سینماگران تازه‌کار آلمانی در برلیناله ۶۳

به گزارش هنرآنلاین، این فیلم‌ا اکثرا گلچینی از کارهای آخر فارغ‌التحصیلان مدارس مختلف فیلم و سینما در سراسر این کشور می باشند و در همین چارچوب ساخته شده‌اند.

بنابر این گزارش، بعضی از این فیلم‌ا مثل “سیلوی”، “مرگ” و “ایستگاه آخر” با سرمایه‌ شخصی و کمک‌های مالی نهادهای غیردولتی به ثمر رسیده‌اند و بعضی دیگر با حمایت های دولتی ساخته شدند.

عشق، شکست، اندوه جدایی، تردید در پذیرش مسئولیت در آغاز یک زندگی مشترک، سایه سنگین قبل‌ای پرماجرا و رویارویی با فاجعه‌های طبیعی از جمله دستمایه‌هایی می باشند که کنجکاوی و علاقه‌ نسل جوان سینماگر آلمان را برای برگرداندن آن‌ها به تصاویر متحرک برانگیخته‌‌‌ است.

سقوط آزاد: اشتفان لاکانت که از مدرسه‌ سینمایی بادن‌بادن فارغ‌التحصیل شده، در فیلم “سقوط آزاد” یک داستان عشقی را به تصویر می‌کشد.

مرگ، روزی طولانی، فریادی کوتاه: زندگی منزوی و خالی از خوشحالی دکتر بورز در فیلم “مرگ، روزی طولانی، فریادی کوتاه” هم هنگامی‌که پسرش پس از سال‌ها ناگهان به زندگی او وارد می‌شود، بر هم می‌خورد. پاتریک، قهرمان داستان در این فیلم که ساخته‌ کارگردان جوان آلمانی، سون هالفارست، پس از خودکشی مادر خود درصدد یافتن پدر برمی‌آید و می‌کوشد به هر قیمتی شده حقایق را دربارهٔ رابطه‌ میان او و مادرش دریابد.

سیلوی: “سیلوی” ساخته‌ نیکو زومر از جستجوی زنی به همین نام برای یافتن معنی زندگی خبر می‌دهد. او بار سفر می‌بندد و به برلین، پایتخت آلمان می‌رود تا نیازهای عاطفی خود را با تجربه‌های مختلف برآورده کند، اما…

ایستگاه آخر: در فیلم “ایستگاه آخر” ساخته سباستین فریتچ، زمین پس از فاجعه‌ای طبیعی از نشانه‌های تمدن بشری و خود انسان‌ها خالی شده و تنها بازمانده ‌در این طبیعت فاجعه‌زده دختر جوانی است که در پی یافتن آذوقه و قوت روز برای زنده ‌ماندن به یک شکارچی تمام عیار بدل می‌شود. کارگردان این فیلم معتقد است که “ایستگاه آخر” با وجود عنوان و موضوع یأس‌برانگیزش فیلمی امید‌وارکننده و انسانی است.

درهم آمیزی دو ژانر

دو فیلم مستند “دو مادر” ساخته آنه تسوهرا براشد و “رهروی دوباره” ساخته آندرآس بولم، تجربه‌ تازهی از درهم‌آمیزی دو ژانر فیلم‌های داستانی و غیرداستانی ا‌ست.

سه مستند متفاوت

در بخش فیلم‌های مستند “چشم‌اندازهای سینمای آلمان” تفاوت موضوعی و تکنیکی سه فیلم برگزیده ‌شده، بیش از وجوه مشترک آن‌ها به چشم می‌خورد.

سباستیان متس با فیلم “دگردیسی‌ها” به منطقه‌ آلوده به رادیواکتیو مایاک می‌پردازد. کارولین گنرایث در فیلم “کسانی که با شکم می‌رقصند” به دوره پیری می‌پردازد و ساندرا کائودلکا در فیلم خود با عنوان “تک‌رو” زندگی پیشین ورزشکاران جمهوری دموکراتیک آلمان را به تصویر می‌کشد.

فیلم مستند “در میان انسان‌ها” ساخته کریستیان روست و کلاوس اشترگل نیز برای نمایش در بخش “ویژه برلیناله” برگزیده شده است. این فیلم، آزمایش‌های شکنجه‌واری که پزشکان و کارشناسان برای دست‌یافتن به داروی ضد بیماری ایدز روی شمپانزه انجام می‌دهند، دستمایه قرار داده است.

انتهای پیام/