فرار آغاز زندگی نیست

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ،‌اینها و اگویه های یک نوجوان غافل  و نادانی است   که از خانه گریخته  جز پشیمانی چیزی عایدش نشده در واقع پدیده ی گریز از خانه در میان نوجوانان بین سنین ۱۵-۱۸  سالگی اتفاق می افتد که از جمله عوامل تحریک کننده ی این امر جریحه دار نشدن شخصیت آنان از سوی  والدینشان است.

در این خصوص فدایی  یک اسیب شناس اجتماعی گفت:  آسیب ها و آفت های اجتماعی در راستای پدیده فراز از خانه در بین نوجوانان و والدین دو جانبه است
 وی با  اشاره به تصمیم گیری نوجوانان در فراز از خانه اظهار داشت:  افراط و تفریط در بین خانواده ها در خصوص محبت و علاقه مندی به فرزندان سبب به وجود آمدن عوامل گریز از خانه می گردد.
 فدایی با اشاره به آسیب هایی که بعد از گریز از خانه به نوجوان وارد می گردد خاطر نشان کرد:  گرسنگی، بیماری، اضطراب،  و افسردگی اعتیاد و خود کشی، بزهکاری ،‌ضرب و شتم ،‌تهدید و توهین و در نهایت درگیری با قانون از جمله عواملی است که گریبان گیر نوجوانان در گریز از خانه می گردد.
همچنین گلدوست یک مشاور امور اجتماعی و پزشکی در خصوص عاقبت نوجوانان بعد از گریز از خانه اذعان داشت: محروم شدن از احترام در جامعه و محرومیت از اشتغال در بخش های اجتماعی جامعه و بهره برداری از نوجوان فراری برای قاچاق انسانی همه اینها عاقبتی است که برای آنان رقم می خورد و این ترسیم یک زندگی تلخ و اسفناک برای دختران و پسران فراری است.
گفتنی است: نوجوانان خانه گریز همگی از یک وضعیت غیر قابل تحملی که خود می پندارند می گریزند که فکر فرار از خانه در ذهنشان تداعی می گردد که فرد برای اثبات خود در خانواده راهی را پیدا نکرده و تن به این پدیده می دهد.
سپس اینجا والدین بایستی رفتار خود را به حد اعتدال برسانند تا فرزندانشان راه به پشت در خانه نبرند چون فرار آغاز زندگی نیست.