معرفی آثار ایرانی، چه شعر و چه داستان کمک می‌کند؛ گرچه باباچاهی، ترجمه یا عدم ترجمه شعر و داستان معاصر را هم تنها عامل موثر در دریافت نوبل نمی‌داند گرچه براین باور است که ترجمه نقش بسیار مهمی در شناساندن شعر ایرانی iبه غیرایرانی‌ها دارد؛ از شاعر مجموعه “پیکاسو در آب‌های خلیج فارس” می‌پرسی تا چه اندازه دشواری‌های شعر معاصر سبب عدم ترجمه آن iبه دیگر زبان‌ها شده و او پاسشخ می‌دهد: ترجمه شعر، کار دشواری است اما نه سخت‌تر از شعر حافظ با آن همه کنایه و استعاره‎‌‌ای که در آن iبه کار رفته؛ چطور شعر حافظ را iبه دیگر زبان‎‌ها برگرداندند و حتا بسیاری شاعران اروپایی چون گوته، از آن تاثیر گرفتند اما هنوز شعر معاصر آن‌گونه که باید و شاید ترجمه و معرفی نشده است؟!

شاعر مجموعه “فقط از پریان دریایی، زخم زبان نمی‌خورد”، ساده نویسی را راهی برای تسریع و تسهیل در ترجمه می‌داند و می‌گوید: نسل تازه شاعران، زیر عنوان ساده نویسی، شعرهایی سروده و و آثار خود را قابل ترجمه نموده‌اند اما ساده‌گویی، تنها عامل ترجمه شعر iبه زبان‌های دیگر نمی باش؛ شعرهای لورکا، اوکتاویو پاز، ناظم حکمت، ژاک پره‌ور iبه فارسی برگردانده شده و هیچ کدام شعرهای آسانی نبوده‌اند اما یا شاعرانی چون احمد شاملو iبه ترجمه آن پرداخته‌اند یا کسانی چون احمد پوری و سعید سعیدپور که زبان مبدا و مقصد را iبه خوبی می‌شناسند و با ظرالیف شعری آشنا می باشند iبه ترجمه شعر روی آورند.

به گفته علی باباچاهی، افراد و انجمن‌های ادبی چون جزایری پراکنده، مشغول فعالیت می باشند و هیچ سازمان دولتی، تعهدی iبه آنها ندارد در صورتی که iبهتر است نهاد و کانونی مسئولیت ترجمه آثار خوب ادبی را برعهده بگیرد تا کی شاعران و نویسندگان باید در پستوی خانه خود بنشینند شاید یک روز کارشان دیده و ترجمه شود؟!

شاعر مجموعه “نم نم بارانم” از انتشار یافتن گزیده شعر معاصر ایران از سوی انجمن شاعران خبر می‌دهد و می‌گوید: انجمن شاعران قرار است گزیده شعر ۳۰ شاعر معاصر را گردآوری و ترجمه کند؛ این کار بسیار درخور و ضروری است چه اشکالی دارد وزارت ارشاد هم چنین کند هرچند شاعری می‌تواند، از مرزهای جغرافیایی خود فراتر رود که در سرزمین خود، پدیده باشد و موثر در جریان ادبی آن مملکت وگرنه ترجمه آثار iبه کار نمی‌آید؛ اصلا مگر چند صادق هدایت در این سرزمین iبه دنیا می‌آید و رشد می‌کند و چند داستان شبیه “بوف کور” نوشته می‌شود؟!