فوتسال بانوان در راه جام جهانی

لیلا اقبالی، کاپیتان سی و یک ساله تیم ملی فوتسال حضور در جام‌جهانی کوچک پرتغال را نقطه عطف زندگی ورزشی‌اش می‌داند. او که اکنون به همراه دیگر ملی‌پوشان در اردوی آماده‌سازی بسر می‌برد به جام‌جم می‌گوید: پیش از حضور در جام‌جهانی کوچک پرتغال یک یا دو دیدار دوستانه با تیم ملی فوتسال روسیه خواهیم داشت. ما سال گذشته با همین تیم دو بازی دوستانه داشتیم که در هر دو بازی مغلوب شدیم، اما با توجه به تجاربی که در این مدت کسب کرده‌ایم امید داریم این‌بار روس‌ها را که تیم چهارم جهان هستند، شکست بدهیم.

وی با اشاره به پیشرفت تیم ملی فوتسال بانوان در یک سال اخیر می‌افزاید: فدراسیون فوتبال بیشتر از گذشته به تیم ملی فوتسال بانوان اهمیت می‌دهد و ما اکنون فرصت بیشتری نسبت به گذشته برای حضور در میادین بین‌المللی و مسابقات تدارکاتی داریم. اگر این روند ادامه داشته باشد می‌توانم با اطمینان بگویم در رقابت‌های آسیایی اینچوان یکی از مدعیان قهرمانی خواهیم بود. قهرمانی در این رقابت‌ها هدف واحد همه بازیکنان است.

به گفته اقبالی پرتغالی‌ها نسبت به فوتسال بانوان ایران نظری مساعد دارند و حتی نحوه فوتسال بازی کردن ما را از کشورهای‌آسیای‌جنوب شرقی بهتر می‌دانند. شاید به همین دلیل بود که از ما برای حضور در جام‌جهانی کوچک دعوت به عمل آوردند. ما نسبت به کشورهایی نظیر ژاپن شایستگی بیشتری برای حضور در جام‌جهانی کوچک داریم و امیدوارم در این رقابت‌ها نماینده شایسته‌ای برای آسیا باشیم. مظفر (سرمربی تیم ملی فوتسال بانوان) با زحماتی که شبانه‌روز برای ما کشید تیمی یکدست و متحد را شکل داده است که این تیم در حال حاضر یکی از بهترین تیم‌های آسیایی است.

کاپیتان تیم ملی فوتسال یادآور می‌شود: اکنون دو هدف در فوتسال دارم که یکی از این دو هدف به حضور موفقیت‌آمیز تیم ایران در جام‌جهانی کوچک پرتغال مربوط می‌شود. هدف دیگرم این است که مربی تیم ملی فوتسال شوم. من به مربیگری علاقه بسیار زیادی دارم و حتی کلاس‌های مربوط به آن را پشت سر گذاشته‌ام، اما برای این‌که تبدیل به یک مربی درجه یک شوم راهی طولانی پیش رو دارم. وی عنوان می‌کند: مهم‌ترین چیزی که در فوتسال یاد گرفتم صبر و حوصله بود. من برای رسیدن به اهدافم صبوری به خرج می‌دهم و هرگز عجله نمی‌کنم، چرا که این را خوب می‌دانم تحقق اهداف در ورزش بانوان و بخصوص رشته‌ای همانند فوتسال نیازمند زمانی طولانی است. در ایران برای ورزش بانوان ارزش قائل نیستند و به همین دلیل است که مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا در یک رشته ورزشی موفقیت‌های قابل‌توجهی به دست آید.

اقبالی به تفاوت‌های فاحش بین دستمزد فوتسالیست‌های آقایان و‌ بانوان اشاره ‌ و اذعان می‌کند: یک‌دهم حقوق فوتسالیست‌های مرد را به ما بدهند، باور کنید جایی نمی‌رود! ما همین الان هم با کمترین امکانات و بدون دستمزد قابل توجهی کارهای بزرگی در فوتسال انجام می‌دهیم، اما اگر قرار باشد به اندازه آقایان پول بگیریم که دیگر شق‌القمر می‌کنیم!

وی به احتمال حضور زنان فوتسالیست در تیم‌های خارجی اشاره و اظهار می‌کند: مسلما حضور در تیم‌های خارجی تبعات مالی بسیار مثبتی برای فوتسالیست‌های زن به دنبال خواهد داشت، اما نمی‌توان به هر قیمتی در تیم‌های خارجی بازی کرد. یادم می‌آید چند سال پیش برای شرکت در یک تورنمنت به اسپانیا رفته بودیم که یک تیم اسپانیایی به من و سه بازیکن دیگر پیشنهاد قابل توجهی ارائه داد، اما از آنجا که ما را بی‌حجاب می‌خواستند حاضر نشدیم قبول کنیم. لیلا اقبالی تأکید می‌کند: فوتسال بانوان ایران توانایی زیادی دارد که اگر از این داشته‌ها حمایت خوبی به عمل نیاید یکی پس از دیگری دلسرد می‌شوند. بی‌اهمیتی به ورزش بانوان بس است و زمان آن فرا رسیده تا جدی‌تر به آن نگاه شود.

هیلدا حسینی‌خواه‌ /‌ جام‌جم