به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، نشست نمایش و نقد و بررسی فیلم مستند ‘شیخ شوخ کاشی’ عصر امروز ۱۳ اردیبهشت ماه با حضور محمد تقی فهیم (مجری)، طهماسب صلح جو (کارشناس) و صادق داوری فر (کارگردان اثر) در سالن ‘سینما حقیقت’ مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
صادق داوری فر در ابتدای این نشست خبری گفت: من تصمیم قبلی برای ساخت این فیلم نداشتم و ساخت آن بیشتر حاصل یک اتفاق بود. روزی من به همراه تعدادی از مدیران سیما نزد حجت الاسلام قرائتی رفتیم و در آنجا به فکر ساخت اثری مستند از حجت الاسلام قرائتی افتادم.
وی افزود: در مدت دوسال سه گروه دیگر در تلاش برای ساخت فیلم حجت الاسلام قرائتی بودند و فقط من موفق به انجام این مهم شدم.
این مستندساز تاکید کرد: نگاه نخست ما به فیلم داستانی بود اما پس از نگارش سه نسخه فیلمنامه نهایتا با توجه به محدودیت ها به این نسخه خاص رسیدیم. هرچند برنامه ریزی مشخصی داشتیم اما شخصیت حجت الاسلام قرائتی اجازه اجرای این برنامه ها را به ما نمی داد و من در بخشی از کار مجبور شدم تیم فیلمسازی را حذف و خودم دوربین به دست بگیرم.
داوری فر ادامه داد: پس از اولین تدوین متوجه شدم که جای نقد حجت الاسلام قرائتی از منظر دیگران خالی است و به این ترتیب ایده هفت برادر به ذهن من رسید و از برادران ایشان نیز تصویر گرفتیم.
وی توضیح داد: ما یک گزارش تلویزیونی نساختیم و با وجود اینکه سلیقه های زیادی از سوی دیگران به ما تحمیل می شد اما به کار ادامه دادیم.
داوری فر تصریح کرد: من بیشتر سعی داشتم درباره شخصیت شوخ طبع قرائتی فیلم بسازم و کاری با مسائلی چون معلم بودن و بحث های اخلاق مدارانه نداشتم چون به گمان من تلویزیون این کار را انجام داده است.
طهماسب صلح جو نیز در ادامه مراسم گفت: من خودم هم مثل سایر دوستان از تماشای فیلم لذت بردم و به نظرم بیشترین جذابیت این فیلم برای سوژه است و جذابیت کاراکتر حجت الاسلام قرائتی به فیلم منتقل شد.
وی یادآور شد: به نظر من قراردادی ترین نوع مستند، پرتره است یعنی مخاطب برای دیدن یک مستند پرتره از قبل سوالات مشخصی درذهن دارد و آن فیلم به این سوالات پاسخ می دهد.
این منتقد سینما تاکید کرد: امتیاز فیلم «شیخ شوخ کاشی» این است که از فضای کلیشه ای مستندهای پرتره خارج شده و با اینکه اطلاعات به ما می دهد ما را با ویژگی های شخصی تر و خصوصی تر سوژه نیز آشنا می سازد. به نظر من هر فیلمسازی نسبت به سوژه خود ذهنیتی دارد و مطمئنا می خواهد نوع نگاه خود را به تماشاچی منتقل کند اما در این فیلم کارگردان خود را به دست سوژه سپرده است و بیش از داشتن دیدگاه، مرعوب سوژه خود شده است.
محمد تقی فهیم گفت: من فکر می کنم این فیلم دارای سوژه خوبی است که در دست هرکس بود فیلم خوبی از آب در می آمد و فیلمساز می توانست تماشاچی خود را بر روی صندلی بنشاند.
وی افزود: این فیلم اساسا از سوژه قوت می گیرد چرا که حجت الاسلام قرائتی حتی در دورانی که امکانات تصویربرداری به شکل امروز فراهم نبود قریب ۳۰ سال توانست مخاطب های زیادی برای برنامه های خود به دست آورد و هم اکنون نیز علاقه مندان زیادی دارد.
شفیع آقا محمدیان مدیر عامل مرکز گسترش سینمای مستند نیز در این نشست گفت: به نظر من مشکلات این نوع فیلم ها رها کردن دوربین از سوی فیلمساز است.
وی افزود: اغلب در این نوع فیلم ها حرکت دوربین کنترل شده نیست و به همین خاطر اگر سوژه شیرین باشد فیلم برای مخاطب مورد قبول بوده و در غیر اینصورت اثر ترکیبی از تکنیک و سوژه خواهد شد.
وی یادآور شد: معتقدم در فیلم «مهرجویی کارنامه چهل ساله» نیز این اتفاق رخ داد و فیلمساز مغلوب سوژه خود شد و اینکه کارگردان معترف بود که می خواسته خوبی های شخصیت را به تصویر بکشد اشتباه است زیرا مستندساز در عین حال که تحلیل گر است باید بی طرف باشد.
در پایان این مراسم از صادق داوری فر و طهماسب صلح جو تقدیر شد.
فراهنگ**۱۹۸۳**
انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۱۰۹۸۵۲
ایرنا: خبرگزاری جمهوری اسلامی