مریم سنجابی، عضو سابق شورای مرکزی گروهک تروریستی منافقین که به تازگی از این گروهک جدا شده است در افشاگری های جدید خود، ابعاد جدیدی از رفتار ظالمانه سرکرده این گروهک با عناصر فریب خورده را منتشر کرد .
در این نامه آمده است: سازمان مجاهدین طی یک نامه تنظیم شده به تاریخ ۴ مرداد با استناد کردن به یک سری قوانین« گروه کار- بازداشت های خودسرانه» خواسته است تا با به پا کردن گرد و خاک و هیاهو تبلیغاتی باز هم از پاسخ دادن به خیانت هایی که در طی این سال ها نسبت به اعضایش روا داشته طفره رفته و در نهان همچنان به دسیسه و فریب و خرابکاری و بند کشیدن آنها ادامه دهد.
سنجابی ادامه می دهد : در یک بند از این نامه تنظیمی چنین نوشته شده است :شرایط لیبرتی مشابه یک مرکز بازداشت است چرا که هیچ امکان حرکت آزادانه و ارتباط با دنیای بیرون وجود ندارد این افراد (درلیبرتی) خود را در شرایطی یافتند که آزادی فردی آنها از آنها سلب شده بود، خروج آزادانه از کمپ وجود نداشت مگر اینکه موافقت رسمی و اسکورت توسط نیروهای امنیتی انجام گیرد. آنها حق دیدار با خانواده و یا مشاور حقوقی خود را ندارند.
در اولین پاسخ با تیتر درشت بایستی نوشت براستی شما از به کار بردن چنین عبارات و این هوچی گری ها شرم نمی کنید؟ و هم چنین طبق یک ضرب المثل فارسی نیز بایستی گفت : … تو سرت را بگذار و بمیر!
البته شما نه «شرم»دارید و نه »می میرید« و سوگند خورده اید تا آخر عمر خود را به فریب کاری و حقه بازی و باز هم قربانی کردن اعضا بپردازید.
مریم سنجابی در بخش دیگری از افشاگری های خود آورده است: وقتی که رجوی بیشرمانه در ایدئولوژی اش داد بر می آورد، «خون تان و نفس تان مال من است» وقتی که مریم رجوی می گوید« همه مجاهدین اگر کشته شوند باکی نیست – فقط مسعود زنده بماندکافی است«، وقتی که مهوش سپهری در جلسات رسمی اش عربده بکشد و بگوید: « شما ها اضافه زنده اید و همه بایستی در ۱۳ ساله گی شهید می شدید.»
بسیار در حیرتم که چگونه گفته می شود:افراد در لیبرتی خود را در شرایطی یافتند که آزادی فردی آنها از آنها سلب شده بود.
عضو سابق شورای مرکزی گروهک منافقین آورده است: راستی آقای رجوی آیا ما در سال های متمادی که در اشرف بودیم آزادی! هم داشتیم و می توانستیم از اشرف بیرون برویم! یا اینکه تنها اسیرانی بی پناه بودیم که اجازه حتی یک ملاقات و حتی یک تلفن به خانواده چه رسد به دیدار یک مقام قانونی را نداشتیم…و حکم مرگ ما در دستان تو بود!
سنجابی می گوید : و باز وقتی رجوی به همه اعضا حکم می دهد که همه خانواده های شما مال من است و حق ندارید حتی اسم آنها را ببرید و به آنها فکر کنید…و بر مادران و پدران پیری که سه سال است در جلوی درب اشرف برای دیدار فرزندانشان لحظه شماری می کنند، حکم قتل می دهد و می گوید ریختن خون همه آنها مباح است و بایستی همه را گردن زد و در چاه ریخت!از خواندن این جمله که نوشته است« آنها حق دیدار با خانواده و یا مشاور حقوقی خود را ندارند»، فقط شوکه می شوم. و هنگامی که در جلسه رسمی سال ۱۳۸۱ می گوید: «تمامی جداشدگان سازمان را در هر کجا که هستند بگیرید و بکشید، سلاح از من و کشتن از شما نگران زندان هم نباشید چون زندان های اروپا مثل هتل هستند»
و در سال گذشته مجدداً تکرار کرده است «هر کس …از اشرف برود یا فرار کند جزو بدترین خائن هاست و سزایش اعدام و کشته شدن است … وصیت می کنم و وصیت می کنیم که هر کجا بودیم یک روزی حساب اینها را برسیم».
حال این شخص بی رحم … ناگهان نگران آزادی اعضایش شده و پس از ۲۶ سال به بند کشیدن اعضا در کمپ اشرف که هیچ کس اجازه خروج از کمپ ها را نداشت و حدود ۲۳ سال هر کس از اشرف خارج می شد خائن و مزدور شده و حکم قتل و پیگیرد او صادر می شود.
در بخش دیگری از این نامه نوشته شده است: نفرات مسلح نیروی پلیس عراق در نقاط بازرسی در داخل کمپ مستقر هستند. ایستگاه های پلیس در درب شمالی و درب جنوبی و درب شمال شرقی قرار دارد. گشت های پلیس وارد محوطه استراحت ساکنان می شود، مشابه آنچه که نگهبانان زندان در سلول زندانی انجام می دهند!
آنچه از این دروغ پردازی نیز مشخص است … کلافگی آنها از حضور نیروی پلیس در کمپ می باشد که نمی توانند مثل گذشته دیکتاتوری خود را بر ساکنین روا دارند.
اگر چه که به شهادت اخبار مستند و نفرات جدا شده، با تلاش دولت عراق و سازمان های بین المللی برای هر دو نفر در کمپ لیبرتی کانتیرهای مجهز دو خوابه با وسایل مناسب شامل تخت خواب، کمد پاتختی و کمد در نظر گرفته شده بود ولی رجوی و سران غاصب سازمان که حتی تحمل اندکی راحتی و آسایش اعضا را نیز ندارند، ظالمانه محل استراحت نفرات را به کمتر از نصف در نظر گرفته شده، تقلیل داده و محل های استراحت دو نفره را برای کنترل پلیسی تشکیلات به آسایشگاه های یگانی ۶ الی۷ نفره تبدیل کردند و کانتیرهای آزاد شده را برای سران سازمان به اتاق کار تبدیل کردند تا مجدداً جلسات حسابرسی مواخذه روزانه و تحقیر و ناسزا (عملیات جاری) در آن ترتیب دهند و بازهم بهترین محل ها را به سران بالا اختصاص دادند.
/۲۷۲۱۷
دانلود
خبرآنلاین