سوگل ساعاتی بعد از این حادثه خود را به ماموران پلیس رساند و به آنها گفت: «من دانشجوی دندانپزشکی هستم و در شهرستان درس می‌خوانم. امروز -روز حادثه- دیروقت به تهران رسیدم. قرار بود پدرم دنبالم بیاید اما وقتی از اتوبوس پیاده شدم او را ندیدم، برای همین با وی تماس گرفتم و او توضیح داد کجا ایستاده‌است. چون مطمئن نبودم مسیری که می‌روم درست است از مرد جوانی سوال کردم، به من گفت از میان شمشادها بروی چند دقیقه بیشتر راه نیست. من هم همین کار را کردم، یکدفعه احساس کردم کسی تعقیبم می‌کند. تا بتوانم به خودم بیایم و فرار کنم آن شخص من را از پشت گرفت و همان مرد جوانی بود که از او آدرس پرسیده‌بودم. او مرا به زمین کوبید و مورد آزار قرار داد. هرچه سعی کردم در برابرش مقاومت کنم، نتوانستم. التماس کردم و خواستم مرا رها کند اما توجهی نکرد و به من تجاوز و بعد با لباس‌های پاره رهایم کرد و گریخت.
دختر جوان گفت: وقتی بلند شدم و سعی کردم کشان‌کشان خودم را از میان شمشادها بیرون بیاورم، متوجه شدم تلفن همراه مرد متجاوز روی زمین افتاده است که آن را برداشتم.دختر جوان تلفن همراه را به ماموران داد. وقتی پرونده تشکیل شد و به دادسرا رفت بازپرس برای بازداشت این مرد دستور داد تا تلفن همراه او مورد بررسی قرار گیرد. وقتی ردی از متهم به دست آمد ماموران با طرح نقشه‌ای سعی کردند او را به محلی بکشانند تا بتوانند بازداشتش کنند. آنها از سوگل خواستند از طریق شماره‌ای که از متهم به دست آمده بود با او تماس بگیرد و قرار بگذارد.
مطابق نقشه، سوگل به متهم تلفن زد و به او گفت که قصد دارد به این رابطه ادامه بدهد و از او خواست تا با هم قراری بگذارند و یک‌بار دیگر همدیگر را ببینند. مرد جوان که حرف‌های سوگل را باور کرده بود سر قرار حاضر شد و ماموران او را بازداشت کردند. سپس مرد جوان مورد بازجویی قرار گرفت و به تجاوز اعتراف کرد.
او در بازجویی‌‌ها گفت: وقتی دختر جوان از من خواست راهنمایی‌اش کنم یکدفعه وسوسه شدم و تصمیم گرفتم به او تجاوز کنم، به همین خاطر هم او را به سمت شمشادها راهنمایی کردم. آنجا تاریک بود و می‌توانستم نقشه‌ام را اجرا کنم، بنابراین دنبالش رفتم و زمانی که او را تنها پیدا کردم، مورد آزار قرار دادم.
با ارسال پرونده به شعبه ۷۲ دادگاه کیفری‌استان تهران، تحقیقات قضایی درخصوص این پرونده آغاز شد. سوگل این بار جزییات واقعه را برای قضات توضیح داد. او گفت: خانه من در کرج است و در اصفهان درس می‌خوانم. روز حادثه کلاس‌هایم تمام شده‌بود و می‌خواستم به خانه بروم. قرار بود در ترمینال آزادی پیاده شوم و پدرم آنجا به دنبالم بیاید. او در ضلع غربی ترمینال ایستاده‌بود، نیمه‌شب بود و من نمی‌توانستم به درستی تشخیص بدهم کدام مسیر را بروم. از مرد جوان پرسیدم و او به من گفت که از میان شمشادها بروم، بعد هم به من تجاوز کرد. این مرد پول‌هایم را هم برداشت و رفت اما موبایلش را جا گذاشت. من هم گوشی را برداشتم و فرار کردم. این حادثه آنقدر روی من تاثیر گذاشته که هر شب کابوس می‌بینم و حالم بد است.
وقتی قضات از متهم خواستند درباره اتهامش توضیح بدهد او هم اتهامش را قبول کرد و گفت که به دختر دانشجو تجاوز کرده‌است. بعد از چند جلسه بازجویی و اعتراف متهم به تجاوز، جلسه محاکمه برگزار شد اما مرد جوان این بار گفت اتهام را قبول ندارد. او گفت: این دختر خودش خواست با من رابطه داشته باشد. او به میان شمشادها رفت تا با هم رابطه داشته‌باشیم. او تلفن همراه من را دزدیده و می‌گوید این مدرکی است برای اینکه ثابت کند به او تجاوز کرد‌ه‌ام. بنابراین من از او شکایت دارم. قضات شعبه ۷۲ دادگاه کیفری‌استان تهران بعد از محاکمه مرد جوان، وی را مجرم شناختند و او را به اعدام محکوم کردند. متهم به رای صادره اعتراض کرد و پرونده به دیوان عالی کشور رفت. قضات دیوان رای صادره را نقض و اعلام کردند چون او اتهامش را در جلسه محاکمه انکار کرده‌است بنابراین حکم درست نیست و شعبه هم‌عرض باید به پرونده رسیدگی کند.
این بار پرونده به شعبه ۷۷ دادگاه کیفری‌استان تهران رفت و قضات این شعبه متهم را یک‌بار دیگر محاکمه کردند. این مرد باز هم اتهام تجاوز را رد کرد و گفت: دختر دانشجو خودش خواست با من رابطه داشته‌باشد و بعد هم چون از کارش پشیمان شد از من شکایت کرد. این انکار کارساز نبود، چرا که هیات قضات شعبه ۷۷ اعلام کردند متهم را مجرم می‌دانند زیرا او چهار بار نزد قضات شعبه ۷۲ به جرم خودش اعتراف کرده‌است، ضمن اینکه ادعای او در مورد دختر دانشجو نمی‌تواند صحت داشته باشد زیرا شاکی دانشجوی رشته دندانپزشکی است و شأن خانوادگی بالایی دارد و حتی اگر بخواهد با کسی رابطه داشته باشد این عمل را میان شمشادهای میدان آزادی انجام نمی‌دهد. ضمن اینکه دختر جوان بعد از این تجاوز دچار مشکلات روحی شدیدی شده و این نشان‌دهنده عدم تمایل او برای برقراری رابطه است.
بنابراین قضات شعبه ۷۷ هم رای بر اعدام متهم دادند. این حکم یک‌بار دیگر مورد اعتراض قرار گرفت و دیوان عالی کشور هم بر نظر خود باقی ماند، بنابراین پرونده برای تعیین تکلیف به هیات عمومی دیوان عالی کشور رفت. ۵۰ قاضی دیوان برای بررسی پرونده تشکیل جلسه دادند و در نهایت با اکثریت آرا مرد جوان را مجرم شناختند و رای دادگاه کیفری را مورد تایید قرار دادند. پرونده برای طی کردن مراحل قانونی جهت اجرای حکم به دادسرای اجرای احکام فرستاده شد و روز گذشته پیشنهاد شد این مجرم در میدان آزادی اعدام شود. قضات شعبه ۷۷ برای بررسی این پیشنهاد تشکیل جلسه دادند که به زودی تصمیم خود را اعلام می‌کنند.
۵۹۸٫ir