وی در این کتاب با عنوان «خانم کندی و من» سعی کرده خاطرات کارش از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ میلادی را بدون هیچ موضع گیری درباره زندگی و تفکرات رئیس جمهور و خانواده اش روی کاغذ بیاورد ولی ظاهراً روایت همین خاطرات، سبک زندگی کندی و همسرش را تا حدودی آشکار می کند.
بر خلاف تمام کتاب‌هایی از این دست، هیل بیشتر از تعریف یک داستان زندگی یا برهه ای از آن سعی کرده تجربیات حرفه ای اش در کنار همسر یک رئیس جمهور را به صورت مستند شفاهی، روایت کند.
در کنار جزئیاتی از زندگی خصوصی ژاکلین کندی و سفرهای متعددش به سراسر جهان، عکس هایی هم از این سفرها در کتاب درج شده است که بر خلاف عکس های رسمی روزنامه ها و خبرگزاری های آمریکایی نشان دهنده شخصیت متفاوت ژاکلین با خود جان اف کندی بوده است.
هیل به عنوان محافظ خصوصی خانواده رئیس جمهور علاقه شخصی اش به این خانواده را پنهان نمی کند و می نویسد با تمام وجود کارش را انجام می داده ولی در عین حال از رفتارهای عجیب و غریب ژاکلین صفحات بسیاری در کتابش وجود دارد.
هیل می نویسد ژاکلین سوارکار بسیار ماهری بود ولی به طور غیر منطقی او را مجبور می کرد روشهایی برای محافظت او در حال سوارکاری پیدا و یا در حقیقت اختراع کند! کندی بسیار رقص باله را دوست داشته و در اکثر مهمانی ها محافظ شخصی خود را می برده و شوخی کردن با هیل در هر فرصتی را از دست نمی داده.
هیل با وجود اینکه کارش را با علاقه انجام می داده ولی مجبور بود هکارهایی برای ژاکلین انجام دهد که بعداً از آنها به عنوان خاطرات بد یاد می کند. مثلاً در یکی از سفرهای خارجی به کشور پاکستان در دیدار با رئیس جمهور وقت، ژاکلین یک اسب هدیه می گیرد و در راه برگشت این هیل است که مجبور است تا آمریکا اسب خانم رئیس جمهور را نگهداری و تیمار کند.
هیل در این کتاب دلایلی برای سکوت ۵۵ ساله اش درباره ترور جان اف کندی آورده است ولی بیشتر کلماتی که درباره ترور رئیس جمهور نوشته مربوط به افسردگی ژاکلین بعد از ترور شوهرش می شود.
seattlepi.com/بیست‌ودوم آوریل/ترجمه محمد حسنلو
۶۰۶۰
دانلود
خبرآنلاین