دیده بان حقوق حیوانات ایران: اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUNC) فهرستی از ۱۰۰ گونه در معرض خطر از حیوانات، گیاهان و قارچ‌ها را تهیه کرده است. به نقل از خبر آنلاین، که علی‌رغم بی‌فایده بودن برای انسان، ارزش‌های منحصر به فردی دارند که آنها را سزاوار حفظ کردن می‌کند.
میمون دماغ سر بالای ویتنامی: تخمین زده می‌شود که تنها حدود ۲۵۰ قلاده از میمون‌های دماغ سر بالا در زیستگاه خود در جنگل‌های شمال شرقی ویتنام باقی مانده‌اند. این میمون‌ها بیشتر وقت خود را جنگل‌های همیشه سبز گرمسیری می‌گذرانند، و از برگ‌های نرم، میوه‌ها و دانه‌های جنگلی تغذیه می‌کنند. علی‌رغم ظاهر شکاک صورتشان، آنها به هیچ وجه خجالتی و ترسو نیستند؛ مساله‌ای که امکان هدف قرار گرفتن آنها را از سوی شکارچیان انسانی افزایش می‌دهد.
وزغ دروغین بولاک: این وزغ شیلیایی به حدی نادر است که جستجویی ۱۰ ساله برای یافتن آنها، تنها منجر به یافتن یک وزغ بالغ در سال آخر جستجو شد. بچه وزغ‌ها از جلبک‌های روییده بر سنگ‌های رودخانه تغذیه می‌کنند، و وزغ‌های بالغ نیز تمایل دارند که در جریان‌های سریع رودخانه به دنبال غذای خود بگردند. صاف کردن جنگل و سایر صدمات زیست‌محیطی که باعث پر شدن جریان آب از گل و لای می‌شود، یافتن غذا را برای بچه وزغ‌ها مشکل می‌سازد.
ارکیده زیرزمینی: تنها یک حفار حرفه‌ای شانس دیدن این ارکیده زیبا را دارد، گلی که تمام طول زندگی خود را زیر زمین می‌گذراند. این حیات زیرزمینی شامل شکوفه دادن گل نیز می‌شود که از حدود ۱۵۰ غنچه کوچک تشکیل می‌شود. پاکسازی زمین برای کشاورزی در غرب استرالیا، به همراه تغییرات آب و هوایی باعث کاهش شدید جمعیت این گل به زیر ۱۰۰ شاخه شده است.
سمندر خالدار قیصر: تعداد اسامی مختلف این سمندر چالاک حتی از تعداد رنگ‌های آن نیز بیشتر است، اگرچه اغلب با نام سمندر خالدار قیصر شناخته می‌شود. سمندرهای بالغ نیز بسیاز کوچک هستند و تنها بین ۱۰ تا ۱۴ سانتی‌متر طول دارند. جمع‌آوری گسترده هیزم و سدسازی سکونتگاه‌های این سمندر را در معرض خطر قرار داده است، اما مهم‌ترین تهدید برای این جانور فروشندگان حیوانات خانگی هستند. بسیاری از سمندرهای بالغ به طور قانونی از زیستگاه اصلی آنها، ایران به خارج صادر می‌شوند. حتی در تهران نیز می‌توان این سمندرهای نادر را در فروشگاه‌های حیوانات خانگی پیدا کرد.
آدمک آراریپ: آدمک آراریپ (Araripe Manakin) تنها چند دهه قبل و در سال ۱۹۸۸ / ۱۳۶۷ کشف شد. از آن زمان تا کنون، این پرنده تنها در سه ناحیه کوچک در شمال شرقی کوهپایه‌های Chapada do Araripe برزیل یافت شده است. این پرنده نقاط مرطوب جنگل را ترجیح می‌دهد و خیلی نزدیک به نهرها و رودخانه‌ها باقی می‌ماند. کمتر از ۸۰۰ قطعه از این پرندگان وجود دارند که اغلب به صورت جفت زندگی می‌کنند. پاکسازی جنگل برای کشت ذرت، موز، لوبیا و گوجه فرنگی، به همراه افزایش احشام و ساخت خانه مهم‌ترین تهدیدات این گونه به حساب می‌آیند.
______________________________________________
آشنایی با اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN)
رشد سریع فهرست قرمز IUCN در خصوص تخریب اکوسیستم‌های طبیعی جهان
خطر انقراض گونه‌های آب شیرین در آفریقای شمالی
خشم حامیان حیوانات؛ معرفی گونه در خطر انقراض، برای تاکسیدرمی از سوی سایت یک دانشگاه
خطر انقراض در کمین میمون های لمور