جایگاه والای بانوی نمونه جهان در نزد مسلمانان

حضرت فاطمه (س) ۲۰ جمادی الثانی سال پنجم پس از بعثت در مکه به دنیا آمد و روز سوم جمادی الثانی سال یازدهم هجری به دیدار حق شتافت.

پدرش حضرت محمد (ص) پیامبر اسلام، و مادر او خدیجه دختر خویلد است.برای حضرت فاطمه(س) القاب و صفات متعددی همچون زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه، نیز ذکر شده است. فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده می‌باشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آن است که پیروان فاطمه(س) به سبب او از آتش دوزخ بریده، جدا شده و برکنارند.

زهرا به معنای درخشنده است. صدّیقه به معنی کسی است که به جز راستی عملی از او دیده نمی شود. طاهره به معنای پاک و پاکیزه، مبارکه به معنای با خیر و برکت، بتول به معنای بریده و دور از ناپاکی، راضیه به معنای راضی به قضا و قدر الهی و مرضیه یعنی مورد رضایت الهی.

حضرت فاطمه(س) در نزد مسلمانان برترین و والامقام ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار می‌باشد.

اکثر مفسران شیعی و عده‌ای از مفسران بزرگ اهل تسنن نظیر فخر رازی، آیه آغازین سوره کوثر را به فاطمه (س) تطبیق نموده‌اند و او را خیر کثیر و باعث بقا و گسترش نسل و ذریه پیامبر اکرم ذکر نموده‌اند.

*بیان عظمت فاطمه از زبان پیامبر (ص)

رسول اکرم (ص) بارها و بارها فاطمه (س) را ستود و از او تجلیل نمود. در مواقع بسیاری می‌فرمود: ‘پدرش به فدایش باد’ و گاه خم می‌شد و دست او را می‌بوسید. به هنگام سفر از آخرین کسی که خدا حافظی می‌نمود، فاطمه (س) بود و به هنگام بازگشت به اولین محلی که وارد می‌شد، خانه او بود.

عامه محدثین و مسلمانان از هر مذهب و با هر عقیده‌ای، این کلام را نقل نموده‌اند که حضرت رسول (ص) می‌فرمود: ‘فاطمه پاره تن من است هر کس او را بیازارد مرا آزرده است.’

از طرفی دیگر، قرآن کریم پیامبر (ص) را از هر سخنی که منشأ آن هوای نفسانی باشد، بدور دانسته و صراحتاً بیان می‌دارد که هر چه پیامبر می‌فرماید، سخن وحی است. پس می‌توان دریافت که این همه تجلیل و ستایش از فاطمه (س)، علتی ماورای روابط عاطفی مابین پدر و فرزند دارد.

پیامبر اکرم (ص) نیز خود به این مطلب اشاره می‌فرمود. گاه در جواب خرده‌گیران، لب به سخن می‌گشود که خداوند مرا به این کار امر نموده و یا می‌فرمود: ‘من بوی بهشت را از او استشمام می‌کنم.’

حضرت زهرا (ع) در خانه ای که محل نزول وحی و آیات قرآن است پرورش و بزرگ شده است. حضرت زهرا(س) بیشتر اوقات شب را به عبادت مشغول می شد. آن قدر نمازهای شب ایشان طولانی می شد که پایش ورم می کرد و در نمازهایش برای مردان و زنان با ایمان دعا می کرد و همیشه سفارش می کرد که همسایه مقدم است.

حضرت زهرا(س) بعد از ازدواج با امیرالمؤمنین علی(ع) به عنوان بانویی نمونه بر تارک قرون و اعصار درخشید. شوهری چون امیر المومنین (ع) که بیش از سیصد آیه از قرآن شریف در باره او نازل شد.

در دامن پاک فاطمه زهرا (ع) بود که دو امام بزرگوار و دو شخصیت ممتاز عالم بشری ، حضرت امام حسن ( ع ) مظهر حلم و وقار و حضرت امام حسین ( ع ) سرور شهیدان تربیت یافتند و نیز زینب کبری ( س ) حماسه مجسم و مجسمه شجاعت و نمونه یکتا در سخنوری و حق طلبی که پیام حسینی و حماسه عاشورا را در جهان اعلام کرد و نقاب شرک و ریا و پستی و دنیاپرستی را از چهره یزید و یزیدیان به یک سو زد.

زهرا (ع) از نظر فرزند ام الائمه است، مادر عصاره عالم خلقت حضرت بقیه الله است.

سرانجام روز سوم جمادی الثانی سال یازدهم هجری فرا رسید. فاطمه (س) آب طلب نموده و بوسیله آن بدن مطهر خویش را شستشو داد و غسل نمود. سپس جامه‌ای نو پوشید و در بستر خوابید و پارچه‌ای سفید به روی خود کشید؛ چیزی نگذشت که دخت پیامبر، بر اثر حوادث ناشی از هجوم به خانه ایشان، دنیا را ترک نموده و به شهادت رسید؛ در حالیکه از عمر مبارکش بنا بر مشهور، ۱۸ سال بیشتر نمی‌گذشت و بنا بر مشهور تنها ۹۵ روز پس از رسول خدا در این دنیا زندگی نمود.

گزارمیز**۱۹۱۲**۱۵۴۲**

انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۰۹۳۵۶۹


ایرنا: خبرگزاری جمهوری اسلامی

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.