بسیاری از بیماری ها با کاهش میل جنسی موجب می شوند روابط زناشویی تحت تأثیر قرار بگیرد. در واقع می توان کاهش میل جنسی را به عنوان یکی از بارزترین عوارض این بیماری ها به حساب آورد. شما نیز اگر دچار کاهش میل زناشویی یا هر نوع اختلال دیگری در این عملکرد هستید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا دلیل اصلی آن مشخص شود و با رفع مشکل زمینه یی، این مشکل شما نیز برطرف شود. مهمترین بیماری هایی که میل زناشویی را تحت تأثیر قرار می دهد به شرح زیر است:
۱- بیماری های عروقی
برخی از اختلالات عروقی در قالب مشکلات زناشویی خود را نشان می دهد. به مرور زمان رگ های خونی را تحت تأثیر قرار داده، شریان ها را سخت و باریک می کند و همین مسأله، خونرسانی به دستگاه تناسلی را کاهش می دهد.
۲- دیابت
برخی مشکلات زناشویی ناشی از بیماری دیابت است که با مشکلات دیگری نظیر آسیب های عصبی و بیماری های عروقی همگام می شود. در زنان این عارضه به شکل کاهش میل زناشویی بروز می کند. البته این عوارض با کنترل قند خون، فشار خون و سطح کلسترول جبران می شود.
۳- افسردگی
اغلب به دنبال افسردگی، اختلالات زناشویی بروز می کند. اگر مواد شیمیایی مغز یا هورمون ها و ناقل های عصبی در وضعیت متعادلی نباشند. میل زناشویی، انگیختگی زناشویی را تحت تأثیر قرار می دهد و داروهای ضد افسردگی باعث کاهش میل زناشویی می شود. البته خوشبختانه داروهایی با فرمول مشابه ویاگرا یا خود ویاگرا می تواند به بهبود این وضعیت کمک موثری کند.
یائسگی
میل زناشویی زنان به موازات تغییر در هورمون های خاص افت می کند. افت مقدار استروژن که در انگیختگی زناشویی مؤثر است، باعث خشکی واژن و دردناکی آمیزش می شود. تستوسترون، هورمونی که در میل زناشویی هر دو جنس نقش دارد، با افت فعالیت تخمدان ها کاهش می یابد. و در جمع، این مسأله باعث کاهش میل زناشویی می شود.
۵- عوارض جانبی برخی داروها
داروهای بی شماری هستند که چنین تأثیر ناخواسته یی را به همراه خواهند داشت. علاوه بر داروهای ضد افسردگی، داروهای فشارخون و حتی داروهای ضد بارداری می تواند میل زناشویی را تحت تأثیر قرار دهد.
۶- ام. اس
این بیماری که باعث تخریب سیستم عصبی مرکزی می شود، روی عملکرد آمیزشی تأثیر می گذارد. عدم خشنودی از آمیزش یا فقر میل زناشویی در زنان می تواند دال بر ابتلای به این بیماری باشد. بیماری های عصبی دیگری نظیر پارکینسون نیز چنین تأثیر مشابهی را به همراه دارد.
آندومتریوز
بیش از پنج میلیون زن در شمال آمریکا دچار این اختلال هستند. علاوه بر این، علایم دردناک این بیماری نطیر گرفتگی های شکمی دردناک، قاعدگی های شدید و درد مزمن لگنی، امکان آمیزش را به سختی فراهم می کند و تجربه یی ناخوشایند خواهد بود.
۸- کیست های تخمدانی
آمیزش های دردناک، می تواند علامتی از کیست های رحمی باشد. بیماری التهاب لگن یا سرطان لگن نیز چنین علامتی را به همراه دارد. بطور کلی آمیزش های دردناک را نباید نادیده گرفت.
۹- اختلالات تیروئیدی
تیروئید، غده یی پروانه یی در جلو گردن است که نقش مهمی در حیات و سلامت فرد ایفا می کند. مدیریت فرآیند متابولیسم، از دماتاوزن و همچنین سلامت زناشویی از فعالیت های غده تیروئید است.
۱۰- آپنه
آپنه که اصطلاحاً به آن، خفگی در خواب می گویند، مشکلی است که در آن تنفس به مدت ده ثانیه متوقف شده و این روند مرتب در خواب تکرار می شود. پزشکان می گویند آپنه نیز می تواند به بروز مشکلات زناشویی در مردان منجر شود.
واقعیت ها
شما ممکن است احساس کنید که میل زناشویی شما کم رنگ شده است. یا چیزهایی که قبلاً برای شما لذت آور بوده، اکنون ناراحت کننده به نظر می رسد. شما تنها نیستید. خیلی از زنان دچار مشکلات زناشویی در مراحلی از زندگی خود می شوند. تخمین زده می شود که از هر چهار نفر یک زن حداقل یک نگرانی زناشویی را تجربه کرده است. ناتوانی زناشویی در زنان دلالت بر مشکلات مزمن یا عود کننده در مصاف با یک یا برخی از پاسخ های زناشویی است. به آنچه شما تجربه می کنید، ناتوانی زناشویی در زنان نمی گویند مگر اینکه شما درباره ی آن مضطرب بوده یا تأثیر منفی بر ارتباط شما با همسرتان داشته باشد. اگر چه مشکلات زناشویی در ارتباط با ناتوانی زناشویی در زنان دلایل متفاوتی دارد، ولی اغلب قابل درمان هستند. ارتباط دادن دلواپسی های خود و فهم کالبد شناسی و فیزیولوژی طبیعی پاسخ های بدن به میل زناشویی قدم های مهمی است به طرف دوباره بدست آوردن رضایت زناشویی.
علایم و نشانه ها
دلواپسی زناشویی در زنان با هر سنی اتفاق می افتد، ولی ممکن است در زمان های آسیب پذیری هومورنی شایع تر باشد، مانند بعد از زایمان یا در زمان انتقال به یائسگی، نگرانی های زناشویی همچنین ممکن است با بیماری های عمده مانند سرطان اتفاق افتد. اگر شما یک یا چند مورد از موارد زیر را تجربه کرده اید یا تجربه ی نگرانی شخصی به علت آنها دارید:
– میل زناشویی در شما کم شده یا وجود ندارد.
– شما با فعالیت زناشویی برانگیخته نمی شوید یا علی رغم میل زناشویی برانگیخته نمی شوید.
– شما نمی توانید به اوج لذت زناشویی (ارگاسم) برسید.
– شما دارای درد در هنگام تماس زناشویی هستید.
منبع:نشریه ۷ روز زندگی