خودکشی سلول‌های سرطانی موش‌های کور

سلامت > تحقیقات–
یافته محققان دانشگاه روچستر مبنی بر خودکشی سلول‌های سرطانی در بدن موش‌های کور، می‌تواند به ابداع روش‌های درمانی تازه و مؤثر سرطان منجر شود.

موش‌های کور برهنه تنها پستاندار خونسرد محسوب می‌شوند که درد را احساس نمی‌کنند و مانند مورچه و زنبور، در اجتماعات بزرگ حاوی سلسله مراتب ملکه و کارگر زندگی می‌کنند.

به گزارش تفسیری ایسنا، پژوهشگران در سال ۲۰۱۱ دریافتند که موش کور Damaraland با کمک یک ژن خاص، قادر به توقف شکل‌گیری سلول‌های سرطانی است.

پیش از این تصور می‌شد که دو گونه دیگر موش‌های کور نیز احتمالا حاوی ژن‌هایی با همین خاصیت می باشند، اما مطالعات تازه نشان می‌دهد، سلول‌های سرطانی در بدن این موجودات به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده‌اند که در صورت خطرناک شدن دست به خودکشی می‌زنند.

محققان دانشگاه روچستر به سرپرستی «ورا گروبونوا»، سلول‌هایی را از بدن دو گونه موش کور با نام علمی Spalax judaei و Spalax golani گرفتند و این سلول‌ها در محیط کشت آزمایشگاهی مجبور به تکثیر شدند.

در مرحله هفت تا ۲۰ تکثیر سلولی همه شرایط طبیعی به نظر می‌رسید، اما از این مرحله به بعد روند نابودی سلول‌ها آغاز شد.
نتایج به دست آمده نشان می‌دهد، در این مرحله سلول‌ها آغاز به تولید پروتئین IFN-β می‌کنند که سبب نکروز (مرگ سلولی) گسترده در عرض سه روز می‌شود و در واقع سلول‌ها دست به خودکشی می‌زنند.

موش‌های کور در بین جوندگان از استاندارد بالاتر طول عمر برخوردار می باشند و به طور معمول حدود ۲۰ سال عمر می‌کنند؛ محققان این فرضیه را مطرح می‌کنند که زیستگاه منحصر به فرد موش‌های کور در زیر زمین، آنها را قادر به داشتن عمر طولانی و خاصیت ضد سرطانی می‌کند.

نتایج این مطالعه که می‌تواند به توسعه روش های تازه درمان سرطان منجر شود، در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا انتشار یافته است.