سخنرانی منتشر نشده هاشمی/امام پای مصلحت مردم آبرو می داد!!

آیت الله هاشمی رفسنجانی طی سخنانی در اولین سالگرد ارتحال امام(ره) ضمن بیان ” مصلحت و حکمت” به عنوان مهم ترین آموزه بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی برای آیندگان و تاریخ تاکید کرد:این  خاصیت بزرگان دین ماست که همانقدر که همچون کوه در رای و نظرشان استوارند،ولی در مقابل مصلحت و حکمت مردم شان خاضع و متواضع اند و به پافشاری بر رای خود اصراری ندارند، بزرگترین درس سیاسی امام به ما همین حکمت و مصلحت اندیشی ایشان بود.

متن  این سخنرانی منتشر نشده در سال ۱۳۶۹ بدین شرح است:

آنقدری که ما امام را شناختیم حالا نمی خواهم بگویم بهتر از دیگران شناختیم، ولی از کسانی هستیم که امام را خوب شناختیم، واقعا این انسان در همه مراحل زندگی با حکمت عمل می کرد، خداوند یک نورانیتی به امام داده بود که مصالح را خوب درک می کرد و بجا عمل می کرد.

حکمت این است که آدم بفهمد وقت چکاری است وچگونه باید این کار را انجام بدهد، این حکمت را واقعا امام بکمال داشتند.امام اگر سکوت می کردند با حکمت بود، اگر فریاد می کشیدند با حکمت بود. اگر مسافرت می کردند با حکمت بود و اگر می ماندند در خانه و منزوی می شدند هم با حکمت بود، بخاطر همین هم بود که  کسانی که امام را با آن روحیات می شناختند به ایشان عشق می ورزیدند،به خاطر اینکه آثار حکمت را در زندگی ایشان می دیدند.

هیچوقت جوسازی ها و هیاهوها و مقدمه سازی ها، امام را وادار نمی کرد که برخلاف رأی اش، برخلاف نظرش، برخلاف تشخیص خودش اقدامی کنند. این بسیار عجیب است،این بسیار مهم است. آدم مثل کوه باشد. همون تعبیری که امام علی(ع) به امام حسن(ع) فرمودند که به همان گونه ای باش که طوفان ها، صخره ها را نمی تواند تکان دهد، تو مثل این صخره ها باش که طوفان ها تو را از جا نکند.

امام از لحاظ روحیه یک چنین انسانی بودند،امّا همین انسانی که همچون صخره ای در مقابل طوفانها بود، در مقابل مصلحت مردم خاضع بود، در مورد جنگ شما دیدید تا آن  لحظه ای که بنا بود بجنگیم امام آنچنان رفتار می کردند که هیچکس به مخیله اش هم صلح و پذیرش آتش بس را خطور نمی داد. ولی وقتی مصلحت مردم خود را دیدند لحظه ای در پذیرش آن  درنگ نکردند. 

این خاصیت یک انسان حکیم است ،فقط یک آدم حکیم خالی ازهوا وهوس، یک آدم فوق جو و جوسازی، یک آدم فوق جریان های احساسی و عاطفی، یک آدم منطقی و حکیم می تواند مواضع مناسب را در زمان مناسب بگیرد و این تنها امام بودند که قادر به چنین کاری بودند، تا لحظه ی آخر هیچکس فکر نمی کرد که امام دربارهٔ پایان جنگ راهی پیدا بکند ولی وقتی که به این نتیجه رسیدند بدون لحظه ای درنگ و عافیت اندیشی گفتند من جام زهر رو می نوشم و به عنوان فرمانده کل قوا تصمیم می گیرم و آتش بس را می پذیرم .

این خاصیت بزرگان دین ماست که همانقدر که همچون کوه در رای و نظرشان استوارند،ولی در مقابل مصلحت و حکمت مردم شان خاضع و متواضع اند و به پافشاری بر رای خود اصراری ندارند، بزرگترین درس سیاسی امام به ما همین حکمت و مصلحت اندیشی ایشان بود./