رفوگری، هنری مدفون در لابلای تخته فرشها

به گزارش خبرنگار حوزه میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛ سالانه بیش از ۲۰۰دانش آموخته رشته بافت، تکیل و مرمت فرش دستبافت از دانشگاه های دولتی فارغ التحصیلان شده و به جمع هنرمندان رفوگر کهنه کاری که به تماشای افول این هنر اصیل ایرانی نشسته اند، اضافه می شوند. اما این درحالی است که  رئیس اتحادیه رفوگران فرش دستبافت می گوید: این هنر در داخل کشور دیگر اشباع شده و هیچ تقاضایی برای به کار گیری آن نیست و اگر هم باش بسیار اندک و ناچیز است.
 
در سال های نه چندان دور، فرش دستبافت بعد از نفت دومین کالای با ارزش صادراتی ایران بود و علاوه بر بافت، سایر مشاغل مرتبط با آن نیز از رونق خاصی برخوردار بودند، اما ضعف مدیریت داخلی و حضور رقبای پر قدرت، فرش دستبافت ایران را از نفس انداخت و به دنبال آن رفوگران فرش نیز یکی پس از دیگری از کار بیکار شدند.
 
بر اساس این گزارش، با این که دانشگاه ها و موسسات دولتی هنوز در حال جذب دانشجوی فرش دیگر به مانند قبل جذابیت نداشته و اکثر هنرمندان این رشته به دنبال کار در خارج از کشور می گردند.
 
طی یک آمار میدانی کمتر از دو درصد هنرمندان رفوگر فرش که تحصیلات آکادمیک و تجربه موفق کاری داشته اند برای نگهداری و حفاظت قالب در گالری ها یا انبارهای  فرش خارج از کشور جذب شده اند و بقیه به مشاغلی غیر مرتبط با فرش مشغول می باشند.
 
گفتنی است، رفوگران فرش از بیمه تامین اجتماعی با عنون مرمتگر فرش دستبافت استفاده می کنند اما این حرفه جز مشاغل سخت به حساب می آید چرا که فرش طبق یک طرح و نقشه مشخص به تدریج بافته می شود در حالی که مرمت یک فرش که بخش زیادی از آن از بین رفته باشد باید با هنرمندی خاص رفوگر با تطبیق طرح و نقش قسمت های سالم با بخش آسیب دیده احیاء شو که به تخصص ، تبحر و تخیل قوی نیاز دارد./ی۲