ایستگاه اتوبوس

وقتی در اواسط اسفند ۹۰ و بعد از برکناری کاملا محتمل و قابل پیش بینی آندره ویاس بواش از سمت سرمربیگری تیم فوتبال چلسی، روبرتو دی ماتئو جانشین وی شد، حداکثر خواسته های سران این باشگاه لندنی از این مربی چهل و دو ساله ایتالیایی که در نظام کاری A.V.B (مخفف نام ویاس بواش) هم دستیار اول او و کمک مربی نخست باشگاه به شمار می آمد، این بود که چلسی را در لیگ برتر انگلیس تا سرحد امکان و در صورت مقدور بودن تا رتبه چهارم جدول بالا بیاورد تا مجوز شرکت در فصل آتی پیکارهای لیگ قهرمانان اروپا را به دست بیاورد و در جام حذفی انگلیس هم تا جایی که امکان پذیر است، صعود کند.

البته پیراهن آبی های لندن با مربیگری ویاس بواش مستعد، اما بیش از حد جوان (سی وپنج ساله) و بی سیاست به مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا هم رسیده بود، اما چون بازی رفت را در ایتالیا ۱ ـ ۳ به ناپولی باخته بودند، غلبه با نتیجه ای بهتر بر این رقیب آماده متعلق به ایالت سیسیلی ایتالیا با توجه به درهم ریختگی شدید چلسی غیرممکن به نظر می رسید، رومن آبراموویچ مالک میلیاردر روسی چلسی هم در این ارتباط هیچ توقعی از دی ماتئو نداشت. خواست و برنامه همه سران و اعضای چلسی این بود که دی ماتئو سه ماه باقیمانده از فصل ۲۰۱۲ ـ ۲۰۱۱ را با کم کردن ضایعات برخاسته از زمامداری هشت ماهه A.V.B به پایان برساند و سپس کنار برود و سرمربی جدید اصلی مورد نظر مدیران چلسی هدایت این تیم را برای فصل بعدی، سرفرصت و با فراغ بال در دست گیرد.

سه ماه بعد از آن تاریخ، چلسی هم فاتح جام حذفی انگلیس شد و هم در یکی از بزرگ ترین شگفتی های تاریخ فوتبال، لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرده بود. درست است که فتح دوم در سایه ارائه شماری از تدافعی ترین، کسالت بارترین و منفی ترین نمایش های تمامی ادوار فوتبال حاصل آمد، اما نمی شد به دی ماتئو و شاگردانش به دلیل آن دفاع های ۹۰ دقیقه ای و سراسری (و طبق ادبیات خوزه مورینیو، پارک کردن حداقل دو اتوبوس در مقابل دروازه شان!) ایرادی گرفت. مگر می شد لیونل مسی و یارانش را با شیوه ای بجز این و آن هم بعد از ده نفره شدن در نیوکمپ حذف کرد؟ دی ماتئو که آمده بوده فقط آرامش را به چلسی جنگزده (بر اثر تقابل نافرجام و محکوم به شکست ویاس بواش با بزرگان تیمش) بازگرداند، به طراح و مجری بزرگ ترین پیروزی تاریخ حیات چلسی تبدیل شده بود و عنوانی را به استمفورد بریج آورد که آبراموویچ ده سال خواب آن را پیوسته می دید و به این تجربه رسیده بود که این امر تحقق پذیر نیست و بهتر است آن را فراموش کند.

آبراموویچ و شرکایش بعد از یک ماه کلنجار رفتن با افکار و ترس هایشان سرانجام به این نتیجه گریزناپذیر رسیدند که دی ماتئو را نگه دارند و قرارداد موقتی سه ماهه او را به قراردادی ثابت و دو ساله تبدیل کردند، اما همه کسانی که معتقد بوده و هستند که چلسی برای ادامه دادن به فتوحات بزرگ اواخر فصل گذشته به چیزی بسیار بیشتر از اتوبوس های معروفش نیاز دارد و برای فصل جدید مجبور است از لاکش خارج شود و به فوتبال فکر کند و به بازی تهاجمی روی بیاورد، با ناکامی دی ماتئو و مردانش در دو جام ابتدای فصل جاری بیش از پیش به صحت ایده های خود ایمان آوردند و طرفداران ایده های دی ماتئو نیز مجبور به عقب نشینی ولو موقتی از مواضع قبلی خود شدند. چلسی ابتدا بازی کامیونیتی شیلد را که همان بازی خیریه آغاز فصل و بهتر بگوییم سوپرجام انگلیس است ۳ بر ۲ به منچسترسیتی باخت و سپس سوپرچام اروپا را در شبی که توسط اتلتیکو مادرید در موناکو له شد و شکست چهار بر یک را تحمل کرد، به این رقیب تکنیکی اسپانیایی واگذار کرد. چلسی البته فصل جدید لیگ انگلیس را با سه برد متوالی شروع کرده، اما من.سیتی و من. یونایتد قهرمان و نایب قهرمان فصل پیش مثل عقاب پشت سرش نشسته اند و از طرف دیگر کوچ باورنکردنی دیدیه دروگبا چشم و چراغ و نماد بزرگ هشت سال گذشته باشگاه به لیگ چین توان ضربتی چلسی را طبعا کاهش داده و بعید است فرناندو تورس به رغم بهبود نسبی فرمش در شش ماه گذشته بتواند جای او را پر کند . آمدن ادین هازارد، پدیده بسیار فنی فوتبال بلژیک به استمفورد بریج هم هرچند قابلیت های تهاجمی چلسی را بسیار بیشتر کرده، اما این تیم پا به فصلی گذاشته که در آن مخاطرات بسیار بیشتر از قدرت نمایی ها و پیروزی ها انتظارش را می کشد و عیار حقیقی کار دی ماتئو صرف نظر از اتوبوس های بدنام(!) وی در این فصل مشخص خواهد شد، زیرا هر چه در سه ماه پایانی فصل پیش به دست آمد، در شرایطی اضطراری و با سلاح های ویژه همان ایام بود که قاعدتا برای طول یک فصل جواب نمی دهد. چلسی هنوز با این سوال و ابهام نیز مواجه است که با مسن هایی همچون لمپارد سی و چهار ساله، تری و کول سی و دو ساله و چک سی و یک ساله و به واقع با پیر شدن فزاینده ترکیب اصلی اش چه کند و آیا می توان از این تیم انتظار داشت که تمامی بازی اش را در درجه اول مبتنی بر عنصر تمرکز و پرهیز از هرگونه اشتباهی کند و با ترکیب بالنسبه پیرش کم نیاورد.

چلسی با چنین دلمشغولی هایی شرکت در فصل جدید لیگ قهرمانان اروپا را از فرداشب و از بازی اش با یوونتوس یعنی تیمی شروع می کند که به رغم محرومیت ظاهری مربی اش آنتونیو کنته چندان متفاوت با چلسی بازی نمی کند و سلاح های اصلی اش، تمرکز، دوندگی و سختکوشی در تمامی طول مسابقه است. این مسابقه در استمفورد بریج است و حتی اگر یاران میکل و کول این مسابقه را واگذار کنند این دلخوشی که دو تیم دیگر گروه شاختار اکراین و نورد سیالند دانمارک و به تبع آن ظاهرا تسلیم شدنی هستند، راه های صعود را به روی چلسی باز نگه می دارند. هر چه باشد ما درباره تیمی صحبت می کنیم که در چهار فصل گذشته با اتوبوس یا بی اتوبوس یک بار قهرمان و یک مرتبه هم (به سال ۲۰۰۸) نایب قهرمان اروپا شده است!