محبوبه عمیدی: آمارها نشان می‌دهند در دهه ۱۹۷۰/۱۳۵۰ امید به زندگی مردان نزدیک به ۶ سال کمتر از زنان بود، اما مطابق پیش‌بینی‌ها این فاصله تا کمتر از ۱۸ سال دیگر از بین می‌رود و متوسط عمر مردان با زنان برابر می‌شود. محققان می‌گویند کنار گذاشتن سیگار و شانس داشتن کارهای دفتری به کاهش هرچه بیشتر این شکاف منجر شده است.
به گزارش بی.بی.سی،امید به زندگی طی سال‌های گذشته مرتب افزایش پیدا کرده اما روند افزایش آن در مردان سریع‌تر از زنان است. تحلیل انجام شده توسط لس مایهو،استاد دانشکده بازرگانی Cass نشان می‌دهد در سال ۲۰۳۰/۱۴۰۹ امید به زندگی مردان با زنان برابر خواهد شد و انسان‌ها به طور متوسط ۸۷ سال عمر خواهند کرد. او می‌گوید مردان بخش عمده‌ای از این تغییر را مدیون کاهش مصرف دخانیات هستند.
یافته‌های او نشان می‌دهند مردان دهه‌ها است که کمتر از زنان عمر می‌کنند، اما طی چند دهه گذشته روندی را آغاز کرده‌اند که اگر با شتاب کنونی ادامه پیدا کند، تا سال ۲۰۳۰/۱۴۰۹ متوسط عمر آنها را برابر زنان و معادل ۸۷ سال خواهد کرد.
او می گوید: «نکته جالب‌توجه این است که طی ۲۰ سال گذشته امید به زندگی مردانی که هم‌اکنون ۳۰ ساله هستند، حدود ۶ سال بیشتر شده و می‌تواند با همین روند طی کمتر از ۲۰ سال آینده با امید به زندگی زنان برابری کند. شاید یکی از علل اصلی این افزایش طول عمر این باشد که مردان شیوه زندگی سالم‌تری را انتخاب کرده‌اند. از دهه ۱۹۲۰/۱۳۰۰ سیگار کشیدن در میان مردان رواج پیدا کرد و تا ۸۰درصد از جمعیت این گروه سیگار می‌کشیدند. همین موضوع باعث شد امید به زندگی مردان تحت‌الشعاع قرار بگیرد و در نزدیکی سال ۱۹۷۰/۱۳۴۹ به اوج خود یعنی ۵٫۷ سال اختلاف برسد».
عوامل دیگری نیز وجود دارند که روی افزایش امید به زندگی در مردان مؤثر بوده‌اند. یکی از آنها وجود فضای کاری امن‌تر و مشغول به کار شدن در مشاغل دفتری است. پیش از این میلیون‌ها مرد در شرایط کاری خطرناک مانند استخراج زغال‌سنگ کار می‌کردند. بهبود وضعیت بهداشت و درمان هم در افزایش طول عمر مردان مؤثر بوده، چراکه علیرغم شیوع بیشتر بیماری‌های قلبی در آنها، شرایط بهتر بهداشتی و درمانی باعث شده بیشتر عمر کنند.
در مقابل در زنان که دیرتر از مردان سیگار کشیدن را آغاز کرده‌اند، نرخ سرطان ریه رو به افزایش است و این در حالی استکه درصد آن در مردان به سرعت رو به کاهش است.
البته نتایج این مطالعه به این معنی نیست که نوزاد پسر و دختری که در یک روز متولد می‌شوند، شانس برابری برای ادامه زندگی دارند و به یک اندازه عمر می‌کنند. هنوز هم احتمال بیشتری وجود دارد که پسران در سال اول زندگی به دلایل گوناگون جان خود را از دست بدهند یا در سال‌های بعد با انتخاب ورزش‌های خطرناک یا رانندگی با حداکثر سرعت ممکن، خود را به خطر بیندازند. در نتیجه هنوز هم زنان شانس بیشتری برای ادامه زندگی دارند.
الگوهای جهانی
دیوید لئون که استاد دانشگده بهداشت و درمان‌های استوایی لندن است، می‌گوید: «تقریبا در تمامی کشورهای جهان امید به زندگی در زنان بیشتر است اما بسته به شرایط بهداشتی و سطح زندگی هر کشور فاصله میان امید به زندگی مردان و زنان متفاوت می‌شود».
به عنوان مثال امید به زندگی مردان و زنان در کشورهای واقع در صحرای آفریقا که به دلیل مشکلات بهداشتی و شیوع گاه‌وبیگاه بیماری‌های واگیر و عفونی کمتر از بسیاری از کشورها است، فاصله بسیار اندکی با یکدیگر دارد. علت این تفاوت اندک در امید به زندگی دو جنس، همین بیماری‌های واگیر هستند که جنس مشخصی را برای ابتلا انتخاب نمی‌کنند.
اما در کشورهایی مانند کشورهای واقع در اروپای شرقی که بسیاری از بیماری‌های عفونی ریشه‌کن شده‌اند، فاصله میان امید به زندگی مردان و زنان بیشتر بوده و اغلب تحت‌تأثیر شیوه زندگی قرار دارد.
جالب است بدانید در دهه ۱۹۹۰/۱۳۷۰ شکاف میان امید به زندگی زنان و مردان در روسیه به ۱۳ سال رسید؛ اما در کشورهایی مانند انگلستان فاصله میان امید به زندگی مردان و زنان کم و کمتر می‌شود، احتمالا به این دلیل که مردان رفتارهای بهتری را انتخاب کرده‌اند و زنان دارند خود را با این شرایط تازه تطبیق می‌دهند.
۵۳۲۷۳
دانلود
خبرآنلاین