طنز/ فوت و فن حضور و برگزیده شدن در جشنواره شعر فجر

جشنواره شعر، چیز خیلی خوبی است و یکی از الطاف نهانی است که شاعران برگزیده را و داوران را و مدیران را و کارمندان را و مسئولان خرید جایزه‌ها را و هتلداران را و آژانس‌های مسافرتی را و خیلی‌های دیگر را خوشحال می‌کند و البته شاعران نابرگزیده را غمگین و عصبانی می‌کند و این هم خیلی خوب است، چون شاعر غمگین و عصبانی می‌تواند شعرهای جالب بگوید. اما فوت و فن شرکت در جشنواره شعر:

۱ – پیش از شرکت در جشنواره بکوشید اعضای هیات داوری را شناسایی کنید.

۲ – از میان شعرهاتان آن شعری را به جشنواره بفرستید که باب میل داوران و بلکه مسئولان جشنواره باشد چون به هر حال علف باید به دهان… نه! ببخشید این تمثیل مناسبی نیست، چون شعر که علف نیست و داوران هم البته فقط داور شعرند. شاید این یکی مناسب‌تر باشد که بگوییم: مرا چیزی باید گفت که امیر را خوش‌آید نه بادنجان را!

۳ – پس از ارسال شعر با داوران تماس بگیرید و شعرتان را برای ایشان بخوانید و نظرشان را بپرسید و به شیوه مدیران کلان، مکالمات را یواشکی ضبط کنید.

تبصره: البته لازم نیست بگویید که شعر را برای جشنواره فرستاده‌اید و لابد عقل‌تان آنقدر می‌رسد که نگویید چون شما داور هستید برای تان شعر می‌خوانم.

۴ – اگر چند ماه پیش از جشنواره، داوران را شناسایی کنید بهتر است، چون با شرکت در محافل ایشان می‌توانید، لابی‌های مورد نیاز را ایجاد کنید.

۵ – اگر در جشنواره‌های روشنفکری و جایزه‌های خصوصی شعر شرکت می‌کنید، رمز توفیق این است که با داوران تعامل اقتصادی و فرهنگی کنید، به طور مثال از انتشار یافتنات ایشان چند وانت کتاب بخرید یا داوران را برای سفرهای سیاحتی به ویژه سفرهای خارجی دعوت کنید یا چندین مقاله و مصاحبه در فضائل و مناقب روشنفکری و روشنفکران پیشتاز (یعنی همان داوران جایزه خصوصی)فراهم کنید.

۶ – وقتی نتایج اعلام شد، اگر نفر اول بودید اعلام کنید که جشنواره خوب است و داوری خوب است و شعر خوب است و جایزه دولتی خوب است و جایزه خصوصی خوب است.

تبصره: از میان دو جمله آخر فقط یکی را انتخاب کنید، این را که لابد عقل‌تان قد می‌دهد.

۷ – وای! وای! وای بر داوران! وای بر شعر! وای برجایزه دولتی! لعنت بر جایزه روشنفکری! مرگ بر برگزیدگان! یعنی این همه داور و منتقد ادبی تشخیص نداده‌اند که شما بهترین شاعر کشور هستید؟ شما شایسته آن جایزه وسوسه‌انگیزید؟ شما بدهکاری دارید؟ شما این دم عیدی خرج دارید؟

۸ – تا می‌توانید، برگزیدگان را و پس از آن داوران را مسخره کنید! اصلا همه چیز مسخره است وقتی که شما را اول نکرده‌اند، شعر مسخره است، روزگار مسخره است، داوری و جایزه مسخره است، هر چند وسوسه‌انگیز است و این دم عیدی خیلی لازم است.

۹ – شما که نمی‌خواستید در جشنواره شرکت کنید، دوستان اصرار کردند! اصلا قصدتان این بود که نشان بدهید این جشنواره‌ها، چه خصوصی چه دولتی همه شان مثل هم می باشند و کسی قدر شعر را نمی‌داند و کسی شعر را نمی‌شناسد و کسی شاعر خوب را نمی‌شناسد و کسی نمی‌داند که شاعر خوب این دم عیدی خیلی خرج دارد.

۶۰۶۰

  دانلود