“ذوالفقار ۴” تازهترین دستاورد نیروی زمینی ارتش

به گزارش خبرنگار دفاعی – امنیتیممتازنیوز، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز دشمنی استکبار جهانی، دشمن با تصور از آسیب‌پذیر بودن نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران صدام را به تجاوز علیه کشورمان وا داشت.

تانک اصلی میدان نبرد، ام-۶۰ پاتن به همراه تانک ام-۴۸ پاتن جزو خودروهای زرهی سنگین ارتش ایران در عمده سال‌های پیش از انقلاب بود. این تانک که از ام-۴۸ الگوبرداری شده بود، جزو تانک‌های مهم بخشی از دوران جنگ سرد در کشورهای همسو با غرب بود. این تانک از ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۷ تولید شده و در کشورهایی چون آمریکا، ایران، مصر، ترکیه، بحرین، اردن، لبنان، عربستان سعودی، اسپانیا، پرتقال، تایوان، یمن عمان و چندین کشور دیگر وارد خدمت شد.

در ایران نیز حداقل ۱۵۰دستگاه از نمونه آ-۱ این تانک بکار گرفته شده است. این تانک به عنوان یکی از تانک‌های اصلی میدان نبرد در تمامی عملیات‌های مهم و بسیاری از عملیات‌های  دیگر در سال‌های به کار گرفته شده و نقش مفیدی در پشتیبانی از واحدهای عمل‌کننده داشت.

پس از پایان جنگ تحمیلی با تاکیدات مقام معظم رهبری بر استفاده بهینه از گنج جنگ و اخراج مستشاران خارجی از کشور، جرقه‌های خودکفایی و خوداتکایی در صنعت دفاعی و نظامی زده شد.

سازمان تحقیقات و جهادخودکفایی نیروی زمینی ارتش بعد از پیروزی انقلاب اسلامی حرکت‌های خود را برای خودکفایی و خوداتکایی آغاز کرد و توانست گام‌های بسیار بلندی بردارد.

یکی از دستاوردهای بزرگ جهاد خودکفایی این نیرو ساخت تانک ذوالفقار به عنوان عنصر اصلی نبرد زمینی است که هر روز نسخه جدیدی از آن طراحی و تولید می‌شود.

هجده سال پیش وقتی که برای اولین بار تصاویر تانک ذوالفقار از تلوزیون ایران پخش شد، گمانه‌زنی محافل اطلاعاتی غربی و کارشناسان نظامی در مورد توانایی‌ها و ویژگی‌های این تانک آغاز و تا امروز که شاهد تولید نسل تازه تانک ذوالفقار هستیم ادامه دارد.

طراحی و ساخت این تانک نمایانگر احساس نیاز واحدهای نظامی ایران به سخت‌افزارهای جنگی قابل اطمینان و بومی بوده؛ اندیشه‌ای که بر پایایه تجارب زمان جنگ شکل گرفته است.

بی‌شک ایران در ساخت این تانک از تجارب سایر کشورها نیز بهره‌گیری شده است، اما با این حال هیچ کارشناس نظامی، ارزش‌های این تانک را منکر نمی‌شود.

در بسیاری از پایگاه اینترنتی‌های معتبر تانک “ذوالفقار” در رده تانک‌های مدرن جهان قرار دارد که این امر نمایانگر ارزش‌های فنی و نظامی این تانک ایرانی است.

ذوالفقار قبل از شباهت‌ها و همسانی‌هایی که با بعضی تانک‌های آمریکایی و روسی دارد، دارای طرحی کاملا بومی است که بر پایه فن‌‌آوری موجود در ایران به نتیجه رسیده و این خود مهمترین نقطه قوت ذوالفقار به حساب می‌آید.

بومی بودن یک فن‌آوری دارای ارزش‌های فراوانی از جمله داشتن چشم‌اندازهای پیشرفت و افزایش توان مهندسی در واحدهای فنی است مسئله‌ای که می‌توان آن را به عینه در روند تکامل تدریجی تانک ذوالفقار دید.

از نمونه‌های اولیه این تانک  تا تازهترین مدل‌های ارائه شده جای پای نو آوری و ابتکار ایرانی به خوبی دیده می‌شود.

در اولین نمونه ارائه شده نشانه‌های تانک M60 آمریکایی قابل ملاحظه بود، اما در نمونه ذوالفقار ۳ این همخوانی‌ها کمتر به چشم می‌آید.

در ذوالفقار یک و ۲ برجک تانک رگه‌هایی از T72 روسی را در خود داشت اما در ذوالفقار سه مهندسین ایرانی این یکسانی و همخوانی را به کمترین میزان ممکن کاهش داد.

در اولین نمونه‌های ذوالفقار، احتیاط و محافظه‌کاری مهندسان و کارشناسان ایرانی مشهود بود، زیرا طراحی آن گرچه زیبا ولی ساده صورت گرفته بود، اما در مدل‌های بعدی، رفته‌رفته این طراحی شکل بهتری به خود گرفته و به تانک‌های روز دنیا نزدیکتر شده است.

ساخت تانک بومی ذوالفقار که تحت تاثیر پدیده انقلاب اسلامی صورت گرفته، سندی دیگر بر توانمندی دفاعی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از کشورهای سازنده تانک در جهان است.

گرد آورنده: مرضیه ارجمندی

انتهای پیام/