باغچه عاشقانه ما

نهال بید مجنون لاغری هم داریم گوشه‌اش که هنوز خیلی مجنون نیست و زلف‌هایش هنوز آنقدر آشفته و زیاد نشده است که چتر عشاق شود.

باغچه ما، تاج سر آپارتمان است تا آنجا که خیلی از ساکنان این ۱۲ واحد، گاهی که دل‌شان می‌گیرد، لیوان چای به دست می‌آیند کنارش و برگ‌های زرد بوته‌هایش را هرس می‌کنند یا می‌ایستند به تماشا کردنش.

اما این آدم‌ها که حالا رفقای شفیق باغچه شده‌اند اما، روزگاری کمر به قتلش بسته بودند؛ ماجرا مربوط به زمانی است که نخستین قبض‌های آب پس از اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها همه را دستپاچه کرد و آن صفرهای فراوان جلوی اعداد در قبض ها، همسایه‌های آپارتمان را به‌نتیجه رساند که باغچه باید بمیرد.

آب که قطع شد، باغچه مثل آدمی که از تشنگی بی‌حال شود، بی‌حال و کم‌جان شد، زرد شد، رنگ پریده شد، بی‌تاب شد، تب کرد، نفس نفس زد و خزانی زودرس گلویش را فشرد و از هوش رفت.

همان وقت بود که ما، یعنی یکی از واحدهای آپارتمان، به فکر راه حل افتادیم، شرعا و قانونا حق نداشتیم از آب‌تصفیه‌شده در حیاط برای سیراب کردن باغچه استفاده کنیم اما باورمان این بود که هیچ مساله‌ای فقط یک راه حل ندارد و بنابر این راه تازه‌ای پیدا کردیم. یک هفته به روش زندگی‌مان و شیوه مصرف آب در خانه خودمان فکر کردیم و فهمیدیم در طول روز ده‌ها لیتر آب را هدر می‌دهیم؛ آبی راکه آلوده به مواد شوینده نیست و می‌شود از آن برای آبیاری گیاهان، استفاده کرد.

می‌پرسید کدام نوع آب‌ها؟ ما آب شستشوی برنج مان را جمع کردیم، آب آبکشی ظرف‌هایی که چرب نیست و نباید با مواد شوینده شسته شود، آب ته کتری، آبی که وقت وضو گرفتن از دست‌های‌مان می‌چکد، آبی که با آن صورت‌مان را می‌شوییم و….

به این ترتیب ما آب روزانه مورد نیاز باغچه آپارتمان‌مان را ذره‌ذره جمع کردیم و آن را پارچ‌پارچ روی باغچه پاشیدیم و آنقدر منتظر ماندیم تا باز سرحال شود و صدای هوش گیاهانش را به گوش بشنویم.

چه کسی گفته گیاهان عشق را نمی‌فهمند؟باغچه ما عشق‌مان را فهمید وباز جان گرفت و سبز شدن ناگهانی‌اش همسایه‌ها را هم وسوسه کرد این شیوه ذخیره آب را برای زنده نگه داشتنش امتحان کنند و ثابت کنند هم ‌زیست‌ های خوب برای گیاهان هستند.

آوید طالبیان – جام‌جم