دغدغه‌های مادرانه

نگاهی به کارنامه کاری او در چند دهه این موضوع را نشان می‌دهد که او بازیگر کم‌حاشیه‌ای است. کسی که در طول سال‌های بازیگری اش این شانس را داشته که با کارگردانان مطرحی همچون کیمیایی، ملاقلی‌پور و میلانی کار کند.

فریبا کوثری بازیگری است که انگار قرار نیست جذابیت بازی اش را به هیچ قیمتی از دست بدهد. شاید به همین خاطر است که او را بازیگر پرکاری نمی‌دانیم.

در جایی گفته هنوز هم وقتی کار جدیدی به او پیشنهاد می‌شود، تا چند شب اضطراب دارد و خوب نمی‌خوابد و این نشان‌دهنده حساسیت زیادی است که روی پذیرفتن نقش‌هایش دارد.

او در نخستین تجربه خود با بازی در فیلم «در مسیر تند باد» به کارگردانی مسعود جعفری‌جوزانی و «دندان مار» به کارگردانی مسعود کیمیایی وارد این عرصه شد و بعد از آن به ترتیب در سریال‌هایی همچون معصومیت از دست رفته (داوود میرباقری)، بی‌گناهان (احمد امینی)، بی‌صدا فریاد کن (مهدی فخیم‌زاده)، دلنوازان (حسین سهیلی‌زاده)، بانو، مختارنامه (داوود میرباقری)، سقوط یک فرشته (بهرام بهرامیان و حمید بهرامیان) و پنجره (قدرت‌الله صلح میرزایی) صلاحیت خود در حرفه بازیگری را نشان داد.

کوثری وقتی در نقش ماریای نصرانی در سریال «معصومیت از دست رفته» ظاهر شد، خیلی از نظرات را به سوی خود جلب کرد. او با توانایی‌های خود توانست به عنوان یک بازیگر مستعد معرفی شود و بازی به یادماندنی و متمایزی از خود نشان دهد.

کوثری در تجربه اخیرش در سریال «دیوار» به کارگردانی سیروس مقدم که بتازگی روی آنتن رفته، بار‌دیگر نشان داد که یک بازیگر دست اول است.

او هیچ وقت مادر نبوده، اما این موضوع در بازی ماهرانه او در نقش مادر، تاثیری نداشته است. کوثری در سریال «دیوار» نیز نقش مادری را بازی می‌کند که از همان ابتدا نشان می‌دهد که قرار است تاثیر زیادی بر سایر بازیگران داشته باشد.

جدای از چهره آرام او، آنچه کوثری را از سایر بازیگران هم رده خود متمایز می‌کند، همین آرامش در زمان بازی است.

کوثری در سریال «دیوار» آرام راه می‌رود، آرام حرف می‌زند و عشقش به شوهر و فرزند را آنقدر ماهرانه به تصویر می‌کشد که شکی در این زمینه برای بیننده باقی نمی‌گذارد.

او باید یک تنه خودش را آماده یک جنگ خانوادگی کند و مراقب باشد در این میان هیچ‌کدام از عزیزانش آسیب نبینند و به عنوان یک مادر باید بیش از دیگر شخصیت‌ها آرامش خود را حفظ کند، هرچند بیش از آنها نگران است.

کوثری از یک سو به خودش نهیب می‌زند، که کسی که قرار است از شوهرش انتقام بگیرد همان برادرش جمیل است و از سوی دیگر نمی‌تواند در مقابل خشم او سدی بسازد تا خانواده‌اش در امان باشد.

او روزهای سختی پیش رو دارد و خود را مقصر همه چیز می‌داند. نگران است، مضطرب است و در دلش چیزی مثل سیر و سرکه می‌جوشد و این همه را می‌شود از نگاه ناآرام و چهره درهمش فهمید. درماندگی که توی حرف‌هایش موج می‌زند و این همه را شاید تنها بازیگری همچون فریبا کوثری می‌توانست به نمایش بگذارد.

مهراوه فردوسی – گروه رادیو و تلویزیون