در موضوع رابطه بین ایران و روسیه، واقعیت این است که میشد انتظار داشت روسها اینچنین از ایران امتیازگیری کنند و بخواهند که در ازای حمایت از برنامه هستهای ایران، از حق مسلممان در دریافت غرامت تاخیر در ارائه موشک S300 بگذریم. آنچه که اخیرا یک روزنامه روسی نوشته بازخوانی سخنان مقامات روسی در گذشته بود.قرارداد بین کشورها تابع موافقتنامههای دوجانبه، پروتکلهای الحاقی و قوانین بین المللی است که نقض قرارداد و نحوه اخذ غرامت در آن آمده و باید روسها مطابق تعهدات خود، غرامت ایران را پرداخت کنند. در چنین شرایطی که زمزمهای از سوی روسیه شنیده میشود که ایران بخشی از حقوقش را کنار بگذارد؛ باید به دو نکته توجه کرد. نخست اینکه ابران و روسیه در حال حاضر در یک جبهه در مقابل آمریکا وغرب قرار دارند؛ چه آنکه در ناتو و یارگیریهای غرب، ایران از جمله همسایگان روسیه است که میتواند در حمایت از مواضع وی گام بردارد. همچنین بعد از ایران و سوریه و معارضین آمریکا در منطقه، روسیه در منطقه نقش دارد و روسها میدانند که ایران نقش بسزایی برای مقابله با حضور آمریکا در منطقه دارد. از این رو در چنین شرایطی ایران نباید برای توافقاتش با روسیه، باج و امتیاز بدهد.
روسیه باید بداند که خاکریز محل مقاومت موقتی است؛ او اگر همپیمانانش را در اطراف روسیه که خاکریز او هستند از دست بدهد، به زودی باید در خاک خود با آمریکا رویارو شود. از این رو بر مسئولان کشور است که غرامت تاخیر در ارائه موشک S300 و نقض این قرارداد از سوی روسیه را حتما بگیرد و گرنه این باجگیریها عرف می شود و از این پس نه تنها روسیه که دیگر کشورها نیز به بهانههای مشابه، میکوشند که شرایط اضطرار را به ایران تحمیل کنند. از این رو نباید این باب باج خواهی را باز کنیم. بویژه آنکه جمهوری اسلامی ایران، خساراتی مثل جایگزینی موشکهای بومی را نیز در این زمینه متحمل شده است.
بر این باورم که نیاز روسیه و ایران، یک نیاز متقابل است؛ اما روسها میخواهند دست برتر را داشته باشند. این را هم نباید فراموش کنیم که از زمان جنگ سرد تا کنون (پس از سال ۴۵) رابطه ما با روسیه هممواره به ضرر منافع ایران بوده و ما در این رابطه دچار زیانهای جدی شدیم. حال انکه این روسها هستند که برای گام برداشتن برخی کشورها نظیر ایران در قلمرو سیاست خارجیشان باید امتیار بدهند نه اینکه امتیاز گیری کنند. امتیار خواهی آنها گویای آن است که ما داریم راه را اشتباه می رویم و آینده روشتی پیش روی رابطه ما و روسیه قرار ندارد.
روسها همواره بر اساس منافعشان پیش رفتهاند و هرگاه لازم بوده دوستانشان را قربانی کردهاند. باید به یاد داشته باشیم که این دوستی برای ما پرهزینه است و روسها پای آن نمینشینند و همه قلمروهای بین اللمللی را زیر پا میگذارند. بر مسئولان جمهوری اسلامی است که در سطح کلان به دنبال یک راهبرد کلان و یک متحد جایگزین به جای روسیه باشند.
/۲۹۲۹
دانلود
خبرآنلاین