روایت محسن شاه‌ابراهیمی از دکور سه طبقه‌ای ˝شهر موشها˝

به گزارش هنرآنلاین، محسن شاه‌ابراهیمی طراح و مجری این دکور دربارهٔ‌ی ایده‌ی اصلی و نحوه ساخت این دکور توضیح داد: مبنای حرکت فکری من برای طراحی این شهر، فضاهای «دست‌کَند» است مثل «کندوان». دست کَند یعنی اینکه یک صخره یا یک کوه ما‌سه‌ای را تراش می‌دهند و تمام فضاهای مورد نیاز خود را به صورت یکپارچه از توی آن درمی‌آورند، ایده‌ی اصلی من این بود که موش‌ها قاعدتا باید این فضاها را با چنگال و دست تراشیده و به یک چنین ترکیبی رسیده‌ باشند. به اضافه‌ی اینکه برای ایجاد فانتزی از عناصر مدرن هم در آن استفاده شده‌است.

وی دربارهٔ اینکه در این دنیای فانتزی جای عروسک‌گردان‌ها کجا خواهد‌ بود،گفت: وقتی اولین‌بار خانم برومند فیلمنامه را به من داد گفتم که خب مشکلی نخواهم داشت، شهری در فضای فانتزی خواهم ساخت ولی بعد وقتی آرام آرام درگیر آن شدم، دیدم عملیات فنی بسیار پیچیده‌ای باید زیر این شهر پیش‌بینی بشود و این موضوع، تمام زمان‌بندی‌های من را به‌هم ریخت و من را به چالش عجیب و غریبی کشاند.

شاه‌ابراهیمی تصریح کرد: دریک فضای کوچک تک دوربینه‌ی یک اتاق بسیار مشکلی نیست ولی اگر قرار باشد این حرکت‌ها از داخل این اتاق خارج بشوند، به شهر برسیم و بعد اتومبیل داشته باشیم وعروسک‌ها توی این اتومبیل بنشینند و بعد حرکت بکنند، برای عروسک‌گردان‌ها آن زیر چه اتفاقی باید بیفتد؟ این موضوع منهای سختی‌اش برای من بسیار هم جذاب بود که راه حل‌هایش را پیدا کنم. بسیار کار پیچیده‌ای است ولی خوشبختانه توانستم راه‌حل‌هایی پیدا کنم و به طور مرتب هم با بچه‌های عروسکی در تماس بودم که بفهمم گیرهای کارشان کجاست و بتوانم آنها را به حداقل برسانم. به نظر می‌آید تا اینجا خوب پیش رفته است.

طراح صحنه و دکور فیلم «شهر موشها» درخصوص حرکت دوربین و استفاده از نور در این فیلم گفت:این بخش، با دکور واقعی هیچ فرقی نمی‌کند. من باید جایی برای حرکت دوربین و نور پیش‌بینی کنم ولی ما یک عنصر دیگر هم داریم که همان عروسک‌گردان است و بسیار چیزها را به‌هم می‌ریزد یعنی یک سری محدودیت با خودش می‌آورد که روی نوع طراحی تاثیر می‌گذارد. باید دائم فکر کنم چگونه می‌شود مشکلات را حل کرد. طبیعتا با مذاکرات پی‌درپی و مستقیمی که با خانم برومند داشتم و بچه‌های عروسکی، مخصوصا آقای اعلمی که از باتجربه‌ترین عروسک‌گردان‌ها است، سعی کردم مشکلات را تقلیل بدهم و یکی یکی از سر راه بردارم اما قطعا مشکلات دیگری وجود خواهند داشت که در حین اجرا خودشان را نشان می‌دهند.

شاه‌ابراهیمی ویژگی اصلی «شهر موش‌ها» را لطیف بودن آن دانست و معتقد است: در این طرح، من یک ویژگی را به شدت اعمال کرده‌ام و آن هم این است که هیچ چیز تیزی دیده ‌نمی‌شود همه چیز نرم و لطیف است و این هم به خاطر ماهیت موش است، البته موشی که ما در عالم فانتزی با آن سروکار داریم. خطوط تیز همیشه از نظر روانی، حس خشونت و خطر را القا می‌کنند. حصار یک دیوار را فرض کنید که بالای آن چیزهای تیز قرار داده‌اند، خودبه‌خود کسی که آن را می‌بیند، احساس می‌کند باید از آن پرهیز کند و وقتی که یک چیز نرم را می‌بینید احساس می‌کنید می‌توانید به آن نزدیک بشوید و به آن دست بکشید. این نگاه، در کل طراحی، اعمال شده است. حتی در جاده‌ها، جاده‌ها یکدیگر را قطع نمی‌کنند، یعنی تقاطع نداریم٬ یک جورِ نرم از کنار هم رد می‌شوند. در طراحی آکسسوار و اتومبیل‌ها هم به همین صورت است، دارم یواش یواش لبه‌های تیز را از بین می‌برم و به یک چیز نرم و متعادل که لطافت با خودش بیاورد تبدیل می‌کنم، به هر حال داریم برای کودکان کار می‌کنیم.

وی دربارهٔ وسایل زندگی موش‌ها و چگونگی تهیه آنها گفت: طبیعتا بسیار خوب می‌شد اگر می‌توانستیم چیزهایی را از بازار به دست بیاوریم که اولا از نظر فرم و دوم از نظر اشل و اندازه، مناسب باشند. ولی آنچه تا به حال به دست ما رسیده از هر ده تای آن، سه یا چهارتای آن از نظر اشل و فرم به کار می‌آیند و بقیه‌ی آنها را باید بسازیم.بنابراین از تعدادی آکسسوارساز، دعوت به کار کردیم و کارگاه آن دارد راه می‌افتد.طرح‌ها، عموما دارد درمی‌آید و اشل‌بندی می‌شوند و مواد مصرفی آنها دارد آماده می‌شود.

شاه‌ابراهیمی دربارهٔ مشکلات ساخت دکور «شهرموشها» اظهار کرد: اگر اراده و حمایت مالی باشد همه کارها امکان پذیر است و مشکلی پیش نمی‌آید. تیم تهیه‌کننده تا به این‌جا بسیار خوب پیشرفته است امیدوارم تا انتهای کار هم همین‌طور باشد. امکانات هم که خوشبختانه تا این‌جا خوب بوده‌است.