جام جم آنلاین: چه اتفاقی افتاده است؟ خطابم به پدران و مادرانی است که دلشان می‌خواهد فرزندشان تر و تمیز و پاستوریزه بزرگ شوند.
همان پدران و مادرانی که وقتی از خاطره‌های کودکی و نوجوانی خود حرف می‌زنند با افتخار می‌گویند بازی و شادی آنها سر فرو بردن در دنیای بازی‌های رایانه‌ای نبوده و با انواع و اقسام بازی‌های گروهی و دسته جمعی بزرگ شده‌اند. حالا بسیاری از همان پدر و مادرها فرزندانشان را انگار روی پر قو بزرگ می‌کنند.
اگر شما از این دست پدران و مادران نباشید حتما دیده‌اید پدران و مادرانی را که حتی در محیط‌های بازی و بوستان‌ها از زمین خوردن فرزندان خردسال و نوپای خود واهمه دارند و هنگام راه رفتن هم مراقبند خدای نکرده بچه‌ها برای چند لحظه حتی، یک زمین خوردن ساده را نیز تجربه نکنند.
حالا خیلی از پدران و مادران خواسته یا ناخواسته سر فرزندانشان را با بازی‌های رایانه‌ای گرم می‌کنند. چه اتفاقی افتاده است؟ چرا دیگر کمتر می‌شنویم که بگویندبازی سر شکستنک دارد.
بچه‌هایی که حالا برای خودشان زن و مرد شده‌اند و حالا درگیر بچه‌داری هستند، یادشان هست که سرمان گرم رایانه و بازی‌های ملوس یا خشن رایانه‌ای نبود.
یادشان هست که بازی‌های گروهی و دسته جمعی طرفدار داشت؛ بازی‌هایی که بالا و پایین پریدن داشت و حس مسوولیت‌پذیری بچه‌ها را تقویت می‌کرد.
یادشان هست که فضای بازی‌های متنوع در کوچه و خیابان‌های امن و پر محبت وجود داشت. چه اتفاقی افتاده است؟ خطابم به مدیران و معلمان مدارسی است که آنها هم حتی از بازی و در کنار هم بودن بچه‌ها یک توپ رنگ و رو رفته یک فوتبال ـ آن هم به دور از آموزش ـ یاد گرفته‌اند.
چه اتفاقی افتاده است که وقتی فرزندان خردسال ما در یک برنامه کودک تلویزیونی می‌شنوند که یک بازی به نام سک‌سک وجود داشته یا دارد، برایش ناآشناست و نمی‌داند که سک‌سک چیست. نمی‌دانند هفت‌سنگ چیست. تا حالا الک و دولک بازی نکرده‌اند. حتی نمی‌دانند گل یا پوچ چیست.
بچه‌های ترکه‌ای و فعال دیروز حالا به کودکانی چیپس خور و چاق و چله با بازی‌هایی خانگی و پای رایانه و تلویزیون تبدیل شده‌اند. چه اتفاقی افتاده است؟ بیایید کمی در این باره فکر کنیم.
بیایید فکر کنیم که می‌شود در مدارس و محلات و حتی در مجتمع‌های مسکونی و بوستان‌ها فضای کودکانه‌تری را برای بازی‌هایی که رواج داشت و حالا کمتر از آنها سراغ داریم، فراهم کرد. این یک تلنگر ساده اما مهم است.
بچه‌های ما هم می‌توانند بازی‌های دوران بچگی ما را تجربه کنند؛ همان‌طور که خیلی وقت‌ها می‌نشینیم کنار رایانه و دستگاه‌های بازی و با کودکانمان بازی‌های رایانه‌ای را تجربه می‌کنیم.
صولت فروتن - جام‌جم
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version