جشنواره ملی نمایشنامه‌نویسی فرصتی برای کشف استعدادهای جوان است

 به گزارش هنرآنلاین،دکتر مختاباد با اشاره به اینکه بنیاد ادبیات نمایشی ایران باید مامن و خانه ای هستی بخش برای اندیشه و ادبیات نمایشی ایران باشد گفت: بنیاد از طریق برگزاری اولین جشنواره ملی نمایشنامه نویسی می تواند دریابد که چه تعداد شرکت کننده، از چه طیف هایی و در چه ژانری ابراز علاقه مندی و فعالیت می کنند و بر همین مبنا می تواند فرصت سیاست گذاری در عرصه ادبیات نمایشی کشور را میسر کند. البته با این امید، که چنین فعالیت شایسته‌ای تداوم یابد و در فرایندی آموزشی، استعدادهای جوان و شکوفا در ادامه این راه بتوانند روی آثار خود کار کنند.

دانشیار و مدیر گروه ادبیات نمایشی دانشکده هنر افزود: ما در جهان تخصصی زندگی می کنیم و در چنین شرایطی یک نهاد تخصصی باید زیر ساخت مناسبی برای خودش ایجاد کند. ایجاد بنیاد ادبیات نمایشی ایران که تاسیسش در دنیا به بیش از حداقل دو سده می رسد تجربه آزموده است و باید نگاه متفاوت و ویژه ای بر حوزه تاریخ و فرهنگ هم داشته باشد. خوشبختانه این مهم شکل گرفته، آغاز به کار نموده و در حال برنامه ریزی جدی است.

وی در ادامه افزود: این بنیاد باید از آنچه موجود است، آسیب شناسی روش مند به عمل بیاورد تا درجه راهبرد یا روش حرکت مناسب را نشان دهد. رهیافت عبور از این چالش، ایجاد تحول فرهنگی و پرهیز از واگرایی است، یعنی با تامل و تفکر بیشتر می‌توان شکاف‌های فکری خود را برمبنای گفتمان تاریخی بازخوانی و بازشناسی کرد و به ارزش های فرهنگ بومی- ملی دست یافت.

مختاباد با تاکید بر این نکته که بنیاد ادبیات نمایشی ایران باید ادبیات بومی ما را با نگاهی هویت مدار تقویت کند تصریح کرد: برای دست یافتن به این امر جریان تئاتر مدرن باید با چندین پدیده هم سو باشد که بگوییم حرکتی رو به جلو داشته ایم و با چنین تحلیلی این بنیاد با توجه به توان و ظرفیت خود می تواند ادبیات نمایشی را به سمت ادبیات بومی و ایرانی سوق دهد.

این مدرس دانشگاه افزود: وقتی که از منظر نقد جهانی به تئاتر ایران نگاه می کنیم متوجه می شویم که جهانیان به دنبال زبان، رنگ و ذائقه ایرانی در آثار ما می باشند و بنیاد ادبیات نمایشی ایران باید با انجام مطالعات مختلف که به تئاتر بومی ما منتهی می گردد روح و افق ایرانی را در عصر هجوم رسانه ها حفظ کند.

مختاباد در پایان تصریح کرد: بدون تردید بایستی پست‌مدرنیسم را به عنوان گفتمان مسلط در اندیشه و هنر دنیای امروز پذیرفت. ما در جهان پست مدرن و نمایشی ساز اندیشه ها هستیم و در چنین وضعیتی باید همسان با توان خودمان، ظرفیت ها را در نظر بگیریم و به سمتی برویم که دریابیم ادبیات نمایشی ما از چه سمتی به شکوفایی هنرها و دیگر پدیده ها می انجامد.