اولین نشست فیلم های صنعتی بعد از ظهر روز شنبه ۲۳ اردیبهشت با حضور رضا درستکار به عنوان منتقد و مجری نشست برگزار شد.
به گزارش سرویس فرهنگی برنا به نقل از روابط عمومی دومین جشنواره فیلم‌های صنعتی، در این نشست کارگردان‌های فیلم‌های منتخب جشنواره درباره ویژگی‌های فیلم خود و همچنین برگزاری جشنواره نظرات‌شان را مطرح کردند.
سعید تارازی، کارگردان فیلم «کاربردها و نوآوری در تجارت الکترونیک» با بیان این که این فیلم محصول یک کار تیمی است، اظهار داشت: ما کاغذی بزرگ را روی میز گذاشته و از همه خواستیم که نظرات خود را بنویسند، در پایان حجم عظیمی از ایده‌ها را در اختیار داشتیم که من به عنوان یک کارگردان تنها این ایده‌ها را مدیریت کردم.
وی ادامه داد: اگر فیلم‌ها در خارج از دانشگاه و سینماهای متعارف اکران می‌شد، با استقبال بیشتری مواجه می‌شد. هرچند انتظار ما این بود که دانشجویان صنعتی استقبال بیشتری از این جشنواره داشته باشند و این امر نشان می‌دهد که فضای فنی مهندسی هنوز با مدیا بیگانه است.
در ادامه نشست، علی رضا شکرایی، سازنده فیلم مستند «سد کارون۳» تصریح کرد: این فیلم در دوره سازندگی در حدود سال های ۷۱ آغاز و در سال ۸۵ به پایان رسید. در واقع ساخت این فیلم حداقل ۱۵ سال طول کشید.
وی ادامه داد: سد کارون ۱۴ عنوان فیلم است که همه عناوین آموزشی است و یک تیم ۱۰۰ نفره در این کار دخیل بودند.
شکرایی نیز بیان کرد: یکی ازمشکلاتی که سینمای مستند صنعتی در یک دهه اخیر با آن مواجه است، نبود فرهنگ‌سازی در سیستم کارفرمایی است. در کشور ما افرادی که پول در اختیار دارند کارفرمایان دولتی هستند که اگر به اهمیت موضوع فیلم‌های صنعتی پی ببرند، به راحتی از آن دست نخواهند کشید.
مهدی تقی‌زاده، کارگردان «تهران شهری بی دفاع» درباره اثر خود با اشاره به این که این فیلم درباره کیفیت ساخت ساختمان‌های بتونی در تهران است و ۶۵ دقیقه است، خاطرنشان کرد: ساختمان‌های بتونی در تهران وضعیت خوبی ندارد.
این مستندساز اظهار داشت: ساخت فیلم دوسال طول کشید و مدت زیادی را به دنبال یک ساختمان بتونی در تهران بودیم که درست ساخته شود اما متاسفانه چیزی به دست نیاوردیم.
وی تصریح کرد: این فیلم تکثیر شد و قراربود با ماهنامه نظام مهندسی دست همه مهندسین ناظر برسد. با تغییر مدیریت در سازمان مدیریت تهران تصمیم گرفتند که این کار انجام نشود.
تقی زاده تصریح کرد: این که به یک فیلم صنعتی بها دهیم و برای این دست آثار، جشنواره برگزار کنیم، بسیار خوب است اما باید این حرکت تاثیرگذار باشد. رسانه بزرگی به نام صدا و سیما داریم که ساختار محتوایی آن در مقابل اثر هنری، غالبا یا انتقاد است و یا تعریف. باید بتوانیم کاری کنیم که راه سومی ایجاد شود و در آن، هنر جریان داشته باشد.
این فیلم‌ساز توضیح داد: فیلم صنعتی به واسطه همراه بودن با هنر باید زیبا باشد و به واسطه صنعتی بودن نیز به کارآمدی برسد. زمانی که فیلمی با همه این مشخصه‌ها ساختیم، یک فیلم صنعتی خوب ساخته شده است. البته ساخت یک چنین فیلمی برای یک مهندس کار دشواری است و نیاز به تهیه کننده‌ای خوب دارد که جامعه و نیاز جامعه را بشناسد.
