فرجی از رفاقت با مهندس ضربه خورد یا رقابت با نماینده ناکام

به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، شاید برای بعضی علاقه مندان به ورزشهای رزمی و اصحاب رسانه،‌ هضم موضوع استعفای ناگهانی فرجی رییس فدراسیون کاراته در شرایطی که این فدراسیون نتایج خوبی طی این مدت کسب کرده، سخت باشد. شاید مثبت اندیش ترین فرد هم باور نکند این رییس فدراسیون ۴۳ ساله به بهانه رسیدن به موعد بازنشستگی استعفا بدهد، آن هم مدتی کوتاه پس از کسب نتایج خوب در مسابقات جهانی پاریس. 

شاید اگر کاراته را از پرحاشیه‌‎ترین ورزش های کشور بنامیم گزاف نگفته ایم. آن هم به خاطر تعدد رشته ها، سبک ها و گستردگی اشخاصی که در آن مشغول به فعالیت می باشند.

دوشنبه نهم آبان سال ۹۰ محمد صادق فرجی با حکم عباسی وزیر ورزش و جوانان به عنوان سرپرست فدراسیون کاراته جای عباس احمد پناهی را گرفت. سیزدهم تیرماه ۹۱ فرجی پس از ۸ ماه سرپرستی، سکان هدایت فدراسیون کاراته را به طور رسمی و با رای مجمع فدراسیون به دست آورد ولی هیچ گاه اعلام نشد که حکم ریاست بر فدراسیون از طرف وزارت ورزش به او اعطا شده است. 

۲۵ تیر ماه ۹۱ بود که تیم ملی کاراته برای حضور در یازدهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا اعزام ازبکستان شد. سفری که در آن یک میهمان غیر رزمی به نام محمد علی آبادی حضور داشت.

فرجی و علی آبادی که آخرین سال حضورش در کمیته ملی المپیک را سپری می‌کند در حاشیه مسابقات قهرمانی آسیا دیده شدند و خبر ملاقات علی آبادی با رئیس کنفدراسیون کاراته آسیا انتشار یافت. این حرکت فدراسیون کاراته در شرایطی بود که طبق روال ورزش کشور، سال پایانی ریاست کمیته ملی المپیک همواره با حواشی خاص خود همراه بوده و معمولا رییس کمیته ملی المپیک در سفرهای تیمهای ورزشی به جز تورنمنت هایی مثل المپیک، همراه آنها نمی رود. 

۱۱ شهریور در مسابقات کاراته وان ترکیه بار دیگر علی آبادی به همراه محمد صادق فرجی در یک محفل بین‌المللی دیگر ملاحظه و بنا بر شواهد، همین امر سبب تغییر دیدگاه مسئولان وزارت ورزش و جوانان نسبت به رییس فدراسیون کاراته شد زیرا تا به حال سابقه نداشته رییس کمیته ملی المپیک در آستانه انتخابات این کمیته و با وجود اختلاف نظر با وزارت ورزش،‌ همراه یک رییس فدراسیون به سفر خارجی برود.

به عبارتی وزارتی‌ها که خودشان فرجی را روی کار آورده بودند، این بار او را مقابل خود و همراه حریف اصلی شان برای انتخابات کمیته ملی المپیک می‌دیدند.

تیم ملی کاراته به مسابقات جهانی پاریس که حدودا یک ماه پیش برگزار شد، اعزام و یک نتیجه خوب را رقم زد. تیم به عنوان پنجم جهان دست یافت و با سه مدال طلا، نقره و یک برنز در بخش کومیته تیمی، ایران را به سطح بین المللی در رشته کاراته بازگرداند. اما فرجی پس از کسب نتیجه ای خوب در مسابقات جهانی پاریس با مشکلی بزرگ به نام جدایی سبک‌های آزاد از فدراسیون کاراته که دستور آن از وزارت ورزش صادر شده بود،‌ مواجه شد. بر همین اساس بعضی سعی در جدا کردن سبک‌های آزاد و بردن آن به سمت فدراسیون ورزش‌های رزمی داشتند.

با تصمیم وزارت ورزش قرار بر این شد که سبکهای آزاد کاراته زیر نظر فدراسیون ورزشهای رزمی اداره شود نه فدراسیون کاراته! فرجی نیز به همین خاطر و قبل از قطعی شدن این تصمیم، احمد شقاقی رئیس سبک‌های آزاد فدراسیون را که گفته می گردد دوستان ذی نفوذی در وزارت ورزش داشت برکنار و باغداریان را به جای او منصوب کرد.

بر همین اساس و با توجه به نزدیکی فرجی به علی آبادی و عدم موافقت وی با تصمیم جدایی سبک های آزاد از فدراسیون کاراته که از سوی وزارت ورزش گرفته شده بود،‌ سبب شد او به خروج از ساختمان فدراسیون نزدیک شود ولی مانع بزرگ برای امضای حکم برکناری،‌ حساسیت کمیته بین المللی المپیک روی بحث برکناری روسای فدراسیون ها بود.

به همین خاطر نمی شد به طور مستقیم فرجی را از فدراسیون کاراته کنار گذاشت و فرجی برای استعفا دادن تحت فشار قرار گرفت و پس از حدود یک هفته قبول کرد استعفا دهد. وی این کار را روز دوشنبه عملی کرد تا مشکلاتی که روسای برکنار شده نظیر کریم صفایی و احمد دنیامالی برای وزارت ورزش به وجود آورده بودند تکرار نشود.

حال علیرضا سمندر گزینه اصلی جایگزینی فرجی است. او که چند سال پیش رییس فدراسیون کاراته بود، کارنامه موفقی دارد و حضور سمندر می تواند از فشارهای وارده روی وزارت ورزش به خاطر حمایت نکردن از فرجی آن هم چند روز پس از موفقیت در مسابقات جهانی بکاهد.

در زمان سمندر، تیم ملی کاراته برای اولین بار در مسابقات جهانی به ۲ مدال طلا دست یافت و بر سکوی پنجم جهان ایستاد. البته یکی از مدیران کل وزارت ورزش و جوانان استانها به رسم اقدامات اخیر و خوب وزارت ورزش در بها دادن به مدیران استانی، رقیب سمندر برای سرپرستی فدراسیون کاراته است. 

باید منتظر ماند و دید طی روزهای آینده نام کدام فرد به عنوان گزینه نهایی وزارت ورزش اعلام خواهد شد، هرچند این بار مسئولان وزارت ورزش دقت خواهند کرد فرد ۴۳ ساله ای که به دوران بازنشستگی! رسیده و یکسال قبل نمی دانسته این بازنشستگی برای او اتفاق می افتد به ریاست فدراسیون نرسد و اگر رسید، مراقب هووهای ورزشی در سفرهای خارجی باشد.