استاد بازنشسته فلسفه دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه امام حسین(ع) دین اسلام را احیا کردند و به حقیقت محمدی برگرداندند، گفت: مفسران معتقدند «وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ» در آیه ۱۰۷ سوره صافات که در مورد قربانی کردن حضرت اسماعیل(ع) است به شهادت امام حسین(ع) اشاره دارد که ایشان را «ذبیح‌الله» خواندند.
دکتر غلامرضا اعوانی رئیس هیئت مدیره انجمن حکمت و فلسفه ایران در مورد جایگاه امام حسین(ع) در عرفان اسلامی گفت: عاشورا، جایگاه عظیمی در تاریخ اسلام دارد و در واقع خوابی که حضرت ابراهیم(ع) در مورد ذبح حضرت اسماعیل(ع) دیدند و ایشان را به قربانگاه بردند، اما این خواب تعبیر نشد، تعبیرش در امام حسین(ع) انجام شد.
وی افزود: طبق نظر بعضی از مفسران آیاتی از قرآن به این معنی دلالت دارد، آنجایی که داستان حضرت اسماعیل (ع) را بیان می‌کند و می‌فرماید: «وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ» و او را در ازاى قربانى بزرگى که مراد همان گوسفندی باشد که حضرت ابراهیم(ع) قربانی کرد فدا دادیم. «إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِینُ» این آزمایش بزرگی برای حضرت ابراهیم(ع) بود اما در ادامه آیه آمده است «وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ» این را برای دیگران باقی گذاشتیم. به این علت مفسران می‌گویند که این آزمایش برای امام حسین(ع) واقع شد و ایشان از این امتحان الهی سربلند بیرون آمدند.
رئیس انجمن بین المللی فلسفه اسلامی در ادامه سخنانش تصریح کرد: در ظاهر این امر، مقامی بوده که خداوند برای حضرت امام حسین(ع) حفظ کرده است، مقام شهادت مقام عظیمی است که فقط خواص به این درجه می‌رسند. به این دلایل است که به حضرت امام حسین(ع) «ذبیح‌الله» می‌گویند.
اعوانی با بیان اینکه حضرت امام حسین(ع) دین اسلام را احیا کردند و به حقیقت محمدی برگرداندند، اظهار داشت: چنانچه امام علی(ع) هم این کار را انجام دادند و دین را به اصل خود برگرداندند و از انحراف‌ها جلوگیری کردند و در واقع هر امامی این کار را کردند که آنها وارثان به حق حضرت رسول(ص) و قرآن مجسم و ناطق بودند این کار را انجام دادند و قرآن و دین را احیا کردند.
وی در مورد نگاه مولانا به امام حسین(ع) بیان کرد: مولانا اشعار زیبایی درباره امام حسین(ع) دارد که برخی از آنها به صورت سرود تهیه شده و از صدا و سیما پخش می‌شود که شاید مردم تصور نکنند که این اشعار متعلق به مولاناست. همان شعر معروف؛ کجائید ای شهیدان خدایی/ بلاجویان دشت کربلائید.
اعوانی افزود: عرفا هم به مقام امام حسین(ع) توجه دارند و هم به اینکه ایشان «محیی» بوده یعنی واقعا ایشان را «محی دین » می‌دیدند که عارف بالله به معنی حقیقی است که انجام قیام عاشورا و ایستادگی و شهادت این گونه فقط از یک انسان کامل ساخته است. ایشان در مظهر انسان و ولی کامل هستند که فقط انسان کامل می‌تواند دین را احیاء کند.
عضو هیئت مدیره فدراسیون بین‌المللی انجمن‌های فلسفه جهان در ادامه سخنانش یادآور شد: امام حسین(ع) در واقع وارث به حق رسول الله(ص) و وارث به حق ایشان و عالم حقیقی دین است، نه تنها ارث جسمانی از حضرت رسول(ص) بلکه جسم روحانی و معنوی هم از ایشان بردند و وارث ولایت و وارث حقیقی ایشان بودند و البته همه ائمه(ع) ما این گونه بودند و عرفا اینها را قبول دارند؛ چنانچه مولانا در اشعارش آورده است.
وی در پایان گفت: همچنین عطار در تذکره‌الاولیاء کلام خود را با امام صادق(ع) و امام باقر(ع) شروع می‌کند و می‌گوید ولایت متعلق به اینهاست، اینها عرفای حقیقی بودند و این اعتقاد در میان عرفا و اندیشمندان و نویسندگان اسلامی فراوان دیده می‌شود. شاید در بسیاری از آثار این امر پیدا نباشد اما در باطن همه آنها هست.
/۶۲۶۲
دانلود
خبرآنلاین