داوود فروغی، کارگردان «متدولوژِی؛ مهندسی ارزش» نیز خاطرنشان کرد: مهندسی ارزش، علم کم کردن هزینه های پروژه است. به همین دلیل نیز این فیلم به لحاظ تصویری بسیار سخت بود و تنها ۳۰ در صد از آنچه که می‌خواستیم حاصل شد و زمانی که در این جشنواره به بخش فیلم‌های بلند راه پیدا کرد، متوجه شدم که اوضاع فیلم‌های صنعتی در کشور ما در چه حد و حدود است.
در ادامه این نشست کیوان اسلامی سازنده فیلم «آلومینیم ایران» با اشاره به این که حوزه فیلم‌های صنعتی بعد از سال‌ها یک متولی پیدا کرده است، خاطرنشان کرد: انتظار ما این بود که وزارت ارشاد یا صنایع، این مسوولیت را بپذیرد اما خوشحالیم که یک مرکز آموزشی این کار را انجام داد و اگر همین طور رو به جلو حرکت کنیم روند خوبی خواهیم داشت.
وی با اشاره به این که در حوزه فیلم‌های صنعتی دستمان باز نیست، خاطرنشان کرد: فیلم را برای دل خودمان نمی‌سازیم و این ژانر از فیلم‌سازی تنها به سفارش گروه‌ها است و مشکلی که فیلم‌سازان دارند این است که این کار با تحمیل مدیرانی که دانش فیلم‌سازی ندارند، صورت می‌گیرد. چون این دانش را ندارند حتی اجازه نمی‌دهند که پروسه تحقیقاتی را در فیلم اعمال کنیم.
وی تأکید کرد: صاحبان صنایع اجازه نمی دهند کوچکترین اشاره‌ای به نقاط منفی کنیم.
امیر محمد، کارگردان فیلم کوتاه انیمیشن aسری داستان‌های ماشین‌های جزیره» نیز خاطرنشان کرد: در این کار تیمی از «ملک سلیمان» و «تهران ۱۵۰۰» تجربیاتی را جمع آوری کرده و از یک روش استاندارد و به روز استفاده کردیم. وی از برگزاری این جشنواره ابراز خوشحالی کرد و گفت: اتفاق خوبی که در حال شکل گیری است، انجام حرکت‌های تیمی در فیلم‌سازی انیمیشن است.
همچنین در پایان این نشست، «سعید رشتیان» تهیه کننده فیلم‌های مستند اظهار داشت: یکی از فعالیت‌های مورد علاقه من، تهیه کنندگی مستند است. حوزه بسیار پخته‌ای که فیلم‌سازان نمی‌دانند چطور باید وارد آن شوند.
اگر به حوزه فیلم‌سازی صنعتی خوب پرداخته شود، این حوزه می‌تواند نقش موثری در فیلم‌های صنعتی داشته باشد.وی با اشاره به این که سفارش دهنده می‌داند که چه می‌خواهد، بیان کرد: بهترین مسئله این است که سفارش دهنده‌ها، ادعای حرفه‌ای گری ندارند.
رشتیان خاطرنشان کرد: البته من معتقدم که این جشنواره نباید در محیط دانشگاهی برگزار می‌شد، چرا که اولین مخاطب فیلم‌های صنعتی مدیران و کارشناسان هستند. وی تصریح کرد: در کار رسانه و فیلم سازی اولین نکته مخاطب است و ما، گاهی اوقات برای مخاطب بسیار محدود فیلم می سازیم. به گفته رشتیان، اگر در این حوزه زبان مدیران را پیدا و جایگاه آنها را درک کنید، سفارش‌ها مداوم خواهد بود. در این حوزه اقتصاد چرخشی و مخاطب مداوم وجود دارد.
وی تأکید کرد: متأسفانه مستندسازان جدی ما حوزه مستندسازی صنعتی را حیات خلوت خود می‌دانند و به همین دلیل نیز، کارها جدی گرفته نمی‌شود. رشتیان خاطرنشان کرد: در حال حاضر ضرورت تهیه کنندگی در سینمای مستند پررنگ می‌شود و این زمینه، به یک مقوله عینی بدل شده است. اثر مستند صنعتی، یک سفارش است که باید ساز و کار اجرایی خود را به دست آورد. تهیه کننده نیز نباید کار را به دست افراد نابلد بدهد.
آخرین اخبار