سالار عقیلی عاشقانه های شفیعی کدکنی را خواند

حمید متبسم و سالار عقیلی در یک شب زمستانی پایتخت، کنسرت «زمزمه‌ها» را به‌صحنه بردند؛ درحالی‌که این‌بار برای بیان مکالمه‌ی بین عاشق معشوق، نه به‌سراغ مولوی رفته بودند و نه حافظ، بلکه شعرهای شاعر معاصر «محمدرضا شفیعی کدکنی» را برای این منظور انتخاب کرده بودند، در کنار شعرهایی از سیاوش کسرایی و فریدون مشیری.

شامگاه ۲۶ دی‌ماه تالار وحدت تهران چند روز پس از تالار فخرالدین اسعد گرگانی شهر گرگان، پذیرای علاقه‌مندانی بود که شاهد اجرای شسته و رفته‌ای از گروه مضراب بودند.

در این برنامه‌ی کم‌حاشیه که با حدود ۱۵ دقیقه تاخیر از ساعت ۲۱:۴۵ آغاز شد و تا نزدیکی نیمه شب ادامه یافت، در بخش اول، حمید متبسم، آهنگساز و سرپرست گروه، با تکنوازی سه‌تار یا دونوازی با همراهی تنبک، آهنگ‌های ضرب‌آهنگ دشتی و پرواز خیال را در حالی اجرا کرد که عقیلی، شعرهایی از سیاوش کسرایی (نیمایی) و فریدون مشیری (چارپاره) را می‌خواند:

سنگین نشسته برف

غمگین نشسته شب

اندوه من به دل

تشویش من به لب

آتش اگر بمیرد

آتش اگر که سایه به صحرا نیفکند

در راه گرگ‌ها به قافله‌ها می‌زنند باز

سیمای بی‌نوایی و بی‌برگ باغ‌ها

بانگ کلاغ‌ها …

(سیاوش کسرایی)

در پایان این بخش نیز تصنیف “مهرگیاه” با شعر مشهوری از سعدی اجرا شد:

کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی / یک نفس از داخل من خیمه به در نمی‌زنی

مهرگیاه عهد من تازه‌ترست هر زمان / ور تو درخت دوستی از بن و بیخ برکنی…

اما پس از این بخش که متبسم با بوسیدن کاسه‌ی ساز سه‌تارش آن‌را رسمیت بخشید، و پس از یک تنفس کوتاه، گروه متشکل از: حمید متبسم، پویان بیگلر، پدیده احرارنژاد، آوا ایوبی، جلال امیر پورسعید، نوشین پاسدار، بهناز بهنام‌نیا، سمیرا گلباز، پژمان زاهدیان، نغمه فرهمند، افشین بابایی و سالار عقیلی، به صحنه آمدند تا بخش موسوم «به زمزمه‌ها» که در خبرهای این کنسرت به آن بسیار اشاره شده بود اجرا کنند؛ شامل قطعات: «به رنگ‌خواب»، «از آیینه خورشید»، «با چشمه‌ساران»، «در شبی خزانی»، «تا دریای تو» و «نوای دریا».

این بخش از برنامه که در واقع در پنج پرده بر اساس غزل‌هایی از محمدرضا شفیعی کدکنی اجرا شد، شامل صحبت عاشق با معشوق. در ترتیب غزل‌ها، این رابطه و مکالمه ادامه پیدا می‌کرد و لحظات شاد و غمگین و دغدغه‌های دو عاشق بیان می‌شد. در اجرای این پرده‌ها، حمید متبسم که در جایی گفته برای نوشتن این مجموعه یک سال زمان صرف کرده است، گاه گریزی زده بود به ردیف‌نوازی گذشتگان و گاه با همراهی سالار عقیلی، با بیان خاص بعضی کلمه‌ها و با همراهی نوازنده‌ی سازهای کوبه‌ای محلی، افکت‌های صوتی ایجاد می‌کرد. یکی از این پرده‌ها هم به زنده‌یاد «حسن کسایی» نوازنده‌ی بنام نی تقدیم شده بود.

در پایان این برنامه که بدون هیچ سخنرانی و صحبتی انجام شده بود، در پی درخواست جمعیت مبنی بر اجرای تصنیف “ایران” یا “وطنم” توسط سالار عقیلی، او با رخصت گرفتن از متبسم، به‌همراه گروه در جایگاه اجرا قرار گرفتند. عقیلی سپس اعلام کرد یک کار تازه را دربارهٔ‌ی ایران اجرا می‌کند که حمید متبسم ساخته است و بسیار‌ها هنوز آن‌را نشنیده‌اند. «عصر آزادگان» تصنیفی بود که براساس بیت‌های معروف فردوسی دربارهٔ «ایران» اجرا شد و پس از آن نیز هرچند جمعیت خواستار اجرای آهنگ‌های دیگری بودند، کنسرت «زمزمه‌ها» به‌کار خود پایان داد. کنسرتی که صحنه‌آرایی آن با استفاده از یک نورپردازی یک درخت خزان‌زده انجام شده بود که در حین توجه به زیبایی آن می‌شد امیدوار بود که یک درخت طبیعی نباشد که برای استفاده در دکور این کنسرت کشته شده باشد؛

…دلم از نام خزان می‌ترسد

زانکه من زاده تابستانم…

(فریدون مشیری)

منبع: ایسنا