جرم افترا در قانون مجازات اسلامی

منصوره روستایی در گفتگو با خبرنگار حقوقی قضاییممتازنیوز، دربارهٔ جرم توهین اظهار داشت: توهین در لغت به معنای خوار کردن، سبک داشتن و خورای و خفت است که در موضوع ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی به آن اشاره شده است.  
 
این وکیل پایه یک دادگستری با بیان اینکه افتراء به معنای دروغ است، تصریح کرد: بر اساس موضوع ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی تهمت و افترا یعنی شخصی چیزی را به دروغ به دیگری نسبت دهد و او که مرتکب گناه و عمل زشتی نشده به انجام آن متهم کند و یا عیب و نقصی را که در وی نیست به او نسبت دهند و فرقی نیست که این نسبت دروغ در حضور  یا در غیاب وی باشد.
 
وی با اشاره به اقسام جرم توهین گفت: بر اساس ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی توهین ساده عبارت است از توهین و اهانتی که علیرغم دارا بودن وصف مجرمانه از هیچ کیفیت مشدده‌ای برخوردار نیست.
 
روستایی افزود: توهین مشّدد به سبب مواد ۵۱۴ ، ۵۱۷ ، ۶۰۹  قانون مجازات اسلامی به اعتبار مقام و شخصیت مخاطب که قانونگذار در بعضی موارد به اعتبار مقام و شخصیت طرف اهانت شده، برای مرتکب، مجازات بیشتری تعیین کرده است.
 
این وکیل پایه یک دادگستری اعلام کرد: بر اساس ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی، زن یا صغیری قربانی جرم توهین را سبب تشدید مجازات می‌شود.
 
وی اضافه کرد: تهمت به دو شکل افتراء و بهتان صورت می‌گیرد که در افتراء، تهمت زننده با علم و آگاهی، گناه یا عیبی را به شخصی نسبت می‌دهد یعنی می‌داند که آن شخص دارای این عیب نیست و یا این گناه از او صادر نشده است مع‌الوصف آن را به او نسبت می‌دهد و حتی گاهی خود او مرتکب عمل زشتی شده ولی برای نجات خود از گرفتاری و فرار از مجازات آنرا به دیگری نسبت می‌دهد، که در اصطلاح به آن افتراء گویند.
 
روستایی دربارهٔ بهتان گفت: در بهتان، تهمت زننده بدون علم بلکه از روی ظن و گمان چیزی را به شخصی نسبت می‌دهد که در اصطلاح به آن بهتان می‌گویند .
 
این حقوقدان با اشاره به افترای عملی، بیان کرد: گاهی ممکن است کسی به جای آنکه حرف افترا‌آمیزی را علیه دیگری به زبان آورد و یا مطالب افتراآمیزی علیه وی منتشر نماید با گذاشتن ادوات و یا اشیای اتهام‌آور نزد وی او را در مظان اتهام قرار دهد و در واقع تأثیر منفی این کار بیشتر از یک افترای ساده است لذا بر اساس ماده ۶۹۹ قانون مجازات اسلامی، مجازات سنگین‌تری برای این مورد تعیین شده است .  
 
وی افزود: ماده ۶۹۹ قانون مجازات اسلامی مقرر کرده که هر کس عالماً عامداً، به قصد متهم نمودن دیگری آلات و ادوات جرم یا اشیایی را که یافت شدن آن در تصرف یک نفر سبب اتهام او می‌شود بدون اطلاع آن شخص، در منزل یا محل کسب یا جیب یا اشیایی که متعلق به اوست بگذارد یا مخفی کند یا به نحوی متعلق به او قلمداد نماید و در اثر این عمل شخص مزبور تعقیب شود، پس از صدور قرار منع تعقیب و یا اعلام برایت قطعی آن شخص، مرتکب به حبس از شش ماه تا سه سال و یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌شود.
 
روستایی اضافه کرد: اولین شرط این است که ماهیت اتهام‌آور اشیاء، آلات و ادواتی که در منزل و غیره کشف شود لذا اگر ماهیت این موارد کیفری نباشد و باعت اتهام به کسی نشود و تنها شاید سبب ایجاد بدبینی وی در مردم شود جرم محقق نمی‌شود.
 
این حقوقدان خاطرنشان کرد: برای تحقق جرم افترای عملی باید سوء‌نیت وجود داشته باشد و مرتکب با توجه به ماده ۶۹۹ قانون مجازات اسلامی عمل خود را عالماً عامداً به قصد متهم نمودن دیگری انجام دهد .

انتهای پیام/