سیلوها از گندم و انبارها از مایحتاج مردم خالی شده بود. برنامهریزی برای تامین احتیاجات مردم دشوار شد. همه نگاهها به وزارت بازرگانی ختم شده بود. اخبار متفاوتی از غارت مایحتاج مردم در گوشه و کنار کشور به گوش میرسید. فشارها بیشتر میشد. کشور در شرایط حساسی بود. وزارت بازرگانی باید کاری می کرد. بعد از شهادت نخستین وزیر بازرگانی جمهور اسلامی،مردی که سرپرستی وزارت بازرگانی را برعهده داشت، «حسین نقرهکار شیرازی» نام دارد.
او تحصیل در آمریکا را نیمه تمام رها کرده بود تا به انقلابیون بپیوندد. به او خبر میدهند که محمولههای غذایی خریداری شده، هیچگاه به ایران نمیرسد. ناراضیان و شورشگران مخالف انقلاب اسلامی، کشتیهای مواد غذایی را تاراج میکنند. سولهها توسط شورشیان خالی شده است و ضدانقلاب، راههای ورود مواد غذایی به کشور را مسدود کرده است
.«نقرهکار شیرازی» بلافاصله کمیتهای ویژه تشکیل میدهد تا جلوی اغتشاشات را بگیرد. کمیته ویژه او را جوانانی تشکیل میدهند که بعدها پستهای کلیدی وزارت بازرگانی میان آنها تقسیم میشود.در میان این جوانان، نام «محمدآقا نهاوندیان» و «محمدمهدی راسخ» دیده میشود. گروهی که ۲۷ سال بعد، پست های کلیدی هیاترئیسه اتاق های بازرگانی ایران وتهران را در دست گرفتند.
۳۹۳۹
خبرآنلاین