حسن ختام جشنواره موسیقی فجر با آثار علیرضا مشایخی

به گزارش سرویس موسیقی ممتاز نیوز/ در ابتدای این کنسرت، “رنگ خیال” اثر پریسا واعظ قمصری نوشته شده برای کوارتت زهی اجرا شد. اثری زیبا که با اجرای خوب امین غفاری، عرفان شریف‌زاده، ارسلان امیر احمدی و بهرنگ معتمدی ارائه شد. واعظ قمصری با تشویق حاضرین بر صحنه رفت و از گروه تشکر کرد.

در ادامه برنامه “مونولوگ برای ویلنسل” از ساخته‌های صنم قراچه‌داغی با تکنوازی خودش اجرا شد. قراچه داغی که از سالها پیش با علیرضا مشایخی همکاری‌هایی دارد در این اجرا صدایی پخته و رسا از ویولونسل به گوش مخاطبان رساند. او نوازنده‌ای حرفه‌ای است که در اجراهای متعددی از آثار مشایخی حضور داشته است.

سوییت ایرانی برای ارکستر زهی آخرین قسمت از بخش اول این کنسرت بود. علیرضا مشایخی در ساخت این اثر به خوبی فضای موسیقی ایران را مدنظر قرار داده و با نگرشی ارکسترال بدون استفاده از سازهای ایرانی موفق به خلق اثری عمیق شده است. ارکستر مجلسی شرق به رهبری مهرداد تیموری سوییت ایرانی را در سه بخش اجرا کرد. اعضای ارکستر شرق، اکثرا نوجوان می باشند و با تلاش‌های مهراد تیموری دارای صدادهی خوبی می باشند. آرشه‌کشی این گروه در لحظاتی دچار مشکل بود و سبب ناهماهنگی در گروه ویولن یک‌ها شد اما در کل اجرایی زیبا به رهبری مهرداد تیموری به علاقه‌مندان موسیقی مشایخی تقدیم شد. این اولین اجرای رسمی ارکستر مجلسی شرق بود.

پس از تنفسی که بیش از سی‌دقیقه به طول انجامید، “نامه شماره دو” از مجموعه “نامه‌ها برای ویولنسل” توسط صنم قراچه‌داغی نواخته شد. این ساخته‌ی مشایخی به یاد فرشاد محتشمی اجرا شد. از تماشاگران خواسته شد تا به سبب درگذشت محتشمی در پایان این اثر به تشویق نوازنده نپردازند. در این قطعه ویولنسل مانند یک خواننده، روایتی غمناک و بی‌قرار را نقل می‌کند.

روند چیدن صندلی‌ها در آخرین کنسرت بخش کلاسیک جشنواره فجر با صرف زمان بسیار صورت می‌گرفت. به سبب استفاده از چند گروه در این برنامه، هر بار چند دقیقه برای جابه‌جایی صندلی‌ها فرصت لازم بود. سرانجام “نهال برای ارکستر زهی” در چهار موومان از ساخته‌های علیرضا مشایخی به رهبری سعید علیجانی بر صحنه اجرا شد. گروه زهی ارکستر موسیقی نو به خوبی این مجموعه را اجرا کرد. علیجانی سالها به عنوان دستیار علیرضا مشایخی با او همکاری داشته است و تجربیات متعددی در زمینه رهبری آثار او دارد.

“در جست و جوی زمان از دست رفته” برای پیانو و ارکستر آخرین بخش برنامه این شب بود. ارکستر موسیقی نو متشکل از نوازندگان تار، کمانچه، دف، عود، رباب و دیگر سازهای ارکستر کلاسیک و ایرانی به صحنه آمد. نوازندگان با تاخیر بر صندلی‌های خود مستقر می‌شدند. تعداد بسیار نوازندگان و فضای کم میان صندلی‌ها از دلایل این امر بود. سینا صدقی با پیانو ارکستر موسیقی نو را در اجرای این اثر همراهی کرد. “در جست و جوی زمان از دست رفته” مملو از ملودی‌های موسیقی ایرانی است. تار، سنتور، کمانچه، رباب و عود هر کدام در بخش‌هایی از این اثر تکنوازی کردند. گروه پنجاه نفره ارکستر موسیقی نو به رهبری علیجانی و همراهی پیانو صدقی، موسیقی تک بخشی ایرانی را در این اثر همراهی کردند.

در پایان این برنامه علیرضا مشایخی به صحنه رفت و مورد تشویق حاضرین و علاقه‌مندان به موسیقی قرار گرفت. مشایخی از پیشگامان موسیقی مدرن ایران، سال‌ها به تربیت شاگردان و همراهی با گروه‌های موسیقی پرداخته است و از نظریه‌پردازان موسیقی کشورمان به شمار می‌آید. اجرای آثار او در شب پایانی جشنواره موسیقی فجر در بخش کلاسیک، حسن ختام خوبی برای بیست و نهمین جشنواره موسیقی فجر بود.