دیگر داریم خجالت می‌کشیم / حق پخش فوتبال اردن از ایران بیشتر است!

سالهاست، از خزانه فوتبال آدمها و سازمان ها خورده اند و قد کشیده اند اما این فوتبال، همچنان در قنداق خود، از سوء هاضمه می نالد. «این فوتبال» نه فوتبال کشوری مانند اردن است که حالا صدا و سیمایش، ۱۲ میلیارد تومان بابت حق پخشش می پردازد و نه فوتبال کشوری مثل لبنان که سهمش از حق پخش، چیزی کمتر از ایران نیست. «این فوتبال» همان فوتبال بدبخت و گرسنه خودمان است که فدراسیون فوتبالش، شب را به امید دریافت یک درصد از درآمد ایجنت های فوتبالش، صبح می کند. طرف بحث ما هم صدا و سیمایی است که سریال های خسته کننده اش، در بین خانواده ها یادگاری جز غم و اندوه و ماتم ندارند. حرف ما درباره رسانه ای است که اگر پربیننده ترین برنامه تاریخ را در خودش دارد، به خاطر فوتبال است. اگر می تواند جذابیت ببخشد به خاطر فوتبال است، اگر می خواهد قیمت تبلیغاتش را دو چندان کند به خاطر فوتبال است و اگر می خواهد برنامه راهنمایی و رانندگی اش، برنامه آشپزی اش و هزار برنامه دیگرش مشتری داشته باشد، از فوتبالی ها مایه می گذارد. فوتبال، عشق واقعی مردم است. عشقی که بعد از سال ها شکست، همچنان دوستش دارند.